O χρηματιστηριακός Σεπτέμβριος, είχε χαρακτηριστεί σαν ένας μεταβατικός μήνας. Σαν ένας μήνας αναμονής, μπροστά στο κομβικό γεγονός του placement των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας που βρίσκονταν στο χαρτοφυλάκιο του ΤΧΣ. Ένας μήνας αναμονής των επενδυτών, που ήθελαν να «ζυγίσουν» τις προθέσεις των θεσμικών επενδυτών, που ήδη είχαν συμμετάσχει στα προηγηθέντα placements.
Τα περίπου 4 δισ. ευρώ που ήδη είχαν τοποθετήσει μέσα στο 2024 οι θεσμικοί επενδυτές, κυρίως από το εξωτερικό, σε εταιρικές ομολογιακές εκδόσεις, σε νέες εισαγωγές εταιρειών στο Χρηματιστήριο Αθηνών, σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, καθώς και σε placements σε μεγάλες εισηγμένες εταιρείες, από τη μια πλευρά πιστοποιούσαν την ανοδική πορεία της οικονομίας και του χρηματιστηρίου και από την άλλη πλευρά αποστερούσαν ρευστότητα από το καθημερινό αγοραστικό ενδιαφέρον. Ευχάριστα και δυσάρεστα επενδυτικά συναισθήματα μαζί. Δικαίωση για το παρόν, αλλά και αγωνία για το μέλλον.
Έτσι, η επιτυχής ολοκλήρωση της διάθεσης από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) του 10% του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, αντανακλά την αυξημένη αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας, τη σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα καθώς και τις προοπτικές του. Ταυτόχρονα, το συνολικό ποσό των 690,6 εκατ. ευρώ που συγκέντρωσε από την πώληση το ΤΧΣ, η τελική τιμή των 7,55 ευρώ, η υπερκάλυψη της έκδοσης κατά 10,4 φορές από τους ξένους επενδυτές και η συνολική προσφορά ύψους 8 δισ. ευρώ, έβαλαν τίτλους ευτυχούς τέλους σε ένα επιτυχές εγχείρημα και στην αγωνία για την ύπαρξη αγοραστικού ενδιαφέροντος και ικανοποιητικής κεφαλαιακής ρευστότητας.
Το γεγονός ότι το ΤΧΣ και η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας χαμήλωσαν το ανώτατο όριο της κλίμακας του βιβλίου προσφορών από τα 7,95 ευρώ στα 7,65 ευρώ, μπορεί να δυσαρέστησε κάποια κερδοσκοπικά κεφάλαια. Ωστόσο, όταν το αρχικό εύρος, από 7,30 ευρώ έως 7,95 ευρώ, περιορίστηκε στο 7,40 ευρώ με 7,65 ευρώ, η ηρεμία ανάμεσα στους επενδυτές επανήλθε στο επίπεδο «business as usual».
Και τώρα τι γίνεται; Με το Χρηματιστήριο Αθηνών να έχει απορροφήσει μέσα σε μια διετία περισσότερα από 7 δισ. ευρώ, μέσω τοποθετήσεων εκτός ταμπλό, υπάρχουν επαρκείς δυνάμεις για να επαναφέρουν τον Γενικό Δείκτη πάνω από τις 1500 μονάδες και να καταγράψουν νέες κορυφές υψηλότερες των 1502,79 μονάδων της 20ης Μαΐου 2024;
Αυτή τη φορά, με όλα τα καλά νέα στο τραπέζι, ο Γενικός Δείκτης έφτασε μέχρι τις 1473,11 μονάδες, για να επιστρέψει με ιδιαίτερη ομολογουμένως ευκολία στις 1416,19 μονάδες και στη γνωστή πλέον παλινδρόμηση και διαδρομή ανάμεσα στις 1420 και 1440 μονάδες. Με καθαρά διαγραμματικούς όρους, οι πρώτες στηρίξεις για τον Γενικό Δείκτη βρίσκονται στις 1413 μονάδες και οι δεύτερες στις 1390 μονάδες όπως αναφέρει στο εβδομαδιαίο δελτίο της, η FAST Finance ΑΕΠΕΥ. Αντίθετα, η κύρια και βασική αντίσταση σε οποιοδήποτε ανοδικό σενάριο βρίσκεται στις 1450 και 1470 μονάδες.
Με δεδομένο, μάλιστα, ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα τα placements της Τράπεζας Αττικής, της Cenergy και της Τράπεζας Κύπρου, οι αναμενόμενες νέες είσοδοι μετοχών στο Χρηματιστήριο Αθηνών και οι πιθανολογούμενες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, θα απορροφήσουν ρευστότητα από την καθημερινή αγοραστική τάση που θα υπερβαίνει το 1 δισ. ευρώ, οι προαναφερθείσες ζώνες τιμών είναι ιδιαίτερα κρίσιμες.
Μπορεί η συμμετοχή στα placements να υποκαταστήσει το καθημερινό αγοραστικό ενδιαφέρον μέσα από το ταμπλό; Σε καμιά περίπτωση. Και μάλιστα, όπως ανέλυε προ ημερών ο Μανός Χατζηδάκης στο liberal, υπάρχει πρόβλημα όσον αφορά ακόμα και τη συμμετοχή των εγχώριων επενδυτών στις δημόσιες προσφορές. Σημείωνε ότι οι εγχώριοι χρηματιστηριακοί κωδικοί που συμμετείχαν στο πρόσφατο placement της Εθνικής Τράπεζας, ήταν 3.630. Δηλαδή οι μισοί ακριβώς από όσους είχαν συμμετάσχει στην προηγούμενη διάθεση μετοχών της ΕΤΕ από το ΤΧΣ, η οποία είχε αποτελέσει μια άκρως ασφαλή και κερδοφόρα τοποθέτηση.
Η αγωνία για την ύπαρξη μιας ικανής κεφαλαιακής επενδυτικής ρευστότητας είναι διάχυτη στην αγορά. Δεν αρκούν ούτε οι καλές ειδήσεις, ούτε οι καλές εκθέσεις. Απαιτούνται ισχυρά αγοραστικά καύσιμα, τη στιγμή που οι παγκόσμιες αγορές δεν είναι εφησυχασμένες και ο βαθμός ρίσκου αυξάνεται.
