Αυτός που διαστρέφει την αλήθεια, παραποιεί τα γεγονότα, για να τα παρουσιάσει όπως θέλει ονομάζεται στρεψόδικος. Θυμηθήκαμε το επίθετο αυτό με αφορμή κατηγορίες που δέχθηκε ένα πολιτικό πρόσωπο σχετικά με έναν υποτιθέμενο ξυλοδαρμό.
Η λέξη αυτή αποτελεί λόγια λέξη της Νέας Ελληνικής και ανήκει στο δύσκολο και απαιτητικό λεξιλόγιο. Είναι σχετικά πρόσφατο λεκτικό δημιούργημα, από το ρήμα της αρχαίας ελληνικής στρεψοδικέω – στρεψοδικ?. Το συγκεκριμένο ρήμα σημαίνει διαστρέφω την κρίση, το δίκαιο σε μια δικαστική απόφαση. Ο μεγάλος κωμικός της αρχαιότητας Αριστοφάνης, στο έργο του Νεφέλες, καυτηριάζει τους σοφιστές και τη διδασκαλία τους, γιατί έκαναν τους νέους να στρεψοδικο?ν, να διαστρεβλώνουν την αλήθεια και την πραγματικότητα. Η στρεψοδικία αυτή έθετε σε κίνδυνο τα θεμέλια της παραδοσιακής οικογένειας και κοινωνίας και έκανε τους γονείς να τραβούν τα μαλλιά τους από αγανάκτηση. Προσλάβαμε δασκάλους, έλεγαν, για να μορφώσουμε τα παιδιά μας, όχι για να τα κάνουν στρεψόδικους, να δείχνουν το άσπρο για μαύρο.
Στα αρχαία μας χρόνια υπήρχε επίσης η στρεψοδικοπανουργία, η αλλοίωση των δεδομένων που είχε μέσα δόλο.
Ο στρεψόδικος, λοιπόν, αν αναλυθεί στα συνθετικά του, στρέφει τη δίκη και το κάνει αυτό, όταν κατηγορεί κάποιον για πράγματα που δεν έγιναν, όταν είναι δημαγωγός και δημοσιοποιεί τη μισή αλήθεια ή κομμάτια της αλήθειας. Πρόθεσή του φυσικά είναι να εξαπατήσει το ακροατήριό του, να το χειραγωγήσει.
Συνώνυμα του στρεψόδικου είναι ο δικολαβίστικος, σοφιστικός, παραπλανητικός.
Εκτός από τον στρεψόδικο, υπάρχει και ο στρεψοδίκης, ο σοφιστής και δικολάβος, ψευτοδικηγόρος που κυριολεκτικά και μεταφορικά μαγειρεύει τις υποθέσεις κατά το δοκούν.
Μακριά συνεπώς από στρεψόδικους, στρεψοδίκες και στρεψοδικία. Μείνετε κοντά στα αντώνυμα του λήμματος που είναι οι ξεκάθαροι, οι αληθινοί, οι ειλικρινείς, οι πραγματικοί δικηγόροι και δικαστές, οι τιμητές της αλήθειας.
