Την τελευταία δεκαετία, την δεκαετία των Μνημονίων, υπήρξε ένας αναστοχασμός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, η οποία μέσα από τις εμπειρίες που έζησε και τα συμπεράσματα που εξήγαγε, καθόρισε νέες προτεραιότητες, νέα προτάγματα. Υπήρξαν βαθιές πολιτισμικές και αξιακές μεταβολές και δημιουργήθηκε ένα βαθύ χάσμα των ζητούμενων της κοινωνίας και της Αριστεράς. Η κοινωνία μοιάζει να απαλείφει ιδεολογικά πρόσημα και να αναζητά λύσεις σε βαλτωμένα για δεκαετίες θέματα, να θέλει προτάσεις και θετικό λόγο, νέες προοπτικές.
Ας σταθούμε καλύτερα σε ορισμένα παραδείγματα. Στην τελευταία έρευνα της Opinion Poll ένα συντριπτικό 76,4% παίρνει θέση υπέρ της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, με την άποψη αυτή να είναι κυρίαρχη στα πέντε από τα έξι κόμματα (ΝΔ 90,4%, ΣΥΡΙΖΑ 62,5%, ΚΙΝΑΛ 90,7%, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ 80%, ΜέΡΑ 25 64.2%), με την άποψη να υιοθετείται και από το 41.9% του ΚΚΕ! Σίγουρα το αποτέλεσμα σε μια τέτοια ερώτηση δεν θα ήταν η ίδια πριν 10 χρόνια.
Όταν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρεται κατά της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, δεν έρχεται σε κόντρα μόνο με την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά και την πλειοψηφία των οπαδών του. Όταν από την άλλη η ΟΛΜΕ προαναγγέλλει «μεγάλες αντιδράσεις από Σεπτέμβριο» είναι ήδη κοινωνικά απομονωμένη και μοιάζει να προαναγγέλλει «τρικυμία σε ποτήρι». Γι' αυτό κηρύσσει απεργίες και συμμετέχει το 1%-2% των εκπαιδευτικών.
Λίγες μέρες πριν σε έρευνα της Opinion Poll σε επαγγελματίες της Αθήνας προέκυπτε ότι το 65,4% απαντούσε ότι χρειάζονταν αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς γιατί έχουν μεσολαβήσει ανατρεπτικές αλλαγές από το 1982. Μάλιστα το 52% είχε θετική άποψη για το Εργασιακό Νομοσχέδιο έναντι ενός 40% που είχε αρνητική άποψη!
Προσοχή! Δεν μιλάμε για τίποτα «κεφαλαιοκράτες που περιμένουν να πιουν το αίμα των εργαζομένων». Στο δείγμα το 31,2% είχε ατομική επιχείρηση, το 77% των επιχειρήσεων είχαν μόλις μέχρι πέντε εργαζόμενους και ένα ακόμα 12% είχε από έξι μέχρι δέκα εργαζόμενους.
Ερώτημα: Τι σχέση έχει αυτή εικόνα με τον «εργασιακό μεσαίωνα» ή την «αντεργατική λαίλαπα» για την οποία μιλούσαν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και επισήμως το ΚΙΝΑΛ; Νομίζω καμία.
Η πρόταση για τα αστυνομικά τμήματα στα ΑΕΙ που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων συναντούσε την συναίνεση του 59% σε έρευνα της Opinion Poll τον Μάρτιο και αντίστοιχο ποσοστό συναίνεσης φαινόταν και σε έρευνα της marc.
Η εισαγωγή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής συγκέντρωνε στην ίδια έρευνα την θετική άποψη από το 67%. Κι ομως. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το ανήγαγαν επί μήνες σε μείζον θέμα, ενώ ο Α. Τσίπρας καλούσε επανειλημμένως τον πρωθυπουργό να τοποθετηθεί στην Βουλή για το θέμα.
Υπάρχουν δεκάδες αντίστοιχα παραδείγματα και μάλιστα σε θέματα αιχμής κατά την διάρκεια της τελευταίας διετίας. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι βρίσκεται αλλού η κοινωνία και αλλού ο ΣΥΡΙΖΑ η σε ορισμένα θέματα το ΚΙΝΑΛ και βέβαια το συνδικαλιστικό κίνημα.
Η κοινωνία έχει ξεφύγει από θεωρητικά σχήματα, οι πολίτες τοποθετούνται με βάση το σχήμα λογικό-παράλογο, ορθολογικό-ανορθολογικό, μέλλον-παρελθόν. Γι' αυτό οι ρητορικές περί «Μεσαίωνα», «θεσμικών πραξικοπημάτων», «πλήρους αποτυχίας της κυβέρνησης», «διάθεσης του Κ. Μητσοτάκη να λιώσει τους εργαζόμενους και να κλείσει τις μικρές επιχειρήσεις» μοιάζουν γραφικές και δεν πείθουν ούτε τα μέλη των κομμάτων που εκφέρουν ένα τέτοιο λόγο.
Γι' αυτό η Φώφη Γεννηματά δείχνει να θέλει «αριστερή στροφή» και οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ δηλώνουν ικανοποιημένοι κατά 80% από την Πρωθυπουργία του Κ. Μητσοτάκη Είναι απλό: Ο πολιτικός λόγος μοιάζει με ρόδα που γυρίζει χωρίς να αγγίζει το έδαφος. Είναι εκτός των προταγμάτων, έξω από αυτά που ζητάει η κοινωνία.
Εδώ πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους πολιτικής αλλά και ιδεολογικής κυριαρχίας του Κ. Μητσοτάκη. Κι ας μην ξεχνάμε, ότι ο Κ. Μητσοτακης έχει περάσει μπροστά στις δημοσκοπήσεις από το 2016 και πέντε χρόνια μετά όχι απλά βαστάει γερά αλλά αυξάνει και την διαφορά.
Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΚΙΝΑΛ, αν θέλουν να έχουν μέλλον δεν θα πρέπει να συζητάνε αν πρέπει να στρίψουν αριστερά ή δεξιά για να απευθυνθούν στο Κέντρο, αλλά να εναρμονιστούν με την πραγματικότητα και να αφουγκραστούν καλύτερα αυτά που ζητάει η κοινωνία. Διαφορετικά, φαίνεται να είναι δύσκολα τα πράγματα...
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
