Η κατάληξη του αγώνα του 1821 χαρακτηρίσθηκε παλιγγενεσία, ανόρθωση, δηλαδή, του γένους μας. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε, για να δηλώσει ότι, μετά την επανάσταση, η Ελλάδα αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος. Το ελληνικό γένος αναστήθηκε, ξαναγεννήθηκε, γιατί απέκτησε αυτοτελή υπόσταση.
Η παλιγγενεσία, από το πάλιν + γενεσ(ία), από τη λέξη γένεσις, γενέσεως, την γέννηση. Την συναντάμε στα ελληνιστικά χρόνια με την έννοια της εκ νέου γέννησης. Ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς (20 π.Χ. - 45 μ.Χ), ιδρυτής της θρησκευτικής φιλοσοφίας, κάνει λόγο για παλλιγγενεσία το? κόσμου, για μια ανακαίνιση του κόσμου μας. Την ίδια περίοδο, όταν συζητάμε για παλλιγγενεσία προσώπων, προφανώς αναφερόμαστε στην επάνοδο στη ζωή μετά από μια αρρώστια ή έπειτα από ένα διάστημα απραξίας. Ο Ρωμαίος ρήτορας και φιλόσοφος Κικέρων, όταν επέστρεψε από την εξορία, ονομάζει την επάνοδό του παλλιγενεσίαν. Στα ευαγγελικά κείμενα, εξάλλου, η παλιγγενεσία είναι η αναγέννηση του ανθρώπου μέσω του βαπτίσματος, αλλά και η ανάσταση των νεκρών (?ν τ? παλιγγενεσία, ?ταν καθίσ? ? υ?ός το? ?νθρώπου ?π? θρόνου δόξης α?το?, Ε?αγγ. κ. Ματθ. Ιθ, 28).
Ταυτόχρονα αποτελεί όρο της στωικής φιλοσοφίας (300 π.Χ – 250 μ.Χ.). Σύμφωνα με αυτήν, επειδή καθήκον του ο άνθρωπος έχει να θέτει τον εαυτό του σε αρμονία με το Σύμπαν, οφείλει να δέχεται ότι τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με την σειρά γέννηση, θάνατος και πάλι γέννηση και στη συνέχεια θάνατος.
Σε κάθε περίπτωση στην παλιγγενεσία κάνουμε λόγο για κάτι νέο που ξεκινά. Προκειμένου τώρα για την εθνική παλιγγενεσία, μπορούμε να πούμε ότι μια καινούργια εποχή ξεκίνησε μετά την απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους.
Συνώνυμα της παλιγγενεσίας: ανάσταση, ξαναζωντάνεμα, αναδημιουργία, αναβίωση. Όλα περιέχουν κίνηση, ζωή!
Share
