Μπάουχαους, ένα κίνημα που ξεπέρασε τον αιώνα

Μπάουχαους, ένα κίνημα που ξεπέρασε τον αιώνα

Η ιστορία του Μπάουχαους µέσα από 100 θέµατα: προσωπικότητες, αντικείμενα, ιδέες και γεγονότα που διαµόρφωσαν το µνηµειώδες αυτό κίνηµα. Πάουλ Κλέε, Βάλτερ Γκρόπιους, Άννι Άλµπερς, Βασσίλυ Καντίνσκυ, ξέφρενα πάρτι, άλλοι τρόποι σκέψης και αντίληψης της κοινωνίας, καινούρια οπτική και οι πρωτοποριακές πρωτοβουλίες που έφεραν την επανάσταση στον σύγχρονο σχεδιασµό. Αυτός ο ωκεανός γνώσεων περλαμβάνεται στην έκδοση «ΜΠΑΟΥΧΑΟΥΣ: Tέχνες, Πρωτοπορία, Αρχιτεκτονική. Mια µεγάλη σχολή» που μόλις κυκλοφόρησε από τη «Μέλισσα». (Συγγραφή Φράνσες Άµπλερ, Επιστηµονική επιµέλεια, πρόλογος και επίµετρο: Παναγιώτης Τουρνικιώτης, Αρχιτέκτονας-καθηγητής ΕΜΠ)

Το Bauhaus είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα που εξακολουθεί να βρίσκεται στο προσκήνιο, να συγκινεί και να προκαλεί το ενδιαφέρον. Εκατό χρόνια από την “ίδρυσή” του, το 2019, εκθέσεις, συνέδρια, γιορτές και εκδόσεις έγιναν η αφορμή για να παρουσιαστούν και να αναλυθούν οι δημιουργικές δυνάμεις που απελευθερώθηκαν στη Μεσοπολεμική Γερμανία, προτείνοντας έναν μοντέρνο τρόπο ζωής, που γοητεύει μέχρι και σήμερα.
 Το Μπάουχαους το γνωρίσαμε το 1919 ως Σχολή Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών και στη σύντομη διάρκειά του, μόλις 14 χρόνια, έως το 1933, «εγκαταστάθηκε» σε τρεις διαφορετικές πόλεις της Γερμανίας: στη Βαϊμάρη, στο Βερολίνο και στο (Dessau) Ντέσσαου, όπου μάλιστα χτίστηκε ένα καινούργιο κτίριο για να στεγάσει την περίφημη ΣχολήΙδρυτής της Σχολής δεν ήταν άλλος από τον μεγάλο αρχιτέκτονα Walter Gropius, που τη διηύθυνε για εννιά χρόνια δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στην ώσμωση όλων των Τεχνών. Δεύτερος διευθυντής έγινε ο Hannes Meyer, που έδωσε  μεγάλη έμφαση στην αρχιτεκτονική παιδεία και τη σχέση της με την πολιτική και την ιδεολογία. Τέλος, ένας ακόμα πρωτοπόρος της Αρχιτεκτονικής, ο Mies van der Rohe ανέλαβε τη διεύθυνση της Σχολής τα τελευταία τρία χρόνια της λειτουργίας της.

Το πρόγραμμα διδασκαλίας ήταν οργανωμένο σε διαδοχικούς κύκλους και συνδύαζε τη δουλειά του γυαλιού, του χρώματος, του μετάλλου, του υφάσματος, του ξύλου και της πέτρας και η τέχνη της καθημερινής ζωής ήταν είναι μια πολύ σημαντική
παράμετρός του. Οι σπουδαστές εκπαιδεύονταν εξίσου στην τέχνη και στην τεχνική κατάρτιση, ώστε τελικά να δημιουργούν λειτουργικά και αισθητικά ευάρεστα αντικείμενα καθημερινής χρήσης.

 Στο Μανιφέστο του Μπαουχάους οι σπουδαίοι δάσκαλοι μας καλούν “ας δημιουργήσουμε από κοινού το νέο κτίριο του μέλλοντος, το οποίο θα τα περιέχει όλα, και την αρχιτεκτονική και την γλυπτική και την ζωγραφική, με μια ενιαία μορφή που θα υψωθεί κάποτε από εκατομμύρια χέρια τεχνιτών στον ουρανό σαν το κρυστάλλινο σύμβολο μιας νέας επερχόμενης πίστης»

Στην Ελλάδα, συναντάμε επιρροές της Σχολής σε πλήθος καθημερινών χρηστικών αντικειμένων αλλά και σε κτήρια, όπως το Πολεμικό Μουσείο, η Εθνική Πινακοθήκη και η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα.