Είναι το τελευταίο… μίλι για να πέσει ακόμη ένα μνημονιακό κάστρο. Αν η έξοδος από τη μεταμνημονιακή εποπτεία για πρώτη φορά από το 2018 στις 20 Αυγούστου είναι μια εξέλιξη με έντονο συμβολικό χαρακτήρα, η πτώση της ανεργίας κάτω από το 10% σημαίνει πολλά για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Πολύ απλά διότι το… σημείο καμπής μετά το οποίο θα αποδεσμευτούν οι 3ετίες που έχουν παγώσει με μνημονιακό νόμο.
Αποδέσμευση σημαίνει σημαντικές αυξήσεις, διψήφιες σε κάθε περίπτωση για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και έναρξη μιας περιόδου συνολικής αναπροσαρμογής των μισθών τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Πόσο απέχουμε όμως από αυτό; Αν λάβουμε υπόψη τα χθεσινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, μας χρειάζονται περίπου 100-120.000 θέσεις εργασίας επιπλέον. Ο αριθμός των ανέργων υποχώρησε στις 570.000 τον Ιούνιο προφανώς και ενόψει της έναρξης της τουριστικής περιόδου.
Το θέμα είναι ο αριθμός να μειωθεί σταθερά και μόνιμα κάτω από τις 400-450.000 διότι αυτό είναι και το «ορόσημο» για να απελευθερωθούν τα μνημονιακά δεσμά και στο πεδίο της αγοράς εργασίας. Δεσμά που έχουν την εξής λογική: Πρώτα να βρεθούν θέσεις εργασίας για όσο το δυνατόν περισσότερους (ουσιαστικά με μονοψήφιο ποσοστό ανεργίας επιστρέφουμε στα προ μνημονίων επίπεδα) και μετά να πέσει το βάρος στην αύξηση των μισθών.
Οι όποιες αυξήσεις δίδονται προς το παρόν αφορούν στον κατώτατο μισθό. Οι τριετίες έχουν παγώσει. Είναι δηλαδή σαν να έχει παγώσει ο χρόνος και η προϋπηρεσία που προσθέτει ο εργαζόμενος να μην επηρεάζει το ύψος των αποδοχών. Δεδομένου ότι βρισκόμαστε εν μέσω πληθωριστικής θύελλας η οποία μάλιστα δεν αναμένεται να κοπάσει ούτε το 2023, το να ανοίξει ο δρόμος για μεγαλύτερες αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι το ζητούμενο ακόμη και για την κυβέρνηση.
Έτσι, η εξεύρεση αυτών των 100-150.000 νέων θέσεων εργασίας καθίσταται στόχος εθνικός ο οποίος θα επιδιωχθεί να επιτευχθεί με κάθε τρόπο. Τα προγράμματα επιδότησης νέων θέσεων εργασίας, τα επιδοτούμενα προγράμματα κατάρτισης αλλά κυρίως η παροχή κινήτρων για την υλοποίηση επενδύσεων, συνιστούν τα βασικά μέσα που θα εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούνται για να πέσει ο αριθμός των ανέργων στα επίπεδα του 2008-2009. Προφανώς τα οφέλη θα είναι πολλαπλά: Αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος, μεγαλύτερη κατανάλωση, τόνωση των δημοσίων εσόδων είναι μερικά από αυτά.
