Με αφορμή την εθνική επέτειο θα αναφερθούμε στον όρο Ελλάδα, που τον συναντάμε στα μεσαιωνικά ελληνικά, δηλαδή τη γλώσσα που μιλάμε, γράφουμε και ακούμε από τον 5ο αιώνα μ.Χ., μέχρι περίπου το 17ο αιώνα μ.Χ.
?λλάδα στα μεσαιωνικά ελληνικά, ?λλάς – ?λλάδος στα ομηρικά κείμενα. Στα κείμενα, όμως, του Ομήρου με τον όρο ?λλάς εννοούμε μια μικρή περιοχή της Θεσσαλίας, πατρίδα των Μυρμιδόνων, τόπο καταγωγής του μυθικού ήρωα Αχιλλέα. Ο Αριστοτέλης, που μελέτησε αρκετά το θέμα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πρώτοι Έλληνες κατοικούσαν μάλιστα στην περιοχή γύρω από τη Δωδώνη και τον ποταμό Αχελώο. Στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια, για να δηλώσει ο Όμηρος την κοινή εθνική συνείδηση όλων αυτών που έλαβαν μέρος στην τρωική εκστρατεία υπό την αρχηγία του Αγαμέμνονα, χρησιμοποιεί τις ονομασίες Δαναοί ή Αχαιοί και όχι Έλληνες. Οι Έλληνες ήταν οι Μυρμιδόνες που λέγονταν και αυτοί ως Δαναοί ή Αχαιοί.
Στα μεταγενέστερα κείμενα, όμως, αυτά της αττικής πεζογραφίας, η ?λλάς ήταν όλος ο ελλαδικός χώρος εκτός από την Πελοπόννησο. Στα χρόνια αυτά, παρατηρούμε, επίσης, ότι η ονομασία ?λληνες έχει γενικευτεί και αναφέρεται σε ανθρώπους μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής που μιλούν την ίδια γλώσσα με τις διαλεκτικές της αποχρώσεις, έχουν κοινή θρησκεία και ιερά (Δωδώνης, Δελφών, Ολυμπίας), λαμβάνουν μέρος στους ίδιους αγώνες (π.Χ Ολυμπιακοί). Στη χριστιανική εποχή η λέξη αποκτά αρνητικό περιεχόμενο. ?λληνες οι ειδωλολάτρες, οι μη Ιουδαίοι και αργότερα οι μη χριστιανοί. Αυτούς θα τους πουν λίγο αργότερα εθνικούς.
Από τη σημασία ?λληνες των χρόνων της Καινής Διαθήκης προκύπτει ο ?λληνιστής και το ?λληνίζω. Τα ελληνιστικά χρόνια, εξάλλου, είναι τα χρόνια των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, όταν ο ελληνισμός εξαπλώθηκε στα πέρατα της οικουμένης και έφθασε μέχρι τον Ινδό ποταμό. Τότε δημιουργήθηκε η επιθυμία στους λαούς που αποτέλεσαν τα ελληνιστικά βασίλεια να ελληνίζουν, να μιμούνται τον ελληνικό τρόπο ζωή. Συνεπώς, ελλήνιζαν και στη γλώσσα, αφού προσπαθούσαν να μιλήσουν την αλεξανδρινή κοινή, μια μορφή πιο απλής ελληνικής. Οι συγκεκριμένοι έρχονταν σε αντίθεση με τους καθαρευουσιάνους της εποχής που χρησιμοποιούσαν την αττική ελληνική γλώσσα, επειδή στα χρόνια αυτά έχει αρχίσει ένα κίνημα επιστροφής στην αττική διάλεκτο, γνωστό ως Αττικισμός.
Τη βυζαντινή περίοδο, οι κάτοικοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καλούνται Ρωμαίοι, ως συνεχιστές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από όπου προέρχεται και η μετέπειτα ονομασία τους Ρωμιοί.
Η ?λλάς είναι τοπωνύμιο αβέβαιης ετυμολογίας με πιθανή προέλευση από το εθνωνύμιο ?λλοί.
Η σύγχρονη νεοελληνική Ελλάδα είναι η γνωστή μας πατρίδα, κράτος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, χώρα αγαπημένη, που κάποτε – κάποτε, δυστυχώς συχνά μάς κάνει να αναφωνούμε Ελλάς το μεγαλείο σου, για να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά και την αγανάκτησή μας για τις παγιωμένες ελληνικές συνήθειες. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται Ελλαδάρα. Αν, όμως, μας πιάσει η νοσταλγία στην ξενιτιά για τον τόπο μας ή αισθανθούμε θαυμασμό για τα μεγάλα κατορθώματα των αγωνιστών μας στο έπος του ''40, την αποκαλούμε χαϊδευτικά Ελλαδίτσα! Τότε φουσκώνουμε από υπερηφάνεια ελλαδογεννημένοι (μετανάστες που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα) και Ελλαδίτες (= Έλληνες που κατοικούν στην Ελλάδα σε αντιδιαστολή με τους Έλληνες της Κύπρου).
Μεγάλη η ιστορία της Ελλάδας, πολλά και τα ομόρριζά της. Από τις ελληνικούρες που διαβάζουμε και ακούμε, τον εξελληνισμό και τον αφελληνισμό, την ελληνοποίηση, τον ελληνοκεντρικό, τον ελληνόγλωσσο και ελληνορθόδοξο πολιτισμό τόσες άλλες. Μέχρι και για τα κέντρα διασκέδασης που παίζουν μόνο ελληνική μουσική έχουμε όρο, τα ελληνάδικα ή ελληναράδικα, όπου διασκεδάζουν Έλληνες, Ελληνάρες ή Ελληναράδες.
Το πνεύμα των ημερών, όμως, είναι ηρωικό και γι'' αυτό θα κλείσουμε με απόφθεγμα που περιγράφει πολύ παραστατικά το φρόνημα που είχαν όλα τα Ελληνόπουλα εκείνων των δύσκολων ημερών του ''40:
Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει.
