Ο τίτλος που διάλεξε μεγάλο ειδησεογραφικό site για να αποτυπώσει τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Alco για τον τρόπο που βλέπουν οι νέοι άνθρωποι στη χώρα μας τη ζωή και την πολιτική, ήταν ομολογουμένως αυτό που, στη δημοσιογραφική αργκό, λέμε, κράχτης: «Τι θέλουν στη ζωή τους οι νέοι και τους το στερεί η πολιτική». Παρακάμπτοντας το κείμενο και διαβάζοντας απευθείας τους πίνακες της δημοσκόπησης, παρατηρούνται ελαφρώς καλύτερα και πιο αισιόδοξα πράγματα, σε σχέση με αυτά που περιγράφει ο συγκεκριμένος τίτλος.
Καταρχάς, από την ηλικία των 17 έως και 34 ετών η συντριπτική πλειοψηφία των νεαρών Ελλήνων και Ελληνίδων δεν έχει αμφιβολία ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο διαθέσιμο πολίτευμα! Ποσοστό 85% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι είναι προτιμότερο από όλα τα πολιτεύματα και μόλις 9% αναφέρει ότι διαφωνεί με τη θέση αυτή. Το πιθανότερο είναι ότι και όσοι διαφωνούν, μάλλον προτιμούν να ζουν σε μια δημοκρατία με ατέλειες που τους επιτρέπει να εκφράζονται ανοιχτά, φωναχτά και ελεύθερα.
Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι συνεχώς υποχωρεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα και στους θεσμούς, και παρά το γεγονός ότι η νέα γενιά θεωρεί -και σε μεγάλο βαθμό έχει δίκιο- ότι οι απόψεις της δεν πολύ- λαμβάνονται υπόψη, σχεδόν επτά στους 10 (66%) απαντούν ότι προτίθενται να ψηφίσουν. Αξιολογούν δε, δια της πρόθεσής τους να φτάσουν μέχρι την κάλπη, ότι τελικά, η ψήφος τους έχει σημασία και ενδεχομένως κάτι να μπορέσει να διαφοροποιήσει.
Το άλλο κομμάτι τους, οι 3 στους 10, που λένε ότι δεν πάνε να ψηφίσουν έχουν σημαντικούς λόγους στους οποίους εδράζεται η άρνησή τους. Προσλαμβάνουν την πολιτική συνολικά, ως ένα διεφθαρμένο σύστημα (55%) δεν βρίσκουν κάποιο κόμμα ιδιαίτερα ελκυστικό (24%) και δεν πιστεύουν ότι κάτι αλλάζει με τις εκλογές (17%).
Είναι μια πολύτιμη επένδυση στη δημοκρατία αυτοί οι 7 στους 10 νέους ανθρώπους, που δεν απεχθάνονται εξ ορισμού, την πολιτική.
Ούτε είναι υποχρεωτικά αμάχητη, η άρνηση των υπολοίπων να εμπλακούν, ακόμη και δια της ψήφου, στο συλλογικό βίο, υπαγορεύοντας πολιτικές και λύσεις. Και στην Ελλάδα, η διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης στη νέα γενιά, έχει πάψει να ακολουθεί την ταύτιση ή τη σύγκρουση με την ιδεολογία και τα πολιτικά πιστεύω των γονιών τους. Οι 18αρηδες προσλαμβάνουν τόσες πολλές πληροφορίες μέσα από τον κόσμο των σόσιαλ μίντια και των διαφορετικών πηγών πληροφόρησης, που χτίζουν πολιτικές απόψεις για μια σειρά από θέματα, που δεν εμπίπτουν σε καμία κατηγοριοποίηση πχ δεξιά- αριστερά, κέντρο. Επομένως, δεν είναι ούτε η εμπλοκή με κάποιο κόμμα, ο δρόμος για να αποκτήσουν σκόπιμη και ουσιαστική πολιτική δράση.
Ποιο είναι το by pass που θα συνδέσει τη νέα γενιά, όχι με τα κόμματα αλλά με την πολιτική, και που θα την φέρει εγγύτερα στα λεγόμενα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Να περάσουμε από το παραπλανητικό * «τι θέλουν οι νέοι και τους το στερεί η πολιτική» στο «τι χρειάζεται η πολιτική και το έχουν οι νέοι».
Δεν είναι σίγουρα μόνο η ψήφος τους, για την οποία ερίζουν τα κόμματα. Είναι η πίστη τους, η ενεργή συμμετοχή τους. Χωρίς τη δική τους επένδυση στο μέλλον, οι δημοκρατίες χάνουν τη νεότητα τους.
* Επειδή δεν πρέπει να μείνει μετέωρη απορία, στην έρευνα της Alco οι νέοι δήλωναν ότι θα ήθελαν αλλά δεν μπορούν να ταξιδεύουν περισσότερο, να ξοδεύουν περισσότερο, να ζουν σε δικό τους σπίτι, να εργάζονται σε αντικείμενο που θέλουν και να ζουν με τον άνθρωπο που θέλουν!
