«Στις 5 Απριλίου έχουν κλαπεί από το εργαστήριό μου στο κέντρο της Αθήνας έξι ψηφιδωτά μου, που αναπαριστούν ανθρώπινες φιγούρες που κρατούν πολύχρωμες ομπρέλες σε άσπρο φόντο. Είναι κατασκευασμένα από ψηφίδες άσπρων μαρμάρων και πολύχρωμων σμάλτων και αποτελούν μια φρίζα, ύψους 58cm και 339cm πλάτους, σύνολο των 6 έργων (42cm-37 cm -58cm-58cm-67cm-86cm)
Αυτά τα έργα έχουν εκτεθεί τον Μάρτιο του 2013 στην Α.Σ.Κ.Τ, στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (13-5-2013 με 31-8-2013) με τίτλο ''ΨΗΦΙΔΩΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ'' και στην Γκαλερί ''7'' με τίτλο ''ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ'', τον Δεκέμβρη του 2013.
Οι φωτογραφίες των έργων έχουν ήδη κατατεθεί στις αρμόδιες αστυνομικές αρχές και έτσι είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον, να πουληθούν σε δημοπρασία ή από έμπορο τέχνης , ακόμα και να βγουν στο εξωτερικό. Συνεπώς κάτι που μπορεί να συμπεράνει κανείς είναι ότι η κλοπή μπορεί να έχει γίνει κατά παραγγελία.
Κάτι ακόμα που διαταράσσεται σε μία κλοπή έργων τέχνης είναι η σχέση μεταξύ του καλλιτέχνη, του έργου του και του θεατή. Χάνονται απαραίτητες αξίες, όπως η εμπιστοσύνη και η αθωότητα. Κανείς δεν εργάζεται για την χρηματική αξία του έργου, άλλωστε αυτή είναι σχετική, ανάλογα με την ζήτηση και τις εποχές. Ειδικά στους δύσκολους καιρούς που περνάει η Ελλάδα, η αξία των έργων έχει πέσει αρκετά. Όλα γίνονται για την χαρά της δημιουργίας και για την ευχαρίστηση που προκαλεί η καλλιτεχνική εργασία και στον καλλιτέχνη και στον θεατή – τελικό αποδέκτη του έργου.
Ο Πικάσο έλεγε ότι τα έργα ολοκληρώνονται όταν τα κοιτάει ο θεατής. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τα ψηφιδωτά μου ολοκληρώνονται όταν τα έχει και τα κοιτάει ένας κλέφτης.
Παρακαλώ να διαδοθεί, ώστε να δυσκολέψει η διαδικασία πώλησης, έκθεσης και κατοχής των έργων μου.
Δ. Αγγελίδου»
