Λίγο διαφορετικό το σημερινό μας λήμμα, θα έχει χρώμα και μάλιστα χρώμα από την ελληνική γλώσσα.
Η λέξη χρ?μα δήλωνε αρχικά την επιδερμίδα, την επιφάνεια του σώματος, τον χρωματισμό του δέρματος. Στη συνέχεια, πήρε τη σημασία που έχει και σήμερα, δηλαδή την οπτική εντύπωση που μας δημιουργείται από την αντανάκλαση του φωτός. Στα ελληνιστικά χρόνια ήταν το ύφος λόγου, η ιδιαίτερη αίσθηση που αφήνει ένα κείμενο, προφορικό ή γραπτό. Την ίδια εποχή, βλέπουμε και την έννοια της μελωδικής χροιάς, της κλίμακας των ήχων.
Πρόθεσή μας, όμως, είναι όχι τόσο να ασχοληθούμε με την πορεία της λέξης στο χρόνο, αλλά να ανιχνεύσουμε πόσο χρώμα βάζουμε σε ό, τι λέμε καθημερινά, αφού πολλές μεταφορικές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε είναι χρωματισμένες.
Αυτά που ζούμε, λοιπόν, μέσα από χρώματα θα μπορούσαν να αποδοθούν κάπως έτσι:
Κάποιοι από τους παλιούς Υπουργούς που δεν έμειναν στα Υπουργεία τους, μετά τον ανασχηματισμό, τα έβαψαν μαύρα, αλλά οι υπόλοιποι, απλοί πολίτες, που δεν ήταν ευχαριστημένοι από τις πράξεις και τα έργα τους χάρηκαν, γιατί μπορεί να έβλεπαν επιτέλους μια άσπρη μέρα με άλλα, νέα πρόσωπα.
Λευκός καπνός δε φαίνεται να βγαίνει και στις συζητήσεις για το θέμα του χρέους, αν και οι εταίροι μας αναγνωρίζουν ότι έχουμε κάνει μεγάλες προόδους.
Τώρα που συντάσσουμε το λήμμα, οι δημοσκοπήσεις για τις Η.Π.Α.,δείχνουν ότι η υποψήφια του Πράσινου Κόμματος (έτσι χαρακτηρίζονται τα κόμματα με οικολογικές αναζητήσεις) συγκεντρώνει ένα μικρό ποσοστό ψήφων. Πράσινοι είναι και οι οπαδοί γνωστής ομάδας που δυστυχώς δεν πορεύεται καλά τον τελευταίο καιρό, απογοητεύοντας οδυνηρά τους οπαδούς της.
Οι Ερυθρόλευκοι, όμως, καλά κρατούν! Το ερυθρό λέγεται αλλιώς κόκκινο. Μας φέρνει στο νου συνειρμικά την κόκκινη πολιτική των Ελλήνων αριστερών που έχασε το κόκκινό της χρώμα, γιατί ακολούθησε το ρεύμα της εποχής. Το έκανε ίσως για να σωθεί η χώρα, ίσως και για να παραμείνουν στην εξουσία τα πάλαι ποτέ κόκκινα κόμματα.
Έχουμε καιρό να διαβάσουμε στον κίτρινο τύπο με τις κίτρινες σελίδες εγχώρια και ξένα ροζ σκάνδαλα, αν και ομολογούμε ότι δε μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Αρκετή φαιά ουσία (= φαιός= μαύρος, η μία από τις δύο ουσίες που βρίσκονται στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό) καταναλώνουμε καθημερινά, για να λύσουμε τα δικά μας προβλήματα. Με αυτά των άλλων θα ασχολούμαστε;
Η γαλάζια νεολαία ίσως έχει ενθουσιαστεί που οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το κόμμα που υποστηρίζει να έχει το προβάδισμα, αν και χρειάζεται πολλή δουλειά η χώρα, για να πει κανείς ότι θα αλλάξει κάτι με τη μια και την άλλη πολιτική. Πρόσωπο της επικαιρότητας χαρακτηρίστηκε γαλάζιο άνθος, για να δημιουργηθούν συνειρμοί σχετικά με τις ιδεολογικές του τοποθετήσεις.
Κάποιοι βλέπουν τα πράγματα γκρίζα: φόροι, δάνεια, δυσκολίες, ασθένειες. Αισιοδοξία, γιατί υπάρχουν και οι όμορφες, φωτεινές, οι ρόδινες πλευρές της ζωής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι όλα ρόδινα.
Από το χρωματολόγιο δεν μπορεί να λείπει το κυανό, το μπλε χρώμα, που είναι πολύ παλιά μυκηναϊκή λέξη και μαρτυρείται στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής. Ο κυανο?ς ήταν ο ku-wa-no των Μυκηναίων και τον συναντάμε εκτός από τη γαλανόλευκη ή κυανόλευκη σημαία μας στον κυανόκρανο στρατιώτη των ειρηνευτικών δυνάμεων του Ο.Η.Ε., αλλά και στον κυανοπώγωνα σύζυγο, (=αυτόν που έχει μπλε πηγούνι). Αυτός παντρεύεται και σκοτώνει τις συζύγους του, τη μια μετά την άλλη. (Ο κυανοπώγων είναι ελληνική απόδοση του γαλλικού Barbe-bleu, ήρωα του ομώνυμου παραμυθιού του Charles Perrault). Συνώνυμη λέξη είναι ο λουλακής, που προέρχεται από την αραβική lilak, που δήλωνε τη χρωστική ουσία που έβγαινε από το τροπικό φυτό lilak ή ινδικό όπως ήταν γνωστό στα ελληνικά.
Η μέρα χρυσαφένια ξεπρόβαλε και πάλι, φωτισμένη από έναν λαμπρό ήλιο, που καταυγάζει με το φως του, διώχνει γκριζάδα και μαυρίλα και υπόσχεται ομορφιές, χαρές και καινούρια.
Από την παλέτα λείπουν πολλές αποχρώσεις, αυτές σε μια άλλη ευκαιρία, όταν θα έχουμε αποχρωματιστεί αρκετά.
