Δανείζομαι τον τίτλο από ένα παλαιότερο αφιέρωμα της Washington Post στο θέμα της κλιματικής κρίσης. Ένα θέμα που από περιθωριακό στο πρόσφατο παρελθόν, κατέληξε ψηλά στην πολιτική και κοινωνική ατζέντα την τρέχουσα χρονιά. Από τη θεματολογία της Συνόδου EUMED 9, ως την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και από τις συζητήσεις που προκάλεσαν οι πυρκαγιές του καλοκαιριού ως τα ακραία καιρικά φαινόμενα διεθνώς, η κλιματική κρίση αναγνωρίζεται πλέον ως μία «υπαρξιακή κρίση» για την ανθρωπότητα, όπως σωστά επεσήμανε ο Πρωθυπουργός, θέτοντας, για πρώτη φορά, το φλέγον θέμα της κλιματικής απειλής στην ατζέντα ενός καθαρά οικονομικού γεγονότος όπως είναι η παραδοσιακή ομιλία στη ΔΕΘ.
Την ώρα όμως που η πλειονότητα των πολιτών συνειδητοποιεί πως το κλίμα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε απλώς στα χέρια πολιτικών και επιστημόνων, κάποιοι άλλοι κραδαίνουν άλλα λάβαρα, αυτά της επιστροφής στο παρελθόν. Δεν είναι λίγες οι πρόσφατες παρεμβάσεις οι οποίες, με αφορμή και την άνοδο των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας, ζητούν τον εκτροχιασμό της πορείας προς την απανθρακοποίηση της οικονομίας, ζητούν παράταση της λειτουργίας των ρυπογόνων λιγνιτικών μονάδων, καταφεύγουν σε απίστευτες θεωρίες συνομωσίας για τις καθαρές πηγές ενέργειας (βλέπε περίπτωση σπίλωσης των ανεμογεννητριών με αφορμή τις πυρκαγιές του καλοκαιριού), με άλλα λόγια ζητούν να συνεχιστούν όλα εκείνα που εξαρχής πυροδότησαν την αποσταθεροποίηση του κλίματος.
Ευτυχώς, η πορεία προς ένα καθαρότερο και ασφαλέστερο μέλλον είναι πλέον προδιαγεγραμμένη, τόσο σε διεθνές, όσο και σε κοινοτικό και εθνικό επίπεδο. Η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να τεκμηριώνει και να προειδοποιεί και η πλειονότητα των ευρωπαϊκών (και όχι μόνο) κυβερνήσεων ανοίγει τον βηματισμό της προς την απεξάρτηση από τα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα.
Στην περιβαλλοντική και κοινωνική διάσταση της κλιματικής κρίσης, έρχεται πλέον να προστεθεί και η οικονομική. Σε αντίθεση με το παρελθόν, τα ορυκτά καύσιμα είναι πλέον ακριβότερα από τις ΑΠΕ, ενώ τα φωτοβολταϊκά και η αιολική ενέργεια φιγουράρουν στην κορυφή των φθηνότερων ενεργειακών τεχνολογιών.
Έχει δίκιο ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φρανς Τίμμερμανς όταν ισχυρίζεται πως αν θέλουμε φθηνότερη ενέργεια από δω και μπρος, πρέπει να επιταχύνουμε την πορεία προς την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Οτιδήποτε άλλο οδηγεί σε μια κλιματική κόλαση. Ευτυχώς οι αντιρρησίες είναι μια μικρή μειονότητα. Η κοινωνία βρίσκεται ήδη ένα βήμα μπροστά.
* O Στέλιος Ψωμάς είναι Σύμβουλος σε θέματα Ενέργειας και Περιβάλλοντος.
