Τελευταία εβδομάδα πριν την κάλπη.
Στην Ισπανία επίσης. Αλλά εκεί έχουν κι άλλους μπελάδες. Ο ισπανικός πληθωρισμός Μαΐου ήταν 3,8% (Ελλάδα=2,3%). Yψηλότερα από κάθε πρόβλεψη και πάνω από το 3,4% του Απριλίου.
Διαβάζω σε προχθεσινό ρεπορτάζ του Euronews:
«Η στατιστική υπηρεσία της Ισπανίας εξήγησε την πληθωριστική άνοδο επισημαίνοντας την αύξηση των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας, που συνδέεται με την επαναφορά του συντελεστή ΦΠΑ 21% τον Μάρτιο. Τον Ιούνιο του 2021, το κράτος είχε μειώσει αυτόν τον φόρο στο 10% για να βοηθήσει τους καταναλωτές»
Θυμίζω ότι η Ισπανία ήταν το κράτος-πρότυπο στο μυαλό των εξυπνάκηδων της ροζ αντιπολίτευσης. Παρά ταύτα, η Ελλάδα κατάφερε να πετύχει χαμηλότερη τιμή στο ρεύμα. Μέσω εξατομικευμένων επιδοτήσεων, που εφηύρε τότε ο Κώστας Σκρέκας, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν με βαριά φορολόγηση των έκτακτων κερδών επί των εταιρειών ενέργειας και άλλα παρόμοια έκτακτα μέτρα.
Τώρα πέρασαν οι ισπανικές βουλευτικές εκλογές. Ήσαν δύσκολες για τον επικρατήσαντα στο νήμα σοσιαλιστή Γκονζάλεθ. Οπως γράφει το ίδιο ρεπορτάζ «η Ισπανία σχεδιάζει να καταργήσει τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένα βασικά είδη διατροφής αργότερα φέτος, μια κίνηση που θα ωθήσει υψηλότερα τον πληθωρισμό».
Σημειώστε ότι, το επίπεδο των τιμών, αυτό που ονομάζουμε ακρίβεια, παρέμεινε χαμηλότερο στην Ελλάδα συγκριτικά με την Ισπανία, παρά τις ιβηρικές μειώσεις ΦΠΑ.
Συγκεκριμένα, ο δείκτης έχει φτάσει (Μάιος) στο 118,9 (δηλαδή ακρίβυνε το σύνολο προϊόντων και υπηρεσιών κατά 19% στη διάρκεια της πληθωριστικής περιόδου, όταν στην Ισπανία ο ίδιος δείκτης αυξήθηκε κατά 24% δηλαδή 5 εκατοστιαίες μονάδες χειρότερα.
Αλλά και στον τομέα των Τροφίμων, όπου εφαρμόστηκε ο μηδενισμός ΦΠΑ, το επίπεδο της ακρίβειας είναι στο 142 για τους Ισπανούς, ενώ για εμάς έμεινε στο 132. Άλλες δέκα (10) μονάδες καλύτερα εμείς.
Παρά ταύτα, ο κ. Κασσελάκης καταπίνει αμάσητη την «τροφή» που τον ταΐζουν στον ΣΥΡΙΖΑ (όχι και πολύ σωστό για κάποιον που καυχιέται ότι είναι καλός στα οικονομικά).
Δεν γνωρίζει προφανώς ότι τα στελέχη της Κουμουνδούρου έχουν και άλλες φορές παρουσιάσει τις ίδιες (ακριβώς) προτάσεις. Ούτε τότε, ούτε τώρα απαντούν πειστικά, στους υπολογισμούς του Γενικού Λογιστηρίου για τα ποσά που θα απωλέσει το κρατικό ταμείο.
Και παλαιότερα και τώρα, η συριζοπαρέα του Στέφανου χρησιμοποιεί το ίδιο επιχείρημα: θα τα πάρουμε από τα υπερκέρδη των εταιρειών.
Προφανώς, «ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε».
Αλλά δεν μπορείς να πάρεις από κάποιες εταιρείες και να μην πάρεις από όλες.
Μη βιαστείτε καν να συμφωνήσετε ότι πρέπει να τα πάρουμε από τις «κακές τράπεζες».
Οι τράπεζες, όσα κέρδη κι αν κάνουν, μοιράζουν μέρισμα με το σταγονόμετρο και μόνον κατόπιν αδείας της ειδικής ευρωπαϊκής εποπτικής αρχής.
Γιατί; Γιατί βρίσκονται ακόμη υπό την κηδεμονία των Βρυξελλών. Και θα παραμείνουν μέχρις ότου προσελκύσουν ικανό αριθμό μετόχων.
Οι οποίοι μέτοχοι ήδη έβαλαν και θα συνεχίσουν να βάζουν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια και ευρώ στις ελληνικές τράπεζες. Μέχρις ότου ολοκληρωθεί η διάσωση του τραπεζικού συστήματος από την ολιστική διάλυση που υπέστη κατά την κρίση του 2015.
Θα μπορούσε να πληροφορηθεί ο κ. Κασσελάκης τα πάντα όλα αυτά που γράφω εδώ, αν ρωτούσε τον κ. Τσίπρα στα δις της εβδομάδος τηλεφωνήματά τους. Με δικού του νόμους γίνονται όλα αυτά…
Πρακτικώς, όλα όσα λέει ο κ. Κασσελάκης αν πούμε ότι έχουν κάποιο νόημα, καταλήγουμε ότι αυτό που προτείνει είναι να βάλει χέρι το κράτος στις επιχειρήσεις, να κρατικοποιηθεί δηλαδή, ένας απροσδιόριστος, σίγουρα μεγάλος, αριθμός μεγάλων εταιρειών.
Υπολογίζω ότι τουλάχιστον 100-120 εταιρείες θα έπρεπε να περάσουν, υποχρεωτικά και με καταναγκαστικό νόμο, στα χέρια του κράτους, προκειμένου να εφαρμοστούν όσα λέει ο ευφάνταστος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς, οι μέτοχοι θα χάσουν τα χρήματά τους, θα απωλέσουν τον έλεγχο επί της ιδιοκτησίας τους και θα απομακρυνθούν από τη διαχείριση των εταιρειών «τους».
Ας γυρίσω όμως και πάλι στο España Cañí, δηλαδή στην περίφημη «Ισπανική Υποχώρηση» και στις δυσκολίες που προκύπτουν όταν λαμβάνεις αποφάσεις για τους φόρους σε ρυθμό pasodoble επειδή έτσι επιβάλλει ο ισπανόφωνος λαϊκισμός.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είπε ποτέ «μειώστε τον ΦΠΑ για να πέσουν οι τιμές». Μην ξεχνούμε ότι ο ΦΠΑ είναι κοινοτικός φόρος και δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε.
Υπέδειξε, μεταξύ άλλων μέτρων, και αυτό, αλλά φρόντισε να επισημάνει ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί με φειδώ και μεγάλη προσοχή. Σε κάθε περίπτωση για περιορισμένο και προκαθορισμένο χρονικό διάστημα. Και μόνον για την περίοδο που υπήρξαν απίθανες πληθωριστικές πιέσεις.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: όταν θα χρειαστεί να επαναφέρει το κράτος τους προηγούμενους συντελεστές (στην περίπτωσή μας 13% και 24%) οι τιμές θα υποστούν ένα τεράστιο ανοδικό σοκ, με ανάλογη εκτόξευση του πληθωρισμού.
Επιπλέον, είναι μάλλον απίθανο να δώσει, τώρα κοντά, το Ο.Κ. η Επιτροπή, αν μάλιστα συνεχιστεί η τιθάσευση των πληθωριστικών πιέσεων.
Προσθέστε τώρα ότι είναι απολύτως παράλογο να κατηγορεί ο κ. Κασσελάκης τους επιχειρηματίες για κερδοσκοπία και, την ίδια στιγμή, να πιστεύει ότι η μείωση του ΦΠΑ θα περάσει στον καταναλωτή και δεν θα χαθεί στις βαθιές τσέπες των κερδοσκόπων.
Ακόμη χειρότερο είναι όμως ότι αν η Ελλάδα αποφάσιζε να κάνει τις κουτουράδες που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως θα αντιδράσουν αρνητικά οι αγορές κα οι επενδυτικοί οίκοι.
Σε μερικές μέρες και λίγες εβδομάδες θα χάσουμε την επενδυτική βαθμίδα, θα ξεπουληθούν ελληνικά ομόλογα ενώ η Επιτροπή θα μας εγκαλέσει στην τάξη κατά τον εξαμηνιαίο έλεγχο η Επιτροπή απειλώντας μας με ένταξη σε μνημονιακού τύπου ενισχυμένη εποπτεία.
Όσο συστηματικά λένε, τώρα, παντού και όλοι, «σοβαρεύτηκαν οι Έλληνες», τόσο γρήγορα οι ίδιοι αυτοί θα πουν: «ξανάρχισαν τα ίδια οι Έλληνες».
Από εκεί και κάτω, το έργο το έχουμε δει. Δεν είχε happy end. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να το ξαναδούμε. Ήταν suspense story το 2015, θα γίνει horror movie τώρα.
Μπορεί ο κ. Κασσελάκης να διαθέτει την ασυλία του Αμερικανού πολίτη και να έχει βγάλει αρκετά χρήματα για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του, αλλά εμείς έχουμε και παιδιά να στηρίξουμε και γέροντες να ταΐσουμε.
