Η τέταρτη εβδομάδα του Προγράμματος As One που παρουσιάζεται από τον πολιτιστικό οργανισμό NEON και το Marina Abramovic Institute (MAI) και το οποίο διεξάγεται στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς περιλαμβάνει:
Τρίτη 29/3
Ομιλίες
3:30-5 μμ - 1F
Suzanne Dikker & Matthias Oostrik
Η Μηχανή Αμοιβαίων Κυμάτων
Η Δρ. Suzanne Dikker και ο εικαστικός και προγραμματιστής Matthias Oostrik θα μας μιλήσουν για το πώς προέκυψε η Μηχανή Αμοιβαίων Κυμάτων (Mutual Wave Machine), που αποτελεί μέρος της έκθεσης As One και βασίστηκε στην performance Mutual Gaze της Marina Abramovic?, καθώς και για τη συνεργατική δουλειά τους, η οποία διασταυρώνει τις νευροεπιστήμες με την τέχνη: οι εγκαταστάσεις τους εξερευνούν τη δυνατότητα ή την αδυναμία μας να συλλάβουμε και να ενσωματώσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις με τον εαυτό μας και τον άλλο.
Εργαστήρια
6-8 μμ
Lynsey Peisinger με 5 facilitators
Έχοντας επιλέξει και εκπαιδεύσει performers για τη Marina Abramovic σε Μόσχα, Λος Άντζελες και Βασιλεία, η Lynsey Peisinger θα μιλήσει με πέντε facilitators της έκθεσης As One για την εμπειρία της συμμετοχής τους στη Μέθοδο Αμπράμοβιτς.
Προβολές
12-8 μμ – 1F
ΕΡΓΑ ΜΑΚΡΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ IMMATERIAL: Σειρά από βίντεο από το MAI
Με την ευγενική παραχώρηση των καλλιτεχνών
Το 2014 το Marina Abramovic Institute (ΜΑΙ) ξεκίνησε το ψηφιακό περιοδικό του, με τίτλο IMMATERIAL, το οποίο παρουσίαζε συνεντεύξεις με καλλιτέχνες, επιστήμονες και διανοούμενους, και προέβαλε έργα μακράς διάρκειας καλλιτεχνών απ' όλον τον κόσμο. Σε αυτή τη σειρά προβάλλονται νέες επιλογές από την καταγραφή αυτών των έργων.
Ana Prvacki
γενν. Panc?evo, πρώην Γιουγκοσλαβία (Σερβία),
The Money Mountain (2008)
Διάρκεια: 40 ώρες, 8 ώρες τη μέρα για 5 μέρες
At the Tips of Your Fingertips (2007)
Διάρκεια βίντεο: 00:01:38
Για το The Money Mountain (2008), η Ana Prvacki χρησιμοποίησε υγρά μαντηλάκια, για να καθαρίσει χαρτονομίσματα που της έδωσε το κοινό, σε μια εγκατάσταση που αποτελείτο από σωρούς από σάκους για χαρτονομίσματα. Αρχικά, η καλλιτέχνης επιτέλεσε αυτό το έργο επί δύο ώρες. Στη σειρά από performances μακράς διαρκείας Time Becomes Form (2007-9), που πραγματοποιήθηκαν στο Artists Space (NY) σε επιμέλεια Marina Abramovic, η Prvacki επιτέλεσε αυτό το έργο επί οκτώ ώρες τη μέρα για πέντε συνεχόμενες ημέρες. Όταν ερωτήθηκε για την εμπειρία, η Prvacki δήλωσε ότι η re-performance του έργου της σε ένα πλαίσιο μακράς διαρκείας, «ήταν όπως ένας μαραθώνιος, αλλά και ένας τελείως διαφορετικό τρόπος για να βιώσεις το έργο σου. Δεν μπορείς να ξεφύγεις. Δεν ξέρω γιατί σκέφτομαι την ψυχανάλυση, αλλά μοιάζει με το να είσαι αντιμέτωπος με αυτό το είδος της κατάστασης. Είσαι εκεί και δεν μπορείς να φύγεις». Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς διάρκειας performance, η Prvacki έπλυνε περίπου $5.000.
James Murray
γενν. ΗΠΑ
The Awakening: A (re)Performance (2012)
Διάρκεια: 12 ώρες
Διάρκεια βίντεο 00:06:51
Το The Awakening: A (re)Performance είναι ένας δωδεκάωρος χορός με υφάσματα που έγινε με ένα μονό strobe light, καταγράφηκε με μια μονή βιντεοκάμερα και ηχογραφήθηκε για playback μέσα στην γκαλερί. Το The Awakening: A (re)Performance ήταν μια προσπάθεια κατανόησης του ρόλου που έπαιξε η μουσική στην κρίση του AIDS. Αυτή η performance εστίασε σε μουσικό υλικό από την περίοδο μεταξύ 1980 και 2000, εξερευνώντας τη σημασία του dance floor κατά τη διάρκεια της κρίσης του AIDS. Η μουσική που χρησιμοποιήθηκε στην performance συγκεντρώθηκε μέσα από μια σειρά από ανοιχτά καλέσματα και απευθείας ερωτήσεις στο κοινό. Τα ανοιχτά καλέσματα έγιναν σε διαδικτυακά φόρουμ, μέσω e-mail, στα social media, καθώς και σε δημόσιες και ιδιωτικές διαδικτυακές ομάδες. Συγκεντρώνοντας από το κοινό τη μουσική για την performance, ο Murray έχτισε μια κοινότητα για αυτούς που επηρεάστηκαν από αυτήν την κρίση. Η μουσική που εστάλη από το κοινό στον καλλιτέχνη ήταν ιδιαίτερης συναισθηματικής αξίας, εμβληματική του ταξιδιού τους κατά τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο της κρίσης του AIDS.
Yingmei Duan
γενν. Κίνα
Sleeping in Van Gogh Museum (2005)
Διάρκεια: Επτά Μέρες (Έξι Ώρες τη Μέρα)
Διάρκεια βίντεο: 00:01:07
Αυτή η ζωντανή performance της καλλιτέχνιδος Yingmei Duan είναι εμπνευσμένη από έργα του Έγκον Σίλε που εκτίθενται στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ. Οι αυτοπροσωπογραφίες του Σίλε θύμησαν στη Yingmei Duan πτώματα θαμμένα για πολλά χρόνια. Η καλλιτέχνης πρόσεξε ότι σε όλα τα φωτογραφικά πορτραίτα, ο Έγκον Σίλε έμοιαζε αφηρημένος, σα να κοιμόταν ή να ονειρευόταν. Κοιτώντας τους πίνακες του Σίλε, η καλλιτέχνης συχνά αναγνώρισε σε αυτούς τον εαυτό της. Όποτε βρίσκει την ευκαιρία, η Duan χρησιμοποιεί το χρόνο της για να κοιμάται, σε μια προσπάθεια να απομακρυνθεί από τον κόσμο και από την ίδια τη ζωή.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, η Duan κοιμάται καθημερινά σε ένα ράφι στο χώρο από τις 10 πμ έως τις 6 μμ επί μία εβδομάδα. Φοράει πιτζάμες και μερικές φορές φαίνεται σα να υπνοβατεί ή να κινείται υποσυνείδητα.
Happy Yingmei (2014)
Καταλαμβάνοντας ένα ονειρικό ξέφωτο του δάσους που ήταν εγκατεστημένο μέσα στην Art Gallery of NSW κατά τη διάρκεια της Μπιενάλε του Σίδνεϋ, σε αυτήν την ηχητική εγκατάσταση και performance σε εξέλιξη η Κινέζα καλλιτέχνης Yingmei Duan μοιράζει γραπτές ευχές στους επισκέπτες της έκθεσης.
Abigail Levine
γενν. ΗΠΑ
Refrain (2013)
Διάρκεια: 8 ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:03:32
Η Abigail Levine δημιουργεί μια κυκλική χορογραφία με την επαναλαμβανόμενη γραφή μίας φράσης. Αυτά τα χορογραφημένα ρεφρέν δημιουργούν οπτικά ντοκουμέντα, τα οποία συναλλάσσουν την αναγνωσιμότητα με τη φυσική συσσώρευση, επεκτείνοντας τις αρχικές φράσεις μέσα από ατελείς επαναλήψεις. Ταρεφρένπουχορογράφησεγιατο Farm Project Space and Gallery είναιαποσπάσματατης "Lecture on Something" (1951) καιτης "Lecture on Nothing" (1959) του John Cage. Χωρίς να κοιτάζουν και παραμένοντας κολλημένοι στον τοίχο για όσο γράφουν, οι performers γράφουν την ίδια φράση 500 φορές, ξεκινώντας κάθε φορά από το ίδιο σημείο. Κάθε φορά που ένας/μία performer γράφει μία φράση, μετακινεί μια μικρή πέτρα από ένα σωρό στη μέση του δωματίου.
Holly Victoria Matthews
γενν. ΗνωμένοΒασίλειο
Durational Drawings (2015-έως σήμερα)
Διάρκεια: Έξι Ώρες
Διάρκεια Βίντεο: 00:18:04
Η Holly Victoria Matthews προσπαθεί να κάνει απτή, μέσα από το σχέδιο, την εσωτερική της γλώσσα και να συλλάβει όλες τις συνειδητές εντυπώσεις που προκύπτουν κατά τη δημιουργία κάθε σχεδίου: οπτική, ακουστική, σωματική εμπειρία, συνειρμική σκέψη και υποσυνείδητες συνδέσεις.
Nezaket Ekici
γενν. Τουρκία
Border Inside (2011)
Διάρκεια βίντεο: 00:10:42
Σε αυτό το βίντεο-performance η Nezaket Ekici μασάει τσίχλες τη μια μετά την άλλη και τις κολλάει στο γυαλί. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, δημιουργείται μια αμερικανική σημαία και τελειώνει με την ολοκλήρωση της σημαίας. Το βίντεο είναι ένα time lapse της performance.
Snezana Golubovic
γενν. Σερβία
Counting (2005)
Διάρκεια: έως 6 ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:13:26
Λέγεται ότι ο Νίκολα Τέσλα, ο διάσημος Σέρβος εφευρέτης (περισσότερο γνωστός για τις πολλές επαναστατικές εξελίξεις που έφερε στον τομέα του ηλεκτρομαγνητισμού στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα), δεν ακουμπούσε ποτέ τα μαλλιά των άλλων. Ο Τέσλα, που είχε πολλές φοβίες και εμμονές, υποστήριζε ότι έβρισκε υπερβολικά οικείο και συνάμα τρομακτικό το να αγγίζει την πηγή ισχύος καιηλεκτρικής ενέργειας κάποιου άλλου. Βασισμένη σε αυτήν την ιστορία, η Snezana Golubovic πιστεύει εξίσου ότι οι τρίχες αποτελούν μία πηγή της ανθρώπινης ενέργειας. Πιο συγκεκριμένα, η Golubovic θεωρεί ότι τα μαλλιά είναι η πηγή ισχύος μιας γυναίκας.
Το καλοκαίρι του 2005, η Γερμανίδα καλλιτέχνης της performance Herma Auguste Wittstock προσκάλεσε την Golubovic να συνεργαστούν για τη δημιουργία ενός έργου. Η αρχική ιδέα ήταν να μετράει η Wittstock τις τρίχες της Golubovic, αλλά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για το Performance Event Brutal Education στην Αβινιόν, η ιδέα για το έργο άλλαξε. Αντί να μετρήσει η Wittstock τις τρίχες της Golubovic, η Golubovic τις μέτρησε μόνη της. Έκτοτε, η performance έχει πραγματοποιήθεί 17 φορές, κάθε φορά με μεταβλητή διάρκεια. Η πρώτη performance στην Αβινιόν ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια, κρατώντας έξι ώρες, κατά τις οποίες η καλλιτέχνης μέτρησε 7.046 τρίχες. Το βίντεο καταγράφει 10 διαφορετικές εκδοχές αυτής της performance.
Monali Meher
γενν. Ινδία
Riceville/Whiteville (2006)
Διάρκεια: 21 Ώρες
Διάρκεια βίεντεο: 00:07:15
Σε αυτό το έργο, η Monali Meher χτίζει προσωρινές κατασκευές από φυσικά υλικά που βρίσκει σε μια οικοδομή για την κατασκευή ενός νέου σταθμού λεωφορείων. Τα υλικά ήταν άμμος, τούβλα, τσιμέντο, ξύλο και ρύζι, το οποίο μαγείρεψε η καλλιτέχνης επιτόπου, στο χώρο της εγκατάστασης. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησε το ρύζι τόσο ως διακοσμητικό όσο και ως οικοδομικό υλικό για τις κατασκευές που δημιούργησε. Η Meher δε ζήτησε από την οικοδομή να σταματήσει, για να εκθέσει τις εγκαταστάσεις της, αλλά αντίθετα ήθελε οι εγκαταστάσεις της να καταστραφούν το βράδυ, έτσι ώστε να χρειαστεί να ξεκινήσει την επόμενη μέρα ξανά από την αρχή και να τις ξαναχτίσει. Αυτό το έκανε για τρεις μέρες, επί επτά ώρες τη μέρα.
Χρήστος Λίνου
γενν. Αυστραλία
Naked Peel (2014)
Διάρκεια: 12 Ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:12:53
Ο Χρήστος Λίνου είχε δει ένα όνειρο κάποτε με τη μητέρα του στη μέση ενός σκοτεινού δωματίου με ατμούς. Καθόταν πάνω σε έναν τεράστιο σωρό από πορτοκάλια, καθαρίζοντάς τα ένα ένα και χαμογελώντας στον Λίνου. Σε αυτήν την performance, ο Λίνου χρησιμοποίησε σωματικές μεθοδολογίες για να ακούσει και νιώσει το σώμα του. Καθάρισε 1.200 πορτοκάλια και εφάρμοσε τις φλούδες στο γυμνό του σώμα. Ο πολτός τοποθετήθηκε σε ένα κλουβί, το οποίο κρεμόταν και έχυνε χυμό πορτοκαλιού στο δέρμα του καλλιτέχνη και στο δάπεδο, ως ένας μετρονόμος που στάζει. Αυτή η performance μακράς διαρκείας ήταν μία προσπάθεια επαναδημιουργίας της αισθητηριακής εμπειρίας του ονείρου που έχει μείνει στη μνήμη του καλλιτέχνη, με τη χρήση εκστατικών, τελετουργικών και σαδομαζοχιστικών πρακτικών ενσωμάτωσης στο χορό. Η μυρωδιά των πορτοκαλιών γέμισε το δωμάτιο, όπως ανακαλούσε ο καλλιτέχνης ότι συνέβη στο όνειρο, ζωντανεύοντας την αισθητηριακή εμπειρία.
Anna Berdston
γενν. Σουηδία
Du Fick Svert (2013)
Διάρκεια: 7 hours
Διάρκεια βίντεο: 00:05:39
Για αυτήν την performance, η καλλιτέχνης κάθεται σε μια καρέκλα ντυμένη με ένα κοστούμι γραφείου. Μπροστά της είναι ένα τραπέζι με μία σκακιέρα και μπροστά από αυτό, ένας υαλοπίνακας. Τα πιόνια και στις δύο πλευρές είναι λευκά. Πίσω από τον υαλοπίνακα υπάρχει άλλη μία καρέκλα. Τα μέλη του κοινού καλούνται να καθίσουν στην καρέκλα. “Du fick svart” ("Έχεις μαύρα") είναι αυτό που λέει ο Ιππότης στο Θάνατο, όταν αποφασίζουν ποιο χρώμα θα παίξουν. Η απάντηση του Θανάτου είναι “Μα δεν είναι το πιο κατάλληλο;” Στη σκακιέρα δεν υπάρχουν μαύρα πιόνια.
Αυτή η performance είναι βασισμένη στην ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν “Η έβδομη σφραγίδα” (1957). Παρόλο που “Η έβδομη σφραγίδα” δε γυρίστηκε στο νησί Faro, όπου η Anna Berndtson έκανε την performance "Du Fick Svart," ο Μπέργκμαν έζησε στο Faro και γύρισε πολλές από τις ταινίες του εκεί.
Angela Freiberger
γενν. Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία
Bath House (2001)
Διάρκεια: 6 Ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:02:02
Για αυτήν την performance και εγκατάσταση, η καλλιτέχνης τοποθέτησε τέσσερα διαφορετικά είδη μπανιέρας, τα οποία σμίλευσε η ίδια σε ροζ μάρμαρο Πορτογαλίας, και ξάπλωσε σε κάθε μία από τις μπανιέρες, με το σώμα της να γίνεται ένα με το μάρμαρο και να παίρνει τα φυσικά χαρακτηριστικά των αντικειμένων.
Longva+Carpenter
ΗΠΑ
Shelter (2012)
Duration: 6 Hours
Video Length: 00:02:49
Οι Longva+Carpenter είναιμιασυνεργασίαμεταξύτηςΝορβηγήςκαλλιτέχνιδος Terese Longva, πουδουλεύειμεπολυμέσα, καιτηςΑμερικανήςκαλλιτέχνιδος Laurel Jay Carpenter, πουκάνει performance καιεγκαταστάσεις. Η τρίτη performance της σειράς Needs (μετά τις Hunger και Thirst), το έργο Shelter εξερευνά έννοιες προστασίας, άνεσης και αυτοσυγκράτησης. Μια γυναίκα κάθεται σε ένα στερεό τραπέζι, στο οποίο βρίσκεται ένας μεγάλος σωρός από πέτρες στο μέγεθος ενός μπιζελιού. Τις επεξεργάζεται, ίσως τις μετρά, και τις ρίχνει μία μία στο έδαφος. Μία δεύτερη γυναίκα, με ένα παρόμοιο βαρύ τραπέζι και μια καρέκλα δεμένα στην πλάτη της, προσπαθεί να σύρει μια τσάντα που ξεχειλίζει από πέτρες κατά μήκος της γκαλερί. Και οι δύο γυναίκες έχουν τα ίδια υλικά -τραπέζι, καρέκλα, 100 γιάρδες λευκού σκοινιού, μια μαύρη υφασμάτινη τσάντα και 400 κιλά πέτρες-, αλλά η κάθε μία συνδέεται ξεχωριστά με τα υλικά. Οι γυναίκες, επίσης, φορούν καθρέφτες στους λαιμούς τους και πρέπει να αντικρίζουν η μία την άλλη καθώς εκτελούν αυτά τα φαινομενικά παράλογα, ατελείωτα, αλλά καυστικής σημασίας, καθήκοντα.
Temporary Distortion
ΗΠΑ
My Voice has an Echo in it (2014)
Διάρκεια: 6 ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:26:18
Το έργο My Voice has an Echo in it (2014) είναι μια εξάωρη, βασισμένη σε εγκατάσταση, performance με ζωντανή μουσική, κείμενο και βίντεο, που εκτυλίσσεται σε έναν τελείως κλειστό διάδρομο διαστάσεων 24? x 6?, ο οποίος περιβάλλεται από καθρέφτες διπλής όψης. Σε αυτό το έργο μακράς διαρκείας, οι θεατές παρακολουθούν την performance σε ακουστικούς σταθμούς, που βρίσκονται κατά μήκος της εξωτερικής περιμέτρου της εγκατάστασης και διαθέτουν ακουστικά με ατομικά χειριστήρια ρύθμισης του ήχου, για να μπορούν να ακούν ό,τι συμβαίνει μέσα. Ζωντανά όργανα, εκφώνηση κειμένου και τραγούδι συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο ηχητικό τοπίο. Το κοινό μπορεί να δει μέσα, αλλά ο performer παρατηρεί μόνο μία ατελείωτη σειρά από αντανακλάσεις στους τοίχους με καθρέφτες διπλής όψης.
Τετάρτη 30/3
Ομιλίες
6-8 μμ
Θάνος Αργυρόπουλος & Κατερίνα Ανέστη
Οικονομία & Πολιτισμός
Ο διευθυντής του ΜΑΙ, Θάνος Αργυρόπουλος, θα συνομιλήσει με τη δημοσιογράφο Κατερίνα Ανέστη (protagon.gr) για τις οικονομικές προεκτάσεις του πολιτιστικού χώρου, την αυξανόμενη προσοχή στην τέχνη ως εναλλακτική επένδυση, ειδικά κατά τα χρόνια της κρίσης, και τα βασικά που θα έπρεπε να γνωρίζει κάποιος για την αγορά της τέχνης.
Προβολές
12-5 μμ – 1F
Cleaning the House: Ντοκιμαντέρ από τα παρασκήνια της καλλιτεχνικής διαδικασίας
Με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων της Marina Abramovic
Το εργαστήριο Cleaning the House δημιουργήθηκε από τη Marina Abramovic για να προετοιμάσει τους performers για τη δημιουργία έργων μακράς διάρκειας. Οι συμμετέχοντες οδηγούνται μέσα από μια σειρά ασκήσεων μεγάλης διάρκειας για να βελτιώσουν την ατομική τους εστίαση, την αντοχή, τη συγκέντρωση, την αντοχή στον πόνο και την ικανότητα να σπάσουν τα σωματικά και πνευματικά τους όρια. Στην αρχή κάθε εργαστηρίου, οι συμμετέχοντες πρέπει να αφήσουν τα κινητά, τους υπολογιστές και τα ρολόγια τους. Οι συμμετέχοντες καλούνται να απέχουν από το φαγητό και την ομιλία καθ' όλη τη διάρκεια των 3-5 ημερών του εργαστηρίου, για να φέρουν το σώμα και το μυαλό σε μια ήσυχη, ήρεμη κατάσταση. Οι συνθήκες της κάθε άσκησης εξηγούνται τη στιγμή της εκτέλεσης. Αυτή η ταινία καταγράφει τα παρασκήνια πίσω από τη διαδικασία διεξαγωγής του εργαστηρίου.
Πέμπτη 31/3
Workshops
5-7 μμ - 1F
Maria Herranz
Το δικαίωμα στην ομιλία
Η βασική ιδέα αυτού του workshop είναι να διερευνηθεί η παρόρμηση της επικοινωνίας: πότε είναι απαραίτητη η ομιλία; Δουλεύοντας ομαδικά και ανά ζεύγη, μέσα από απλές ασκήσεις παρουσίας, ένα κείμενο, το οποίο θα πρέπει να απομνημονευθεί, θα εκφωνείται δυνατά από το ένα στο άλλο πρόσωπο. Θα εξερευνηθεί η φύση του κειμένου και του λόγου τις στιγμές που οι λέξεις θα φαίνονται “βεβιασμένες” και θα βρούμε τη φωνή της αλήθειας μέσα μας. Θα κάνουμε επίσης και κάποιες ασκήσεις γραφής, που αργότερα θα χρησιμοποιηθούν και ως κείμενο. Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να έχουν γνώση της αγγλικής γλώσσας.
Προβολές
12-8 μμ – A
Tehching Hsieh, Time Clock (1980-1981)
Με την ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη
Για αυτήν την performance, από τις 11 Απριλίου 1980 έως τις 11 Απριλίου 1981, ο Tehching Hsieh πραγματοποίησε performance χτυπώντας κάρτα σε ένα ρολόι παρουσίας προσωπικού κάθε ώρα ακριβώς. Στην αρχή της performance, ο Hsieh ξύρισε το κεφάλι του και καθ' όλη τη διάρκεια της performance, τραβούσε μια φωτογραφία τον εαυτό του κάθε φορά που χτυπούσε κάρτα, για να δείξει το πέρασμα του χρόνου. Αυτές οι φωτογραφίες έχουν συρραφεί σε ένα φιλμ διάρκειας 6 λεπτών.
Tehching Hsieh, Outdoors (1981-1982)
Με την ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη
Για αυτήν την performance, από τις 26 Σεπτεμβρίου 1981 έως τις 26 Σεπτεμβρίου 1982, ο Hsieh παρέμεινε επί ένα χρόνο σε εξωτερικούς χώρους: δεν μπήκε σε κτίρια, μετρό, τρένα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, καράβια, σπηλιές ή αντίσκηνα. Κουβαλούσε μαζί του μόνο έναν υπνόσακο. Σε αυτό το 30λεπτο βίντεο παρακολουθούμε τον Tehching Hsieh να περιπλανάται στη Νέα Υόρκη.
12-6 μμ – 1F
STUDENT BODY: σειράβίντεοαπότοαρχείοτου Marina Abramovic Institute (MAI)
Marina Abramovic
Le Lavoir, (1995)
Με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων της Marina Abramovic
Σειρά βίντεο σε τέσσερα μέρη που δημιούργησε η Marina Abramovic κατά τη διάρκεια ενός Cleaning the House Workshop με ασκήσεις στο νερό. Κάθε βίντεο ακολουθεί μία άσκηση που ολοκληρώνεται με μία καθημερινή βουτιά σε φυσικό υδάτινο περιβάλλον κατά τη διάρκεια των workshops διάρκειας 3-5 ημερών.
Independent Performance Group
ΦιλμαπότοΜουσείο Van Gogh
Φιλμ από την Illy
Με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων της Marina Abramovic
H ΑνεξάρτητηΟμάδα Performance (Independent Performance Group - IPG) σχηματίστηκεμεταξύ 2003-2007. Ιδρύθηκε από τη MarinaAbramovic και αποτελείτο από μία ομάδα καλλιτεχνών, performance, κυρίως πρώην μαθητών της Abramovic, οι οποίοι εξακολούθησαν να δουλεύουν στενά μαζί της ως επαγγελματίες. Η ομάδα κατέστησε ασαφή τα όρια μεταξύ επιμελητή και καλλιτέχνη, μουσείου και οργανισμού τέχνης. Όσο ήταν ενεργή, η ομάδα παρουσίασε διάφορες σειρές από performance και συμμετείχε σε πολυάριθμαworkshops. Αυτό το φιλμ προέρχεται από τα αρχεία της IPG και δείχνει μια σειρά έργων από μια έκθεση στο Μουσείο Van Gogh και μια συνεργασία με την Illy.
Παρασκευή 1/4
Ομιλίες
7-9 μμ – 1F
Lynsey Peisinger
H Lynsey Peisinger, που εκπαίδευσε τους facilitators για τη Μέθοδο Abramovic της έκθεσης As One, αλλά και για άλλες εκθέσεις της Marina Abramovic σε Μόσχα, Λος Άντζελες και Βασιλεία, είναι χορογράφος και performer και θα μας μιλήσει για το τελευταίο της έργο.
Προβολές
12-6 μμ – 1F
Marina Abramovic: τηλεοπτικές συνεντεύξεις από τις δεκαετίες του '80 και του '90
Με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων της Marina Abramovic
Μία σειρά από τηλεοπτικές συνεντεύξεις που πήρε η Marina Abramovicμεταξύ 1980 και 1990 με θέμα την performance.
Σάββατο 2/4
Ομιλίες
1-2 μμ – 1F
Άννα Σταυρακοπούλου + Όλγα Σπυροπούλου
Από το θέατρο στην περφόρμανς
Μια συζήτηση με «καμία εξουσία, μια στάλα γνώση, μια στάλα σύνεση και όσο πιο πολύ καλό γούστο» (Roland Barthes, Lecon inaugurale).
ΑΝΝΑ: Τι είναι θέατρο, ποιοι το κάνουν για ποιους και πού, πώς έχει αλλάξει από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας και γιατί είναι τόσο ανθεκτικό ως καλλιτεχνική έκφραση. Τι είναι περφόρμανς, πού και πώς ξεφύτρωσε; ποιοι και πώς τις παρακολουθούν, τι παίρνουν μαζί τους φεύγοντας; Πώς αλληλεπιδρούν τα δύο είδη;
ΟΛΓΑ: Το θέατρο είναι η τέχνη του παρόντος. Σώματα ζωντανά υποκρίνονται? αφηγούνται. Όταν η αναπαράσταση αποδεικνύεται ανεπαρκής, γεννιέται η ανάγκη ενός συμβάντος. Οι ήρωες πεθαίνουν. Τα σώματα απογυμνώνονται. Παραμένουν στη σκηνή έρμαια του βλέμματος. Ο άνθρωπος ανασταίνεται. Τούτο εστί το σώμα του.
Προβολές
12-8 μμ – 1F
Marina Abramovic & Ulay, Imponderabilia, (1977)
Με την ευγενική παραχώρηση της Συλλογής Δ.Δασκαλόπουλου
Κατά την performance τους το 1977 στη Δημοτική Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης της Μπολόνια στην Ιταλία, το κοινό έπρεπε να περάσει ανάμεσα από τα γυμνά σώματα της Marina Abramovic και του Ulay για να εισέλθει στην πινακοθήκη. Όταν οι επισκέπτες συνειδητοποιούν ότι η φυσική επαφή με το γυμνό σώμα της Abramovic ή του Ulay είναι αναπόφευκτη και ότι θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της γυναίκας ή του άνδρα, προσπαθούν τουλάχιστον να μην έχουν οπτική επαφή. Όταν οι επισκέπτες ήταν μέσα στην πινακοθήκη, συνειδητοποίησαν ότι τους είχαν τραβήξει βίντεο με μια κρυφή κάμερα. Επιπλέον, υπήρχε το εξής κείμενο στον τοίχο: «Αστάθμητος. Τόσο αστάθμητοι οι ανθρώπινοι παράγοντες όπως η αισθητική ευαισθησία κάποιου / η πρωταρχική σημασία των αστάθμητων παραγόντων για τον προσδιορισμό της ανθρώπινης συμπεριφοράς». Το κείμενο αναφέρεται άμεσα στη συμπεριφορά του επισκέπτη κατά την είσοδό του. Πράγματι, αυτή η performance εστιάζει στην αντίδραση που προκαλείται στους επισκέπτες όταν εισέρχονται στην γκαλερί. Μετά από 90 λεπτά, η αστυνομία έδωσε τέλος σε αυτήν την αμφιλεγόμενη performance, η οποία είχε προβλεφθεί να διαρκέσει για τρεις ώρες.
Κυριακή 3/4
Ομιλίες
4-5:30 μμ – 1F
Maria Herranz
Ταξίδια και Ιστορίες
Σε μια ανοιχτή συζήτηση με το κοινό, η Maria Herranz θα συζητήσει για τα ταξίδια που έχει κάνει μέχρι σήμερα, ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Θα μιλήσει για το τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, θα εξηγήσει την καταγωγή της οικογένειάς της και πώς αυτή την παρακίνησε στο να κάνει κάποιες επιλογές ως καλλιτέχνης. Ακόμη, θα μιλήσει για προηγούμενα έργα και συνεργασίες της, καθώς και για το πώς αυτές έχουν επηρεάσει τις επιθυμίες της και την έρευνα που κάνει. Τέλος, θα εξηγήσει στο κοινό γιατί επέλεξε τη Μήδεια ως έμπνευση για την performance της στο As One, αλλά και για τη θέση του ιαμβικού πεντάμετρου, του μέτρου με το οποίο έγραφε ο Σαίξπη τα έργα του και με το οποίο μετέφρασε ο Frederick Ahl τη Μήδεια του Σενέκα στα αγγλικά.
Προβολές
10-6 μμ – A
Iconoclasts –επεισόδιο της Sundance TV, με τη Marina Abramovic και τον James Franco, 2012
Σκηνοθεσία: Caroline Suh. Courtesy of Outpost Digital / RadicalMedia
Στοπρώτοεπεισόδιοτης 6ηςσεζόντηςσειράς “Iconoclasts” της Sundance TV, οαπρόβλεπτος James Franco επισκέπτεταιτηνκαλλιτέχνη Marina Abramovic, πουωθείτην performance σταόριάτης. Ενώ τον καλύπτει με φύλλα χρυσού για να τον μετατρέψει σε ένα ζωντανό άγαλμα, οι δυο τους συζητούν για τους δημιουργικούς κινδύνους που καθόρισαν το έργο τους.
10-6 μμ – 1F
Avalokiteshvara – ταινία για το Δαλάι Λάμα, 1983
Σκηνοθεσία: Marina Abramovic
Με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων της Marina Abramovic
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Marina Abramovic στη Φρανκφούρτη το 1982, σκηνοθέτησε την ταινία Avalokiteshvara, μια ταινία για το μήνυμα ειρήνης του Δαλάι Λάμα. Περιλαμβάνει αποσπάσματα από το δημόσιο λόγο του Δαλάι Λάμα, διδασκαλίες στο Ινστιτούτο Lama Tzong Khapa στην Pomaia της Ιταλίας και μια συνάντηση με έναν από τους γηραιούς της φυλής Χόπι.
