«Ωραία»! Συνεχίζω από εκεί που είχα μείνει όταν, νομίζω από τους πρώτους, διάβασα, νομίζω με ακρίβεια, τα μηνύματα της ομιλίας Κασσελάκη στα εμβρόντητα μέλη του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ). Υπήρχε μια κάποια υπερβολή στην αποστροφή με την οποία αποχαιρέτησε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και όσους ακόμη έφυγαν από το κόμμα, μέχρι αυτή την ώρα, αρχηγός του οποίου υπήρξε ο Τσίπρας, όταν ο συνεχιστής του ισχυρίστηκε πως «από σήμερα ξεκινά η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ».
Είπαμε να πουλήσει το νέο προϊόν, αλλά ακόμη και στοιχειωδώς να πασπάλισε τις αρχές μάρκετιγκ στο Wharton School of Business, σίγουρα θα άκουσε πως πρέπει πρώτα να υπάρχει το προϊόν και να έχει βγει στο ράφι πριν καυχηθείς ότι είσαι ο καταλληλότερος πλασιέ του. Ο δρόμος αυτός είναι μακρύς για τον ζεν πρεμιέ της λαϊκίστικης αρλουμπολογίας, τα μόνα «κοσμητικά» που επιδαψιλεύουν οι «σύντροφοι» στον νεαρό Στέφανο, ακόμη και αυτοί που τον ακολουθούν. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Αν και αυτό «το μαθαίνω γρήγορα», ως υποσχετική, μπορεί να είναι χρήσιμο κυρίως όταν θέλει να δουλέψει με τους εμφανώς υποτακτικούς «συντρόφους», όπως φαίνεται να θέλει να μετατρέψει όσους δεν τόλμησαν να διαφωνήσουν με το πολιτικό καρακιτσαριό που εξελίχθηκε χθες και προχτές στο «Προεδρικό» ξενοδοχείο της καθημαγμένης Κεντρικής Επιτροπής.
Δεν είναι, προφανώς, ο πρώτος αρχηγός κόμματος που πετάει τα νερά της σκάφης μαζί με τα παιδιά που πλατσούριζαν μέσα της. Αποκαλύπτεται όμως πόσο πολύν αυταρχισμό έκρυβε αυτός ο κομματικός σχηματισμός, που βαυκαλιζόταν (ενώ επιτιμούσε σκαιά όσους τολμούσαμε να θέτουμε σχετικά ερωτηματικά) και διαβεβαίωνε άπαντες πως διαθέτει δημοκρατικό DNA ανωτάτης τάξεως. Σιγά καλέ…
Αν όμως πάμε με τη σειρά, μέχρι στιγμής, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ απέχει από τα καθήκοντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όχι μόνον τυπικά, επειδή δεν προεδρεύει της εναπομείνασας Κοινοβουλευτικής Ομάδας στη Βουλή, αλλά και ουσιαστικά, επειδή δεν τον ενδιαφέρει η μεγάλη πολιτική. Εδώ δε νοιάστηκε να δώσει συνέχεια στην αναπάντητη κλήση προς Αχτσιόγλου και αυτό στην πιο κρίσιμη στιγμή, γιατί να τον πειράξει για τις αναπάντητες (επι)κλήσεις από τα αμπάρια του σκουριασμένου σκάφους που κέρδισε με μια ζαριά;
Αλλού ποντάρει. Αν έχει κάποια ελπίδα να συμμαζέψει τα συντρίμμια, που του κληρονομεί ο ακριβοθώρητος Τσίπρας, είναι να το επιτύχει με νέο τρόπο. Κυρίως με εκείνον τον τρόπο που δεν θα το επιχειρούσε ποτέ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Επειδή ούτε του ταιριάζει, παρόλο το απροσδόκητο σουξέ που έχει στο tik-tok, ούτε έχει τον χρόνο, πρωθυπουργός καθώς είναι, να γυρνά αριστερά-δεξιά για να σηκώνει γλυκανάλατα σέλφις στα δίκτυα της αμεσοδημοκρατίας. Ούτε όμως έχει ο Κασσελάκης το «content» δηλαδή το μεδούλι και τη στόφα του πολιτικού αρχηγού. Αν μπορεί να καταφέρει κάτι ο αυταρχικός αρχηγός είναι να δημιουργήσει …ρεύμα. Να τον στηρίζουν άνθρωποι που, επειδή δεν συμπαθούν οτιδήποτε «δεξιό» κι επειδή βαρέθηκαν οτιδήποτε τους μυρίζει παλαιοκομματίλα, στηρίζουν τον καινούργιο και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.
Μη ξεχνούμε πως και τον Αλέξη Τσίπρα, για τους ίδιους λόγους και με τον ίδιο τρόπο τον ανέδειξαν. Σάμπως ορθολογικά, διέκριναν κάτι τις στον νεαρό κινηματία του 2008; Μήπως έβαλαν το χέρι στην καρδιά ή μήπως βούτηξαν το ψηφοδέλτιο στο μυαλό τους, πριν δώσουν δύο φορές την, έστω περιορισμένη, εμπιστοσύνη τους, στον άνθρωπο που εκμεταλλεύτηκε τη ευπιστία τους; Μήπως δεν ήταν ήδη τότε ο Τσίπρας ευνοούμενος των «σαλονιών»; Όχι πως γι αυτό το τελευταίο γνωρίζουμε κάτι χειροπιαστό, αλλά από φήμες είχαμε πολλές. Πάνω - κάτω όσες έχουμε και τώρα για τον Κασσελάκη. Μέχρι και πως «τον ήθελε η Μέρκελ» κυκλοφορούσε, για τον νεαρό Αλέξη, στα δημοσιογραφικά γραφεία.
Σε τελευταία ανάλυση, κάποιος έπρεπε να κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν είχε το σθένος να καταφέρει ο ίδιος ο Τσίπρας. Όταν ο τελευταίος θα γράψει τα αυτοβιογραφικά του, θα αποκαλύψει βεβαίως πόσο του έσπαζαν τα …νεύρα οι διαδρομισμοί και οι αριστερισμο - υστερίες των συντρόφων του. Απλώς ήταν πολύ δύσκολο όλοι αυτοί οι συνοδοιπόροι να απλώσουν την άπλυτη μπουγάδα και την έκρυβαν στη σκάφη. Μέχρις ότου βρέθηκε ένας άγνωστος, που τον λένε Στέφανο που θέλει, λέει, να γίνει πρωθυπουργός στη θέση του πρωθυπουργού. Τα υπόλοιπα στην επόμενη κάλπη.
