Αν είχε κάποιες δεύτερες σκέψεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν προχωρήσει την υποψηφιότητα Μπελέρη, σίγουρα θα αισθάνεται πολύ ικανοποιημένος τώρα που βλέπει τις γελοίες και αμήχανες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης.
Εξάλλου, οι μέχρι την τελική απόφαση συνεχείς σκέψεις ήταν αποκλειστικά διπλωματικές.
Ένα ψυχρό κλίμα με τους γειτόνους δεν είναι ευχάριστο. Ούτε είναι ποτέ μεταξύ των επιδιώξεων καλών γειτονικών σχέσεων. Ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός για την Ελλάδα, πλην της περιόδου του «ψυχρού πολέμου». Και ουδέποτε ασκήσαμε κάποιον περιφερειακό «ιμπεριαλισμό» ακόμη κι όταν τα Σκόπια επιχείρησαν να μας εμφανίσουν κάπως έτσι.
Η Ελλάδα είναι παράγοντας ειρήνης και συνύπαρξης στην περιοχή.
Το απέδειξε σε δυσκολότερες εποχές. Όταν το κράτος μας ήταν το μόνο ταγμένο στη Δύση, ακολουθώντας, αλλού καλύτερα, άλλοτε κουτσαίνοντας, κάποτε με εκτροχιασμούς, σίγουρα όμως με διαρκή πρόοδο.
Καθόλου τυχαία, συνδεθήκαμε με τον κεντρικο-ευρωπαϊκό πυρήνα από τους πρώτους.
Εγκαταστήσαμε πλήρες κράτος δικαίου και ανοικτές πολιτικές και ατομικές ελευθερίες, πρώτοι μεταξύ άλλων κρατών, που είχαν κι εκείνα υποστεί δικτατορική κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας.
Η μάχη που δίνει ο Μπελέρης έχει να κάνει με αυτό.
Μόνον αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό για να έχει την υποστήριξη όλων.
Επιπλέον, η ανάδειξή του σε πολιτικό ψηφοδέλτιο, δηλαδή μέσω της λαϊκής ψήφου και μάλιστα στη μόνη σήμερα διευρωπαϊκή, φεντεραλιστική, πολιτική διαδικασία που δεν κλείνεται σε τεχνοκρατικά όργανα, έχει τεράστια σημασία.
Λογικά, οι δήθεν «αριστεροί» θα έπρεπε να χειροκροτήσουν. Μπορούσαν ίσως να πουν ότι είναι μια σωστή κίνηση, αλλά ο Μπελέρης δεν θα ήταν στα δικά τους ψηφοδέλτια γιατί δεν συμπίπτουν οι πολιτικές τους απόψεις.
Τι είπαν όμως;
Ότι τον έβαλε εκεί ο Μητσοτάκης για να καλύψει τα (υπερ)δεξιά του νώτα! Επειδή η ΝΔ έχει διαρροές από δεξιά.
Τι εννοούν δηλαδή; Δεν πρέπει ο αρχηγός της κεντροδεξιάς παράταξης να κάνει «κινήσεις» που συγκρατούν διαρροές ψηφοφόρων και οπαδών; Δεν είναι μήπως αυτό τυπικό μέρος του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού; Γι αυτό εκνεύρισε του Πασόκους η ειλικρινής τοποθέτηση της υποψηφίας Χριστοφιλοπούλου;
Είναι ολίγιστοι. Ξεχνούν, όπου και όποτε τους συμφέρει, τις δήθεν αρχές τους περί κράτους δικαίου.
Αποκαλύπτεται πως όλη η καταχθόνια (αλλά σκληρή…) δουλειά που έκαναν για να συντάξουν και επιτύχουν την υπερψήφιση του κατάπτυστου ευρωψηφίσματος, έχει καθαρά κομματικά κίνητρα και ελάχιστη δόση πολιτικών αρχών.
Η υφυπουργός Σοφία Βούλτεψη, μια από τις καλύτερα ενημερωμένες πολιτικούς επί των θεμάτων της βορειο-ηπειρωτικής ελληνικής μειονότητας (ήδη από την εποχή που ασκούσε ενεργό δημοσιογραφία) ξεκαθάρισε όλα τα δήθεν σκοτεινά σημεία της προϊστορίας Μπελέρη με άρθρο της στο Liberal.gr.
Το ίδιο έκαναν και καλά δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, όπως αυτό του Παύλου Παπαδόπουλου (εδώ) στην «Καθημερινή».
Για να κλείσουμε λοιπόν με όλες αυτές τις πρόχειρες γελοιότητες της αντιπολιτεύσεως:
Η Νέα Δημοκρατία έχει καθήκον να κερδίσει πρόσθετες ψήφους, να πείσει όσο γίνεται περισσότερους συμπολίτες, ιδίως μεταξύ εκείνων που την υποστήριξαν στις πρόσφατες βουλευτικές και τώρα ταλαντεύονται στα δεξιά της.
Δεν πρέπει να αφήσει ψηφοφόρους της να ψηφίσουν Βελόπουλο και «Νίκη», στη βάση ανεδαφικών και ψευδών επιχειρημάτων, όταν μάλιστα πρόκειται για ζητήματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής.
Δεν πρέπει να θεωρεί «δικαιολογημένη» την εξέγερση που ένοιωσαν (και συνεχίζουν να νοιώθουν…), δικοί της άνθρωποι, λόγω της ισότητας στον γάμο κάθε συμπολίτη.
Από πού κι ως πού δεν θα κάνει ο πρωθυπουργός ό,τι χρειάζεται για να ισορροπήσει μεταξύ των κεντρώων αλλά πάντοτε φιλελεύθερων αντιλήψεων και των πιο συντηρητικών και παραδοσιακών απόψεων για μια σύγχρονη κοινωνία και οικονομία;
Αυτό που πραγματικά ενοχλεί τις αντιπολιτεύσεις, αλλά και την ελοχεύουσα εσωτερική αμφισβήτηση, είναι ότι ενώ πριν λίγες εβδομάδες η εκτιμώμενη επιρροή της Νέας Δημοκρατίας έπαιζε λίγο πάνω αλλά και λίγο κάτω από το «ψυχολογικό 30%», οι τελευταίες κινήσεις και η απαρχή των κινητοποιήσεων του κόμματος επαναφέρουν το ενδιαφέρον της εκλογικής μάχης.
