Καλό είναι να υπενθυμίσουμε πως όσοι επισκεφτούμε τα εκλογικά τμήματα την επόμενη Κυριακή 9 Ιουνίου, θα λάβουμε μέρος σε μια σπάνια εκλογική διαδικασία.
Επειδή επαναλαμβάνεται κάθε πέντε χρόνια και αφορά το συλλογικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καμία άλλη περιοχή του Κόσμου δεν έχει κάτι παρόμοιο.
Επειδή, μιλάμε γι αυτή την Ευρώπη, ως το «κοινό μας σπίτι» και είναι σωστό να νοιαζόμαστε για το σπίτι μας.
Επειδή λίγοι λαοί στον κόσμο και ακόμη λιγότεροι πολίτες, αφού πολύ λίγοι φτάνουμε στις κάλπες, έχουν παρόμοιο προνόμιο.
Επειδή, κυρίως, οι νεότερες αρμοδιότητες των ευρωβουλευτών, είναι ευρείες και αντανακλούν με βαρύτητα σε πάμπολλα «εθνικά» θέματα.
Παροτρύνω όλους -το ίδιο θα κάνω κι εγώ- να αφιερώσουμε λίγο χρόνο, ας πούμε μισή ώρα για να σκεφτούμε, αφού φορέσουμε το «καπέλο» του Ευρωπαίου. Κυρίως όμως, να πάμε μέχρι την κάλπη.
Ιδού ένα πρόχειρο απάνθισμα κρίσιμων ευρωθεμάτων.
1. Περισσότερη Ευρώπη
Χονδρικά, η παραδοσιακή κεντροδεξιά (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπου και η Νέα Δημοκρατία), οι Σοσιαλδημοκράτες (ΠΑΣΟΚ) και η Ανανέωση (Renew, Μακρόν κ.λπ.) είναι υπέρ της Ευρώπης. Όλοι οι άλλοι είναι κατά και μόνον στα λόγια διατυπώνουν κάποιες βαριάντες.
2. Ενιαία Άμυνα
Η νέα Ευρωβουλή θα παίξει καθοριστικό ρόλο με δύο τρόπους. Να επιλύσει τις επιμέρους διαφορές μεταξύ πολιτικών ρευμάτων και, αφετέρου, να σπρώξει τους αρχηγούς κρατών να λάβουν κοινής αντίληψης μέτρα για την οικοδόμηση κοινής αμυντικής πρακτικής.
Ελλάδα και Πολωνία (με επιστολή Μητσοτάκη-Τουσκ) ζήτησαν ήδη να ξεκινήσει κοινή ασπίδα αεράμυνας. Προφανώς προς τα ανατολικά. Ήδη Μακρόν και Σουλτς συζήτησαν τον σχεδιασμό ευρωπαϊκών μαχητικών αεροσκαφών και μερικών ακόμη σημαντικών όπλων, ενώ η Γαλλία διατίθεται να βάλει τα πυρηνικά της σε κοινή χρήση. Στην Ελλάδα μόνον η Νέα Δημοκρατία έχει τοποθετηθεί ξεκάθαρα υπέρ της ευρωπαϊκής άμυνας.
3. Ευρωπαϊκό Ταμείο Πράσινης Μετάβασης
Ειδικό ταμείο, κατά τα πρότυπα του μεταπανδημικού ταμείου, για την πράσινη αλλά και ανταγωνιστική Ευρώπη. Τα περισσότερα ελληνικά κόμματα, πλην των δύο άκρων, είναι υπέρ.
Το επιπλέον κρίσιμο στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι να επιστρέψουμε στην καθιέρωση βιομηχανικής πολιτικής. Δύο λέξεις που ήσαν, τα τελευταία τριάντα χρόνια, «απαγορευμένες» στις Βρυξέλλες.
4. Προσαρμογή της νέας αγροτικής πολιτικής
Η Κομισιόν υποσχέθηκε να ξαναδεί, από Φθινόπωρο, το ήδη υπερώριμο σχέδιο, ως μέρος της Πράσινης Μετάβασης. Το παρολίγον να εγκριθεί οριστικά σχέδιο μετάβασης, μπλόκαραν βουλευτές του ΕΛΚ, δηλαδή της δεξιάς, επειδή ακριβώς διέθεταν ισχυρή βάση μεταξύ των μέχρι σήμερα Ευρωβουλευτών.
5. Διεύρυνση
Έχει ήδη μπει φρένο από όλους. Η νέα δύναμη που αναμένεται να αποκτήσει η ακροδεξιά θα είναι πρόσθετο εμπόδιο. Η Ελλάδα προτιμά το «αργά-αργά», ειδικά μετά την αποθράσυνση κάποιων γειτόνων.
6. Κάμψη του πληθωρισμού
Δεν είναι θέμα του κοινοβουλίου και οι ευρωβουλευτές δεν έχουν και πολλά να πουν επ’ αυτού, αφού δεν έχουν κανένα ειδικό βάρος στην αντιπληθωριστική πολιτική. Αυτή είναι αρμοδιότητα της απολύτως ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας (ΕΚΤ) υπό την Κυρία Λαγκάρντ, με τη συμμετοχή και του δικού μας Γιάννη Στουρνάρα.
Πάντως, ο πληθωρισμός βρίσκεται υπό έλεγχο. Το ευρώ τρέχει με 2,4 (7 πέρυσι) με την Ελλάδα στο 3,2 (4,5 πέρυσι). Το δολάριο έχει πληθωρισμό στο 2, και το γεν στο 2,2. Η παγκόσμια οικονομία τρέχει με 5,9 (Μετρήσεις ΔΝΤ)
7. Σταθεροποίηση οικονομίας
Στη ζώνη του Ευρώ ο ρυθμός μεγέθυνσης (ΑΕΠ) κινείται στα όρια της ύφεσης (0,8) ενώ η παγκόσμια οικονομία πάει με 3,2. Η Ελλάδα τρέχει με 2 σταθερά, ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται στο 2,7.
Το κατά κεφαλήν παραγώμενο εισόδημα είναι 85 χιλιάδες δολάρια στις ΗΠΑ, 46 χιλιάδες στην Ευρωζώνη, 24 χιλιάδες στην Ελλάδα και 14 χιλιάδες κατά μέσο όρο στην παγκόσμια οικονομία. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους.
Το κύριο θέμα είναι, παντού αλλά στην Ελλάδα περισσότερο, η αύξηση των επενδύσεων, η άνοδος της επιχειρηματικότητας και η βελτίωση της παραγωγικότητας.
Αυτά είναι μερικά από τα σημαντικά θέματα που επιτρέπουν να κρίνει κανείς για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ευρώπη για την οποία ψηφίζουμε.
Σημασία έχει ότι η Ελλάδα παρακολουθεί (άλλοτε σαφώς καλύτερα, άλλοτε κάπως χειρότερα) τους ευρωπαϊκούς ρυθμούς. Σημασία έχει ότι είναι πλέον κράτος που συμμετέχει στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και μπορεί να λαμβάνει πρωτοβουλίες, να διατυπώνει προτάσεις και να ζητεί μια καλύτερη και πιο ενωμένη Ευρώπη.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι «εγχώριοι» παράγοντες.
Αν όμως υπήρχε ενιαία λίστα υποψηφίων ευρωβουλευτών και όχι κομματικές, δεν θα προτιμούσατε να στείλετε γυναίκες και άνδρες που θα πιστεύουν στην καλύτερα Ενωμένη Ευρώπη και στην ενίσχυση της θέσης της Ελλάδας σε αυτήν.
Ακόμη κι έτσι, όμως, στα δικά μου μάτια, από το πακέτο που θα σας δώσει ο δικαστικός αντιπρόσωπος και αφού αφαιρέσετε όσα ψηφοδέλτια δεν θέλουν την Ευρώπη. Φανερά ή κρυφά. Ακόμη κι όταν η ψήφος παραμένει κομματική, οι ειλικρινείς ευρωπαϊστές υποψήφιοι είναι λίγοι, και καλύτεροι.
