Ένα αρθράκι αφιερωμένο στον αδαή, για να μην είμαστε αδαείς, άσχετοι, δηλαδή, χωρίς γνώσεις, χωρίς να έχουμε μάθει.
?, ? ?δαής, τ? ?δα?ς ο αρχικός λεκτικός τύπος, σύνθετος από το ?- το στερητικό και το ρήμα δάω, που είναι είναι παλιός τύπος, ο οποίος μάλιστα δίνει και το ρήμα διδάσκω. Το δάω σημαίνει μαθαίνω, επομένως ? ?δαής είναι εκείνος που δε γνωρίζει, ο άπειρος. Αντιθέτως ? δαήμων είναι ο ειδήμων, ο ειδικός σε κάτι.
Εκτός από τ?ν ?δα? είχαμε και τον ?δαήμονα, που είχε πλήρη ?δαημονία ή ?δαημοσύνη για πολλά ζητήματα. Είχε μαύρα μεσάνυχτα θα λέγαμε εμείς οι νεότεροι. Τα μαύρα μεσάνυχτα, ωστόσο, αποδίδουν μια από τις σημασιολογικές αποχρώσεις της λέξης, που την συναντάμε στον Παρμενίδη, τον Ελεάτη φιλόσοφο και ποιητή. Γι'' αυτόν, λοιπόν, ? ?δαής είναι ο σκοτεινός.
Ας πάμε, όμως, στο δικό μας αδαή, με την αδαημοσύνη του. Αυτός, λοιπόν, στερείται γνώσεων, εμπειρίας. Είναι αδαής σε πρακτικά ή και επιστημονικά θέματα.
Αδαής μπορεί συνεπώς να είναι ένας πελάτης, που μπαίνει σε ένα κατάστημα και τον πιάνουν κορόιδο. Αδαής ενδέχεται να είναι ο χρήστης μιας ηλεκτρικής συσκευής και να τα κάνει θάλασσα, όταν την χρησιμοποιήσει. Μερικοί είναι αδαείς από μαγειρική, κηπουρική, πολιτική. Οι τελευταίοι πιστεύουν τις μεγαλοστομίες των πολιτικών και γίνονται εύκολα θύματα εκμετάλλευσης.
Ομόρριζη λέξη είναι η αδημονία, που στα νέα ελληνικά είναι συνώνυμη της ανησυχίας, της αγωνίας. Αδημονία έχουμε από φόβο και άγνοια μπροστά στο άγνωστο. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, γι'' αυτό αδημονούμε.
Ο αδαής λέγεται αλλιώς ανίδεος, ανεπιτήδειος, ανήξερος, πρωτόπειρος, ενώ ο μη αδαής γνώστης, ειδικός.
Φυσικά, δε γίνεται να τα ξέρουμε όλα. Μπορούμε, όμως, να έχουμε επίγνωση της αδαημοσύνης μας και να θέλουμε να μαθαίνουμε.
