Χρειάστηκε να περάσουν 8 περίπου χρόνια για να εμφανιστεί και πάλι ο Αλέξης Τσίπρας στο... πεζοδρόμιο σαν «μπροστάρης» στις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης. Από την πορεία για την Πρωτομαγιά του 2013 και μετά προτιμήθηκαν οι αναρτήσεις στο διαδίκτυο, ακόμη και ένα οικογενειακό τριήμερο στη Φοινικούντα. Μεσολάβησε η Πρωτομαγιά του 2014, όταν πάλι ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετέβη (όχι ανήμερα, την επομένη) στην Μυτιλήνη για να φωνάξει το σύνθημα «go back κυρία Μέρκελ» που κατά την πρωθυπουργική θητεία έγινε «καλωσόρισες Άνγκελα»...
Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ και των συνδικάτων στην Κλαυθμώνος ήταν αναμενόμενη δεδομένου ότι είναι ο ίδιος ο οποίος κήρυξε τη «μητέρα των μαχών» για τα εργασιακά πατώντας σε ένα σύνθημα αυτό περί κατάργησης του 8ώρου προκειμένου να δημιουργήσει μια κινηματική λογική κοιτώντας στα αριστερά του κόμματός του αφενός, αφετέρου επιχειρώντας εκ νέου να δημιουργήσει την εικόνα ενός «αντιδεξιού μετώπου» που αποτελεί και τον μύχιο πόθο του ΣΥΡΙΖΑ από την ημέρα που χάθηκε η καρέκλα της εξουσίας.
Αναμενόμενη και η δήλωσή του σύμφωνα με την οποία «Η απάντηση σήμερα των εργαζόμενων με τη μαζική τους συμμετοχή στην απεργία είναι ένα μήνυμα: αυτή θα είναι μία κορυφαία μάχη υπεράσπισης του δικαιώματος των εργαζομένων και της λαϊκής πλειοψηφίας στη ζωή και στην αξιοπρέπεια» όπως και η προειδοποίηση ότι «αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε μέχρι το τέλος».
Άλλωστε κάτι ανάλογο είχε δηλώσει και το 2013 όταν σημείωνε: «Την οικονομία δεν θα την αναστήσει ούτε η χρεοκοπημένη τραπεζοκρατία, ούτε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Θα την αναστήσει ο κόσμος της εργασίας με τους αγώνες του. Τον θέλουν στο περιθώριο υποταγμένο γιατί τον φοβούνται. Τον θέλουμε στην πρώτη γραμμή για να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα».
Τι μεσολάβησε από εκείνη την τελευταία παρουσία του στην πρώτη γραμμή των... αγώνων;
- Το 2014 προετοιμαζόταν για τις ευρωεκλογές. Έστειλε ένα μήνυμα και την επομένη της εργατικής πρωτομαγιάς μετέβη στη Μυτιλήνη όπου και ανέφερε ένα σύνθημα που έγινε σημαία της προεκλογικής εκστρατείας για τις εθνικές εκλογές και το οποίο αντηχούσε στις πλατείες που γιόρταζαν την σεισάχθεια τις διαγραφές χρεών και το τέλος της τρόικας. Ήταν η ημέρα που μετέπειτα επιχειρούσε και ο ίδιος να ξεχάσει αφού το go back κυρια Μέρκελ έγινε Καλωσόρισες Άνγκελα.
- Από το 2015 μέχρι και το 2019 ως πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας είχε επιλέξει με μηνύματα, ανακοινώσεις και αναρτήσεις να στέλνει χαιρετισμούς για την Πρωτομαγιά, αλλά εξ αποστάσεως. Με το ίδιο πάντα νόημα περί αγώνων, δικαιωμάτων χωρίς όμως τις αναφορές στο... Σικάγο.
- Σημειώνεται πως το 2017, επέλεξε μια τριήμερη οικογενειακή απόδραση στέλνοντας μήνυμα και πάλι με αναφορές στον αγώνα της κυβέρνησής του κατά της αδήλωτης εργασίας, ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να βρίσκονται εντός του πλαισίου των εγγυήσεων του κράτους».
- Η τελευταία σχετική την εργατική πρωτομαγιά αναφορά ήταν το 2020 όταν εμφανίστηκε με μάσκα, λόγω πανδημίας, και γαρύφαλλο στο Πέραμα όπου αναφέρθηκε στην ανάγκη ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.
Η στάση του Αλέξη Τσίπρα τα τελευταία χρόνια είναι και η αχίλλειος πτέρνα της προσπάθειάς του να φιλοτεχνήσει εκ νέου ένα αντιπολιτευτικό προφίλ. Κυρίως όμως είναι το γεγονός πως κυβέρνησε επί 4,5 χρόνια με γνωστά αποτελέσματα τόσο για την μεσαία όσο και για την εργατική τάξη που επιδιώκει τώρα να εκφράσει μέσα από τον... ανένδοτο κατά της κυβέρνησης με πρόσχημα το εργασιακό νομοσχέδιο, που σημειωτέον δεν έχει δοθεί στο σύνολό του στη δημοσιότητα προκειμένου να διαπιστωθεί τι προβλέπει, ειδικά σε ό,τι αφορά την 8ωρη εργασία.
Ως εκ τούτου δεν πείθει. Ούτε τους πολίτες ούτε φυσικά και τα κόμματα που έχουν διαπιστώσει την πρόθεσή του να εμφανιστεί ως ο ηγέτης ενός αντιδεξιού μετώπου που θα συσταθεί με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε αυτά τα κόμματα στα οποία επιδιώκει να απευθυνθεί του γύρισαν την πλάτη και στις προηγούμενες προσπάθειές του.
Από την πλευρά τους οι πολίτες, ακόμη και μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνουν διατεθειμένοι να παρασυρθούν και πάλι σε νέες πλατείες αγανακτισμένων γνωρίζοντας πως η πανδημία αλλά και οι επιπτώσεις της δεν είναι εκπορεύονται από κυβερνητικές παρεμβάσεις. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και μέχρι σήμερα τουλάχιστον έχουν υπάρξει κινήσεις στήριξης από την πολιτεία που δείχνει να διατηρεί την κοινωνική συνοχή.
Εξάλλου τα μηνύματα που θέλει και ο ίδιος να στείλει παραμένουν θολά. Κινούμενος μεταξύ αριστεροσύνης και σοσιαλδημοκρατίας μπερδεύει μέχρι και τα στελέχη ενώ καταλήγει να μη διαθέτει μια συγκεκριμένη πρόταση μέσα από την οποία θα επιχειρήσει την εκ νέου ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Αντιθέτως, η επιλογή του πεζοδρομίου, που αποτυπώνει ξεκάθαρα η παρουσία στη συγκέντρωση της Κλαυθμώνος και ο δρόμος μέχρι το Συντάγμα εγκλωβίζει τον ίδιο σε μια λογική που δεν τυγχάνει ανταπόκρισης σε ένα ευρύτερο κοινό.
Και αναδεικνύει για μια ακόμη φορά το άγχος και τον πανικό της Κουμουνδούρου για το πολιτικό μέλλον του επικεφαλής της, ο οποίος δείχνει όλο και περισσότερο να στηρίζεται σε μια απέλπιδα προσπάθεια επανεμφάνισης των αγανακτισμένων ως μοναδική λύση στα αδιέξοδά του.
