Το κόμμα του Σύριζα αλλάζει χρώματα και προσανατολισμούς σαν τον χαμαιλέοντα. Ειδικά μπροστά στις εκλογές που έρχονται οι μεταμορφώσεις του Σύριζα ξεπερνούν κάθε όριο. Μέχρι τώρα βλέπαμε την πόρτα της Κουμουνδούρου να διαβαίνουν στελέχη του βαθέως ΠΑΣΟΚ και βουλευτές του κόμματος Βαρουφάκη. Από συγγενικές πολιτικές ομάδες δηλαδή. Όμως τα πράγματα άλλαξαν.
Έτσι είδαμε τον Αλέξη Τσίπρα να συναντάται με τον Ευάγγελο Αντώναρο που από πολιτικό στέλεχος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή, έχει μετατραπεί σε ένα σκληρό πολέμιο της σημερινής κυβέρνησης, κυρίως μέσω των δηλητηριωδών αντιμητσοτακικών αναρτήσεών του στο twitter.
Παράλληλα χθες παρακολουθήσαμε και το διαφημιστικό σποτάκι του Σύριζα που απευθυνόταν στους νέους φοιτητές. Και τι είδαμε; Είδαμε την εικόνα του «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος», των υψωμένων γροθιών, των διαδηλώσεων, των πορειών, των καταλήψεων και των επεισοδίων με τις αστυνομικές δυνάμεις, να αντικαθίσταται από χαλαρούς φοιτητές του καναπέ, που απλά θέλουν να «περνάνε ξέγνοιαστα» και να «κάνουν χαβαλέ».
Είναι προφανές πως ο Σύριζα βάζει μπόλικο νερό στο κρασί του στην προσπάθειά του να διευρύνει το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Έτσι βάζει νέες πινελιές στο πρασινοκόκκινο χρώμα του, επιλέγοντας το γαλάζιο του Ευάγγελου Αντώναρου και το παρδαλό του φοιτητικού χαβαλέ.
Το φοιτητικό προεκλογικό σποτάκι του Σύριζα μαζί με τα προηγούμενα σποτάκια της σειρά «Χάου Του», μέσω της οποίας προσπαθεί να προσεγγίσει του απολιτικούς νέους, έρχεται να κλείσει το μάτι στη μακροχρόνια παθογένεια της ανώτατης εκπαίδευσης και της πλήρους αποσύνδεσης των Πανεπιστημίων από την αγορά εργασίας.
Επιλέγει ο Σύριζα να εκθειάσει και να χαϊδέψει τους αιώνιους φοιτητές που απλά περνούν το χρόνο τους στα πανεπιστήμια, αποτελώντας ένα φαινόμενο που διογκώνεται ολοένα και περισσότερο. Σύμφωνα με στοιχεία του 2020, το 50% των εισερχομένων φοιτητών στα ΑΕΙ δεν ολοκληρώνουν τις σπουδές τους, από 30% που ήταν το 2013.
Αντί λοιπόν ο Σύριζα να παρουσιάσει προτάσεις και λύσεις γι’ αυτό το πρόβλημα, που όταν προβάλλεται στην πραγματική οικονομία προσλαμβάνει εφιαλτικές διαστάσεις, σιγοντάρει αυτό το αντιπρότυπο και αυτό το αρνητικό μοντέλο στον υπερθετικό βαθμό. Με το φαιδρό επιχείρημα, πως «η αστυνομία δέρνει».
Αλήθεια, πόσους νέους ανθρώπους ελπίζει πως θα προσελκύσει ο Σύριζα με αυτό το σποτάκι;
Αλλά και οι εναγκαλισμοί του Ευάγγελου Αντώναρου με τον Αλέξη Τσίπρα, πόσους μιμητές από τον χώρο της Κεντροδεξιάς ελπίζουν πως θα βρουν; Πόσοι πολίτες από το χώρο της Κεντροδεξιάς θα πλησιάσουν το Σύριζα ακολουθώντας την προσπάθεια πολιτικής μεταγραφής του Αντώναρου; Όποιες «μεταγραφές αεροδρομίου», όπως λέμε στην ποδοσφαιρική διάλεκτο ήταν να γίνουν, έχουν γίνει.
Με τελευταίες τον Στέφανο Τζουμάκα από το ΠΑΣΟΚ και τις Αγγελική Αδαμοπούλου και Φωτεινή Μπακαδήμα από το κόμμα Βαρουφάκη. Η μεταγραφή Αντώναρου μόνο σαν ανέκδοτο θα μοιάζει, αφού το πολύ - πολύ να προσελκύσει τους ακόλoυθους του, στο twitter. Aν και οι περισσότεροι από αυτούς διασκεδάζουν με το περιεχόμενο των tweets του.
Η αδυναμία ενός συγκροτημένου προεκλογικού λόγου και η αναπόφευκτη σύγκριση και αποτίμηση των πεπραγμένων ανάμεσα στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, αναγκάζει το Σύριζα να επιχειρεί να προσεταιριστεί οτιδήποτε φέρει έστω και το ελάχιστο αντικυβερνητικό αποτύπωμα και ας διαφέρει αισθητά από την κεντρική πολιτική γραμμή του.
Όμως, αυτά τα αποτυπώματα στην πορεία θα φανούν άχρηστα, αφού είναι ευτελή και ξεθωριάζουν εύκολα μπροστά στην πραγματικότητα. Διότι οι πολίτες δεν ψηφίζουν ούτε με βάση γραφικά αντιμητσοτακικά tweets, ούτε με βάση χαλαρά και «χαβαλεδίστικα» σποτάκια που θυμίζουν την αμερικανική σειρά “friends”.
