Μια λέξη επίκαιρη, αφού θυμίζει το γνωστό αποκριάτικο έθιμο, όπου κοπέλλες και αγόρια χόρευαν γύρω από από έναν ξύλινο στύλο, πλέκοντας χρωματιστές κορδέλλες και τραγουδώντας. Αυτές οι κορδέλλες ήταν οι γαϊτάνες (ενικός η γαϊτάνη), τα γαϊτάνια (ενικός το γαϊτάνι, ή το γαϊτάνιν) ή τα γαϊτανά (ενικός το γαϊτανόν).
Το σημερινό γαϊτανάκι είναι υποκοριστικό των παραπάνω και δημιουργείται χάρη στην τάση που έχει η γλώσσα μας να προσθέτει την κατάληξη -άκι,για να δηλώσει τον υποκορισμό (π.χ. παιδί – παιδάκι).
Η γαϊτάνη ή το γαϊτανόν είναι λέξη παλιά και την βλέπουμε να χρησιμοποιείται ήδη από τα ελληνιστικά χρόνια, τα χρόνια, μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η γαϊτάνη σήμαινε τη μεταξωτή κορδέλλα που, χωρίς να είμαστε βέβαιοι για την ετυμολογία της, η ονομασία της είχε να κάνει με την πόλη Gaeta στην Ιταλία, ιωνική αποικία των Σαμίων. Συνήθως η κορδέλλα αυτή ήταν από βαμβάκι, μαλλί ή μετάξι και αποτελούσε διακοσμητικό φορεμάτων.
Σήμερα, συναντάμε όχι μόνο τον αποκριάτικο χορό γαϊτανάκι, που συνοδεύει πολλά ηπειρώτικά τραγούδια, αλλά και τον απλό τύπο γαϊτάνι.
Παίρνουμε κάτι σχοινί γαϊτάνι ή σχοινί κορδόνι, όταν επαναλαμβάνουμε μια ενοχλητική συνήθεια.
Η γαϊτανοφρύδα, κόρη, όμως, που έχει φρύδι γαϊτάνι, όμορφο και καλογραμμένο σαν τα μεταξωτά γαϊτάνια είναι σίγουρα μια πολύ καλή παρέα. Και ο γαϊτανοφρυδάτος, μια που ο χαρακτηρισμός αφορά και τους κυρίους, είναι χάρμα οφθαλμών.
Τα γαϊτάνια και τα γαϊτανάκια μας θύμισαν την ευχάριστη και εορταστική ατμόσφαιρα της Αποκριάς και ξεχάσαμε το γαϊτανάκι των δηλώσεων, τις αντιφατικές και μπερδεμένες τοποθετήσεις και επανατοποθετήσεις, δηλαδή, που ακούμε από τους πολιτικούς μας σχετικά με το προσφυγικό, το αγροτικό και το ασφαλιστικό, που τόσο μας μπερδεύουν.
Όσοι πλέκουν γαϊτάνιν, από την άλλη, προσπαθούν να μας εξαπατήσουν.
Αν, βέβαια, διαβάζετε την εφημερίδα μας, θα έχετε έγκυρη ενημέρωση και υποσχόμαστε ένα γαϊτανάκι ειδήσεων και αποκαλύψεων, μια αδιάλειπτη ροή ειδήσεων και αποκαλύψεων σχετικών με όσα ζήσαμε και ζούμε και με αυτά που πρόκειται να δούμε.
