Η πέμπτη εβδομάδα του Προγράμματος As One που παρουσιάζεται από τον πολιτιστικό οργανισμό NEON και το Marina Abramovic Institute (MAI) και το οποίο διεξάγεται στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς περιλαμβάνει:
Τρίτη 5/4
Εργαστήρια
2-4 μμ – 1F
Amanda Coogan
Body Work – μεθοδολογίες δημιουργίας
Ανοιχτό σε 10-20 performers.
Αυτό το workshop θα εστιάσει στο σώμα των μεμονωμένων καλλιτεχνών ως υλικό τέχνης και θα εξερευνήσει, μέσα από απλές ασκήσεις, μεθοδολογίες για μη λεκτική επικοινωνία με το σώμα: η παρουσίαση ενός ζωντανού σώματος δημοσίως απαιτεί συνειδητότητα της κυριολεκτικής οπτικής ανάγνωσης αυτού του σώματος και της δυναμικής της αντίληψης. Θα ξεκινήσουμε το workshop εξετάζοντας την κυριολεκτική οπτική ανάγνωση των σωμάτων μας, κεντράροντας το σώμα μας και εξερευνώντας το σημείο όπου ενσωματώνεται η επικοινωνία σε κάθε καλλιτέχνη. Θα προχωρήσουμε με μια σειρά από ασκήσεις που θα εξερευνήσουν μία αίσθηση συγκέντρωσης στο τώρα και θα βοηθήσουν στη διαδικασία ανάπτυξης “ροής” και βαθιάς συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια της performance. Αυτές οι ασκήσεις επίσης θα εστιάσουν στην κίνηση του σώματος και στον έλεγχο και την ακρίβεια αυτών των κινήσεων, καθώς και στην εξερεύνηση και στο ακόνισμα των δεξιοτήτων επικοινωνίας και συνειδητότητας των συμμετεχόντων. Θα είναι μια εσωτερική αναζήτηση, όπου οι συμμετέχοντες θα μάθουν ο ένας από τον άλλον και θα δώκάνουν ειλικρινή και καλοπροαίρετη κριτική στους συναδέλφους τους.
Οδηγίες
Φορέστε ελαστικά, ζεστά και αδιάβροχα ρούχα -θα είμαστε έξω για λίγο.
Φέρτε ένα φορητό καθρέφτη.
Φέρτε ένα ποτήρι για νερό (όχι πλαστικό).
Προβολές
12-2 & 4-8 μμ – 1F
ΕΡΓΑ ΜΑΚΡΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ IMMATERIAL: Σειρά από βίντεο από το MAI
Με την ευγενική παραχώρηση των καλλιτεχνών
Το 2014 το Marina Abramovic Institute (ΜΑΙ) ξεκίνησε το ψηφιακό περιοδικό του, με τίτλο IMMATERIAL, το οποίο παρουσίαζε συνεντεύξεις με καλλιτέχνες, επιστήμονες και διανοούμενους, και προέβαλε έργα μακράς διάρκειας καλλιτεχνών απ' όλον τον κόσμο. Σε αυτή τη σειρά προβάλλονται νέες επιλογές από την καταγραφή αυτών των έργων.
Ana Prvacki
γενν. Pancevo, πρώην Γιουγκοσλαβία (Σερβία),
The Money Mountain (2008)
Διάρκεια: 40 ώρες, 8 ώρες τη μέρα για 5 μέρες
At the Tips of Your Fingertips (2007)
Διάρκεια βίντεο: 00:01:38
Για το The Money Mountain (2008), η Ana Prvacki χρησιμοποίησε υγρά μαντηλάκια, για να καθαρίσει χαρτονομίσματα που της έδωσε το κοινό, σε μια εγκατάσταση που αποτελείτο από σωρούς από σάκους για χαρτονομίσματα. Αρχικά, η καλλιτέχνης επιτέλεσε αυτό το έργο επί δύο ώρες. Στη σειρά από performances μακράς διαρκείας Time Becomes Form (2007-9), που πραγματοποιήθηκαν στο Artists Space (NY) σε επιμέλεια Marina Abramovic, η Prvacki επιτέλεσε αυτό το έργο επί οκτώ ώρες τη μέρα για πέντε συνεχόμενες ημέρες. Όταν ερωτήθηκε για την εμπειρία, η Prvacki δήλωσε ότι η re-performance του έργου της σε ένα πλαίσιο μακράς διαρκείας, «ήταν όπως ένας μαραθώνιος, αλλά και ένας τελείως διαφορετικό τρόπος για να βιώσεις το έργο σου. Δεν μπορείς να ξεφύγεις. Δεν ξέρω γιατί σκέφτομαι την ψυχανάλυση, αλλά μοιάζει με το να είσαι αντιμέτωπος με αυτό το είδος της κατάστασης. Είσαι εκεί και δεν μπορείς να φύγεις». Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς διάρκειας performance, η Prvacki έπλυνε περίπου $5.000.
James Murray
γενν. ΗΠΑ
The Awakening: A (re)Performance (2012)
Διάρκεια: 12 ώρες
Διάρκεια βίντεο 00:06:51
Το The Awakening: A (re)Performance είναι ένας δωδεκάωρος χορός με υφάσματα που έγινε με ένα μονό strobe light, καταγράφηκε με μια μονή βιντεοκάμερα και ηχογραφήθηκε για playback μέσα στην γκαλερί. Το The Awakening: A (re)Performance ήταν μια προσπάθεια κατανόησης του ρόλου που έπαιξε η μουσική στην κρίση του AIDS. Αυτή η performance εστίασε σε μουσικό υλικό από την περίοδο μεταξύ 1980 και 2000, εξερευνώντας τη σημασία του dance floor κατά τη διάρκεια της κρίσης του AIDS. Η μουσική που χρησιμοποιήθηκε στην performance συγκεντρώθηκε μέσα από μια σειρά από ανοιχτά καλέσματα και απευθείας ερωτήσεις στο κοινό. Τα ανοιχτά καλέσματα έγιναν σε διαδικτυακά φόρουμ, μέσω e-mail, στα social media, καθώς και σε δημόσιες και ιδιωτικές διαδικτυακές ομάδες. Συγκεντρώνοντας από το κοινό τη μουσική για την performance, ο Murray έχτισε μια κοινότητα για αυτούς που επηρεάστηκαν από αυτήν την κρίση. Η μουσική που εστάλη από το κοινό στον καλλιτέχνη ήταν ιδιαίτερης συναισθηματικής αξίας, εμβληματική του ταξιδιού τους κατά τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο της κρίσης του AIDS.
Yingmei Duan
γενν. Κίνα
Sleeping in Van Gogh Museum (2005)
Διάρκεια: Επτά Μέρες (Έξι Ώρες τη Μέρα)
Διάρκεια βίντεο: 00:01:07
Αυτή η ζωντανή performance της καλλιτέχνιδος Yingmei Duan είναι εμπνευσμένη από έργα του Έγκον Σίλε που εκτίθενται στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ. Οι αυτοπροσωπογραφίες του Σίλε θύμησαν στη Yingmei Duan πτώματα θαμμένα για πολλά χρόνια. Η καλλιτέχνης πρόσεξε ότι σε όλα τα φωτογραφικά πορτραίτα, ο Έγκον Σίλε έμοιαζε αφηρημένος, σα να κοιμόταν ή να ονειρευόταν. Κοιτώντας τους πίνακες του Σίλε, η καλλιτέχνης συχνά αναγνώρισε σε αυτούς τον εαυτό της. Όποτε βρίσκει την ευκαιρία, η Duan χρησιμοποιεί το χρόνο της για να κοιμάται, σε μια προσπάθεια να απομακρυνθεί από τον κόσμο και από την ίδια τη ζωή.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, η Duan κοιμάται καθημερινά σε ένα ράφι στο χώρο από τις 10 πμ έως τις 6 μμ επί μία εβδομάδα. Φοράει πιτζάμες και μερικές φορές φαίνεται σα να υπνοβατεί ή να κινείται υποσυνείδητα.
Happy Yingmei (2014)
Καταλαμβάνοντας ένα ονειρικό ξέφωτο του δάσους που ήταν εγκατεστημένο μέσα στην Art Gallery of NSW κατά τη διάρκεια της Μπιενάλε του Σίδνεϋ, σε αυτήν την ηχητική εγκατάσταση και performance σε εξέλιξη η Κινέζα καλλιτέχνης Yingmei Duan μοιράζει γραπτές ευχές στους επισκέπτες της έκθεσης.
Abigail Levine
γενν. ΗΠΑ
Refrain (2013)
Διάρκεια: 8 ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:03:32
Η Abigail Levine δημιουργεί μια κυκλική χορογραφία με την επαναλαμβανόμενη γραφή μίας φράσης. Αυτά τα χορογραφημένα ρεφρέν δημιουργούν οπτικά ντοκουμέντα, τα οποία συναλλάσσουν την αναγνωσιμότητα με τη φυσική συσσώρευση, επεκτείνοντας τις αρχικές φράσεις μέσα από ατελείς επαναλήψεις. Ταρεφρένπουχορογράφησεγιατο Farm Project Space and Gallery είναιαποσπάσματατης "Lecture on Something" (1951) καιτης "Lecture on Nothing" (1959) του John Cage. Χωρίς να κοιτάζουν και παραμένοντας κολλημένοι στον τοίχο για όσο γράφουν, οι performers γράφουν την ίδια φράση 500 φορές, ξεκινώντας κάθε φορά από το ίδιο σημείο. Κάθε φορά που ένας/μία performer γράφει μία φράση, μετακινεί μια μικρή πέτρα από ένα σωρό στη μέση του δωματίου.
Holly Victoria Matthews
γενν. ΗνωμένοΒασίλειο
Durational Drawings (2015-έωςσήμερα)
Διάρκεια: Έξι Ώρες
Διάρκεια Βίντεο: 00:18:04
Η Holly Victoria Matthews προσπαθεί να κάνει απτή, μέσα από το σχέδιο, την εσωτερική της γλώσσα και να συλλάβει όλες τις συνειδητές εντυπώσεις που προκύπτουν κατά τη δημιουργία κάθε σχεδίου: οπτική, ακουστική, σωματική εμπειρία, συνειρμική σκέψη και υποσυνείδητες συνδέσεις.
Nezaket Ekici
γενν. Τουρκία
Border Inside (2011)
Διάρκεια βίντεο: 00:10:42
Σε αυτό το βίντεο-performance η Nezaket Ekici μασάει τσίχλες τη μια μετά την άλλη και τις κολλάει στο γυαλί. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, δημιουργείται μια αμερικανική σημαία και τελειώνει με την ολοκλήρωση της σημαίας. Το βίντεο είναι ένα time lapse της performance.
Snezana Golubovic
γενν. Σερβία
Counting (2005)
Διάρκεια: έως 6 ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:13:26
Λέγεται ότι ο Νίκολα Τέσλα, ο διάσημος Σέρβος εφευρέτης (περισσότερο γνωστός για τις πολλές επαναστατικές εξελίξεις που έφερε στον τομέα του ηλεκτρομαγνητισμού στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα), δεν ακουμπούσε ποτέ τα μαλλιά των άλλων. Ο Τέσλα, που είχε πολλές φοβίες και εμμονές, υποστήριζε ότι έβρισκε υπερβολικά οικείο και συνάμα τρομακτικό το να αγγίζει την πηγή ισχύος καιηλεκτρικής ενέργειας κάποιου άλλου. Βασισμένη σε αυτήν την ιστορία, η Snezana Golubovic πιστεύει εξίσου ότι οι τρίχες αποτελούν μία πηγή της ανθρώπινης ενέργειας. Πιο συγκεκριμένα, η Golubovic θεωρεί ότι τα μαλλιά είναι η πηγή ισχύος μιας γυναίκας.
Το καλοκαίρι του 2005, η Γερμανίδα καλλιτέχνης της performance Herma Auguste Wittstock προσκάλεσε την Golubovic να συνεργαστούν για τη δημιουργία ενός έργου. Η αρχική ιδέα ήταν να μετράει η Wittstock τις τρίχες της Golubovic, αλλά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για το Performance Event Brutal Education στην Αβινιόν, η ιδέα για το έργο άλλαξε. Αντί να μετρήσει η Wittstock τις τρίχες της Golubovic, η Golubovic τις μέτρησε μόνη της. Έκτοτε, η performance έχει πραγματοποιήθεί 17 φορές, κάθε φορά με μεταβλητή διάρκεια. Η πρώτη performance στην Αβινιόν ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια, κρατώντας έξι ώρες, κατά τις οποίες η καλλιτέχνης μέτρησε 7.046 τρίχες. Το βίντεο καταγράφει 10 διαφορετικές εκδοχές αυτής της performance.
Monali Meher
γενν. Ινδία
Riceville/Whiteville (2006)
Διάρκεια: 21 Ώρες
Διάρκεια βίεντεο: 00:07:15
Σε αυτό το έργο, η Monali Meher χτίζει προσωρινές κατασκευές από φυσικά υλικά που βρίσκει σε μια οικοδομή για την κατασκευή ενός νέου σταθμού λεωφορείων. Τα υλικά ήταν άμμος, τούβλα, τσιμέντο, ξύλο και ρύζι, το οποίο μαγείρεψε η καλλιτέχνης επιτόπου, στο χώρο της εγκατάστασης. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησε το ρύζι τόσο ως διακοσμητικό όσο και ως οικοδομικό υλικό για τις κατασκευές που δημιούργησε. Η Meher δε ζήτησε από την οικοδομή να σταματήσει, για να εκθέσει τις εγκαταστάσεις της, αλλά αντίθετα ήθελε οι εγκαταστάσεις της να καταστραφούν το βράδυ, έτσι ώστε να χρειαστεί να ξεκινήσει την επόμενη μέρα ξανά από την αρχή και να τις ξαναχτίσει. Αυτό το έκανε για τρεις μέρες, επί επτά ώρες τη μέρα.
Χρήστος Λίνου
γενν. Αυστραλία
Naked Peel (2014)
Διάρκεια: 12 Ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:12:53
Ο Χρήστος Λίνου είχε δει ένα όνειρο κάποτε με τη μητέρα του στη μέση ενός σκοτεινού δωματίου με ατμούς. Καθόταν πάνω σε έναν τεράστιο σωρό από πορτοκάλια, καθαρίζοντάς τα ένα ένα και χαμογελώντας στον Λίνου. Σε αυτήν την performance, ο Λίνου χρησιμοποίησε σωματικές μεθοδολογίες για να ακούσει και νιώσει το σώμα του. Καθάρισε 1.200 πορτοκάλια και εφάρμοσε τις φλούδες στο γυμνό του σώμα. Ο πολτός τοποθετήθηκε σε ένα κλουβί, το οποίο κρεμόταν και έχυνε χυμό πορτοκαλιού στο δέρμα του καλλιτέχνη και στο δάπεδο, ως ένας μετρονόμος που στάζει. Αυτή η performance μακράς διαρκείας ήταν μία προσπάθεια επαναδημιουργίας της αισθητηριακής εμπειρίας του ονείρου που έχει μείνει στη μνήμη του καλλιτέχνη, με τη χρήση εκστατικών, τελετουργικών και σαδομαζοχιστικών πρακτικών ενσωμάτωσης στο χορό. Η μυρωδιά των πορτοκαλιών γέμισε το δωμάτιο, όπως ανακαλούσε ο καλλιτέχνης ότι συνέβη στο όνειρο, ζωντανεύοντας την αισθητηριακή εμπειρία.
Anna Berdston
γενν. Σουηδία
Du Fick Svert (2013)
Διάρκεια: 7 hours
Διάρκεια βίντεο: 00:05:39
Για αυτήν την performance, η καλλιτέχνης κάθεται σε μια καρέκλα ντυμένη με ένα κοστούμι γραφείου. Μπροστά της είναι ένα τραπέζι με μία σκακιέρα και μπροστά από αυτό, ένας υαλοπίνακας. Τα πιόνια και στις δύο πλευρές είναι λευκά. Πίσω από τον υαλοπίνακα υπάρχει άλλη μία καρέκλα. Τα μέλη του κοινού καλούνται να καθίσουν στην καρέκλα. “Du fick svart” ("Έχεις μαύρα") είναι αυτό που λέει ο Ιππότης στο Θάνατο, όταν αποφασίζουν ποιο χρώμα θα παίξουν. Η απάντηση του Θανάτου είναι “Μα δεν είναι το πιο κατάλληλο;” Στη σκακιέρα δεν υπάρχουν μαύρα πιόνια.
Αυτή η performance είναι βασισμένη στην ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν “Η έβδομη σφραγίδα” (1957). Παρόλο που “Η έβδομη σφραγίδα” δε γυρίστηκε στο νησί Faro, όπου η Anna Berndtson έκανε την performance "Du Fick Svart," ο Μπέργκμαν έζησε στο Faro και γύρισε πολλές από τις ταινίες του εκεί.
Angela Freiberger
γενν. Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία
Bath House (2001)
Διάρκεια: 6 Ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:02:02
Για αυτήν την performance και εγκατάσταση, η καλλιτέχνης τοποθέτησε τέσσερα διαφορετικά είδη μπανιέρας, τα οποία σμίλευσε η ίδια σε ροζ μάρμαρο Πορτογαλίας, και ξάπλωσε σε κάθε μία από τις μπανιέρες, με το σώμα της να γίνεται ένα με το μάρμαρο και να παίρνει τα φυσικά χαρακτηριστικά των αντικειμένων.
Longva+Carpenter
ΗΠΑ
Shelter (2012)
Duration: 6 Hours
Video Length: 00:02:49
Οι Longva+Carpenter είναιμιασυνεργασίαμεταξύτηςΝορβηγήςκαλλιτέχνιδος Terese Longva, πουδουλεύειμεπολυμέσα, καιτηςΑμερικανήςκαλλιτέχνιδος Laurel Jay Carpenter, πουκάνει performance καιεγκαταστάσεις. Η τρίτη performance της σειράς Needs (μετά τις Hunger και Thirst), το έργο Shelter εξερευνά έννοιες προστασίας, άνεσης και αυτοσυγκράτησης. Μια γυναίκα κάθεται σε ένα στερεό τραπέζι, στο οποίο βρίσκεται ένας μεγάλος σωρός από πέτρες στο μέγεθος ενός μπιζελιού. Τις επεξεργάζεται, ίσως τις μετρά, και τις ρίχνει μία μία στο έδαφος. Μία δεύτερη γυναίκα, με ένα παρόμοιο βαρύ τραπέζι και μια καρέκλα δεμένα στην πλάτη της, προσπαθεί να σύρει μια τσάντα που ξεχειλίζει από πέτρες κατά μήκος της γκαλερί. Και οι δύο γυναίκες έχουν τα ίδια υλικά -τραπέζι, καρέκλα, 100 γιάρδες λευκού σκοινιού, μια μαύρη υφασμάτινη τσάντα και 400 κιλά πέτρες-, αλλά η κάθε μία συνδέεται ξεχωριστά με τα υλικά. Οι γυναίκες, επίσης, φορούν καθρέφτες στους λαιμούς τους και πρέπει να αντικρίζουν η μία την άλλη καθώς εκτελούν αυτά τα φαινομενικά παράλογα, ατελείωτα, αλλά καυστικής σημασίας, καθήκοντα.
Temporary Distortion
ΗΠΑ
My Voice has an Echo in it (2014)
Διάρκεια: 6 ώρες
Διάρκεια βίντεο: 00:26:18
Το έργο My Voice has an Echo in it (2014) είναι μια εξάωρη, βασισμένη σε εγκατάσταση, performance με ζωντανή μουσική, κείμενο και βίντεο, που εκτυλίσσεται σε έναν τελείως κλειστό διάδρομο διαστάσεων 24? x 6?, ο οποίος περιβάλλεται από καθρέφτες διπλής όψης. Σε αυτό το έργο μακράς διαρκείας, οι θεατές παρακολουθούν την performance σε ακουστικούς σταθμούς, που βρίσκονται κατά μήκος της εξωτερικής περιμέτρου της εγκατάστασης και διαθέτουν ακουστικά με ατομικά χειριστήρια ρύθμισης του ήχου, για να μπορούν να ακούν ό,τι συμβαίνει μέσα. Ζωντανά όργανα, εκφώνηση κειμένου και τραγούδι συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο ηχητικό τοπίο. Το κοινό μπορεί να δει μέσα, αλλά ο performer παρατηρεί μόνο μία ατελείωτη σειρά από αντανακλάσεις στους τοίχους με καθρέφτες διπλής όψης.
Τετάρτη 6/4
Ομιλίες
6-7 μμ – 1F
Amanda Coogan
Μια εικονογραφημένη εισαγωγή στην τέχνη της performance - η οπτική του επαγγελματία
Αυτή η εισαγωγική εικονογραφημένη διάλεξη παρέχει μια σύντομη επισκόπηση του πλαισίου εντός του οποίου έχει εξελιχθεί η τέχνη της performance ως μια μορφή της σύγχρονης πρακτικής των τεχνών. Ενσωματώνει την οπτική τόσο των σπουδών ιστορίας τέχνης όσο και performance ως προς τα φαινόμενα της τέχνης της performance, και οδηγεί στην ανακάλυψη μέσα από την πρακτική της διεθνώς αναγνωρισμένης δημιουργού performance, Amanda Coogan.
Προβολές
12-6 μμ – 1F
Marina Abramovic: τηλεοπτικές συνεντεύξεις από τις δεκαετίες του '80 και του '90
Με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων της Marina Abramovic
Μία σειρά από τηλεοπτικές συνεντεύξεις που πήρε η Marina Abramovicμεταξύ 1980 και 1990 με θέμα την performance.
Πέμπτη 7/4
Ομιλίες
6-8 μμ – Α
Damien Jalet
Παρουσίαση της ταινίας “The Ferryman”
Η ταινία "The Ferryman” είναι μια κινηματογραφική και χορογραφική εξερεύνηση των ανιμιστικών ριζών των τελετουργικών, του χωρού και της γλυπτικής, και της σημασίας τους στις μέρες μας. Μέσα από το ταξίδι ενός χαρακτήρα που είναι ο μισός ελάφι και ο άλλος μισός κυνηγός (Damien Jalet ), η ταινία είναι μια μεταφορική, ποιητική και σπλαχνική ανάβαση σε έξι στάδια σε ένα βουνό, το οποίο θεωρείται εδώ ως τόπος γέννησης και θανάτου. Γυρισμένη στο εκπληκτικό τοπίο ηφαιστιογενών νησιών, όπως το Μπαλί, η Ιαπωνία και η Σκωτία, καθώς και στο Μουσείο του Λούβρου, η αρχέγονη και πολύπλοκη σχέση των ανθρώπων με τη φύση, που συχνά θεωρείται πύλη που συνδέει ορατούς και αόρατους κόσμους, παρουσιάζεται εδώ μέσα από μια σειρά εντυπωσιακών τελετών (τελετουργικών έκστασης, αποτέφρωσης και θυσιών στο Μπαλί, βουνό λατρείας στην Ιαπωνία), αποσπάσματα από παραστάσεις σύγχρονου χορού και λέξεις, με αφήγηση της καλλιτέχνη της performance, Marina Abramovic.
Ονειρικό και ακατέργαστο, αυτή η ταινία διάρκειας 70 λεπτών, που θολώνει τη γραμμή μεταξύ του αρχαϊκού και του σύγχρονου, μεταξύ του ντοκιμαντέρ και της φαντασίας και τη μουσική της οποίας έχει υπογράψει ο συνθέτης Ryuchi Sakamoto, είναι ένα συναρπαστικό, στοχαστικό και ενιαίο ταξίδι ανάμεσα στα σύνορα των κόσμων.
Μία ταινία του Gilles Delmas
Χορογραφία και εκτέλεση: Damien Jalet
με τη συμμετοχή των: Marina Abramovic, Ryuichi Sakamoto
με τους: Hoshino Fumihiro, Αιμίλιος Αράπογλου, Mirai Moriyama, Aakash Odedra, Clara Furey, το σύνολο Sebatu
Επιμέλεια: Marc Boyer
Μια συμπαραγωγή των Lardux films, TVM cineplume, staatstheater Darmstadt
Με τη στήριξη των CNC, region Rhones alpes.
Workshops
2-4 μμ - 1F
Damien Jalet
Ενδιαφερόμενος για τις γλυπτικές, βαρυτικές και ανατομικές ιδιότητες του σώματος, ο Jalet θα κάνει ένα δίωρο workshop, όπου οι συμμετέχοντες θα κληθούν να διερευνήσουν, μόνοι τους ή σε συνεργασία, την περίπλοκη ισορροπία ανάμεσα στην κίνηση και την ακινησία. Μέσα από σχετικά απλές εργασίες, η έμφαση θα δοθεί στο πώς μπορούμε να σχετιστούμε με τη βαρύτητα ως αόρατο συνεργάτη μας, οδηγώντας μας σε μια βαθύτερη συνείδηση το δικού μας βάρους και, ως εκ τούτου, της παρουσίας μας.
Προβολές
12-6 μμ – A
Iconoclasts –επεισόδιο της Sundance TV, με τη Marina Abramovic και τον James Franco, 2012
Σκηνοθεσία: Caroline Suh. Courtesy of Outpost Digital / RadicalMedia
Στοπρώτοεπεισόδιοτης 6ηςσεζόντηςσειράς“Iconoclasts” της Sundance TV, οαπρόβλεπτος James Franco επισκέπτεταιτηνκαλλιτέχνη Marina Abramovic, πουωθείτην performance σταόριάτης. Ενώ τον καλύπτει με φύλλα χρυσού για να τον μετατρέψει σε ένα ζωντανό άγαλμα, οι δυο τους συζητούν για τους δημιουργικούς κινδύνους που καθόρισαν το έργο τους.
12-2 & 4-6 μμ – 1F
MARINA ABRAMOVIC + MAI IN BRAZIL: Σειρά από βίντεο από το MAI
Σκηνοθεσία: Marco Del Fiol
Με την ευγενική παραχώρηση της Casa Redonda
Η έρευνα της Marina Abramovic στη Βραζιλία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '80. Από το 1989, η Abramovic έχει επισκεφθεί τη Βραζιλία πολλές φορές, μελετώντας κρυστάλλους και πολύτιμους λίθους και την επιρροή τους στο ανθρώπινο σώμα και το μυαλό. Το 2015 στο SESC Pompeia, το Marina Abramovic Institute (ΜΑΙ) παρουσίασε τη Μέθοδο Abramovic, μια σειρά από ομιλίες με την Abramovic και οκτώ Βραζιλιάνους καλλιτέχνες που παρουσίασαν performances κατά τη διάρκεια της έκθεσης. Υπήρχε, επίσης, ειδικά σχεδιασμένος χώρος για ελεύθερο πειραματισμό και συνεργασία, όπου οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να εξερευνήσουν τις κατευθύνσεις και τα όρια της άυλης τέχνης και performance, καθώς και ειδικό πρόγραμμα που περιελάμβανε έργο της Abramovic από την καλλιτέχνη Andrea Boller. Θα προβληθούν επιλεγμένα βίντεο-ντοκιμαντέρ από κάθε performance μακράς διάρκειας και συνεντεύξεις από τα παρασκήνια, καθώς και το trailer της επερχόμενης ταινίας της Marina Abramovic, The Space In Between.
Ayrson Heraclito (Μπαΐα): Transmutacao da Carne [Μετάλλαξη του Κρέατος]
Fernando Ribeiro (Παρανά): O Datilografo [Ο Δακτυλογράφος]
Grupo Empreza (DF/Goias): Vesuvio [Βεζούβιος]
Maikon K (Παρανά): DNA de DAN [DNA του DAN]
Marco Paulo Rolla (Minas Gerais): Preenchendo o Espaco [ΓεμίζονταςτοΧώρο]
