Η ιστορία με τη μικρή προσφυγοπούλα Μαρία την οποία δάγκωσε ένας σκορπιός ανήμερα της Παναγίας στην αμμονησίδα του Εβρου και κρατούσαν το άψυχο σώμα της στο νερό πριν τη θάψουν κάπου που δεν θυμόταν ούτε οι γονείς της, ήταν ένα ανελέητο ψεύδος πάνω στο οποίο στήθηκε μια άθλια προπαγάνδα, που καμιά εκ των υστέρων εξήγηση ή διαβολή για το τι εστί δημοσιογραφία δεν γίνεται αποδεκτή.
Το DerSpiegel δεν υιοθέτησε απλώς τις καταγγελίες μιας ΜΚO - της Human Rights 360 που ελέγχεται από την ελληνική δικαιοσύνη για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης - έγινε το όχημα μιας πολυήμερης δυσφήμισης της χώρας στο εξωτερικό. Η απόσυρση των επίμαχων ρεπορτάζ δεν εξιλεώνει το μέσο και τους συντάκτες του. Δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος.
Δεν ήταν καν μια λάθος εκτίμηση γεγονότων και συγκεχυμένων πληροφοριών, σε μια υπόθεση η οποία προκαλούσε το συναίσθημα. Ηταν μια αλληλουχία άρθρων που δημιουργούσαν, ακόμη και στον πιο ευαίσθητο ανθρωπιστή και δικαιωματιστή, την επιφύλαξη για τη σκοπιμότητα τους. Ερωτηματικά και αμφιβολίες για την απόλυτότητα και την άνευ στοιχείων βεβαιότητα, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, «σκότωσε» τη «μικρή Μαρία» επειδή αρνήθηκε τη σωτηρία της.
Ο υπογράφων τα επίμαχα κείμενα, προσπαθεί σήμερα – και εκ των υστέρων - να χτίσει μια γραμμή άμυνας, καθώς η δικαστική έρευνα για την υπόθεση της διασποράς αυτής της ψευδούς είδησης προχωράει προς πολλές κατευθύνσεις.
Η σαθρή άμυνα αποκαλύπτει πως εκλαμβάνουν το ρόλο τους και τη δημοσιογραφία ορισμένοι - αυτοαποκαλούμενοι ερευνητικοί – δημοσιογράφοι, που διαπιστώνεται ότι ξεφυτρώνουν εν αφθονία στη χώρα σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Άλλοτε τελούν σε αγρανάπαυση και άλλοτε οργιάζουν σε... ερευνητική δουλειά.
Ο εν λόγω ανταποκριτής του Spiegel, - το οποίο απέσυρε τα άρθρα του - υποστήριξε σε μια διαδικτυακή διάλεξή του για την «Ερευνητική Δημοσιογραφία σε περιόδους κρίσης», πως η αλήθεια του δημοσιογράφου είναι άλλη, από την κανονική αλήθεια.
Το πρώτο καθήκον της δημοσιογραφίας είπε, είναι να δείχνει την αλήθεια, αλλά προσοχή: τη δημοσιογραφική αλήθεια. « Δεν είμαστε δικαστές, ούτε εισαγγελείς, ούτε αστυνομικοί... Το κριτήριο της δημοσιογραφικής αλήθειας δεν πρέπει να συγχέεται με το κριτήριο της εγκυρότητας των αποδείξεων ενώπιον δικαστηρίου» ήταν η αποστροφή του.
Ας τη συγκρατήσουμε ως φράση.
Είναι η νομική απολογία μιας σταυροφορίας που έχει ενδυθεί το μανδύα της δημοσιογραφίας. Θα ειπωθεί πολλές φορές και από πολλούς όταν θα απαιτηθεί επιτέλους να συναντηθούν οι «δημοσιογραφικές» αλήθειες με τις κανονικές αλήθειες.
