Η εκλογή νέου αρχηγού ενός κόμματος έδινε συχνά το έναυσμα για αλλαγές που ξεπερνούσαν τα στενά κομματικά ή και παραταξιακά όρια σηματοδοτώντας γενικότερες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό και την πορεία της χώρας. Αλλαγές που άλλοτε άφησαν θετικό αποτύπωμα και άλλοτε κατέληξαν σε μεγάλες απογοητεύσεις.
Η εκλογή του Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, αποτέλεσε την αφετηρία της προσπάθειας για τον εκσυγχρονισμό της χώρας με ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που, παρά τα εμπόδια και τις αντιστάσεις, πέτυχε να βάλει την Ελλάδα στον σκληρό, νομισματικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σταθεροποιώντας σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή της προοπτική.
Στον αντίποδα, η εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς σήμανε την αρχή της ανεπίστρεπτης κατηφορικής πορείας της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς προς το λαϊκισμό που σφραγίστηκε με τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η «πρώτη φορά Αριστερά» οδήγησε για πρώτη φορά τη χώρα στο χείλος της εξόδου της από την Ενωμένη Ευρώπη.
Η θριαμβευτική εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη και η δημοσκοπική άνοιξη που μετά από αρκετό καιρό γνωρίζει το Κίνημα Αλλαγής δίνουν στον νέο αρχηγό κάθε δικαίωμα να αναλάβει πρωτοβουλίες και να χαράξει τις πολιτικές που θα φέρουν ξανά τη δημοκρατική παράταξη στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. Η στήριξη της νέας αρχής είναι προϋπόθεση για την επιτυχία αλλά και αυτονόητη υποχρέωση όλων.
Η επόμενη μέρα θα είναι σίγουρα πολύ πιο απαιτητική, καθώς τα προεκλογικά συνθήματα θα δοκιμάζονται στην καθημερινή πρακτική. «Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει, η δημοκρατική παράταξη επιστρέφει» δήλωσε πανηγυρικά ο νέος πρόεδρος στη νικηφόρα ομιλία του.
Η «επιστροφή του ΠΑΣΟΚ» πρέπει να σημάνει την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ της κοινωνικής δικαιοσύνης, των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, του εκσυγχρονισμού και της πολιτικής σταθερότητας προς όφελος της χώρας αφήνοντας οριστικά πίσω του τις μαύρες σελίδες του αυριανισμού και της κυβερνητικής (δια)φθοράς.
Η «επιστροφή της δημοκρατικής παράταξης» πρέπει να σαλπίσει προσκλητήριο για τη συσπείρωση όλων των πολιτικών δυνάμεων και στελεχών του χώρου, μακριά από μικροκομματικές σκέψεις και υπολογισμούς. Τη στιγμή μιας σημαντικής ευκαιρίας για την ανάκαμψη της παράταξης δεν υπάρχει η πολυτέλεια και της παραμικρής απουσίας. Αντίθετα, επιβάλλεται η ευαισθητοποίηση των απογοητευμένων κεντροαριστερών πολιτών που αποστασιοποιήθηκαν.
Η ευνοϊκή για τη δημοκρατική παράταξη πολιτική συγκυρία ενισχύεται και από το κλίμα απογοήτευσης που δημιουργεί η ολοένα και πιο έντονη εσωκομματική διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με την εμφανή αδυναμία του να ανταποκριθεί στα θεσμικά καθήκοντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το κενό αυτό δίνει τη δυνατότητα στο Κίνημα Αλλαγής να αναδειχθεί σε ουσιαστική προγραμματική αντιπολίτευση, με προτάσεις που ξεφεύγουν από τις μεσοβέζικες θέσεις που αυτοπαγίδευσαν τον κεντροαριστερό χώρο. Η επόμενη μέρα της δημοκρατικής παράταξης θα είναι κρίσιμη για την επόμενη μέρα της χώρας.
* Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού metarithmisi.gr
