Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Κλείνουν δυο μήνες από την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής, αλλά η αύξηση δεν λέει να κλείσει, το ταμείο των μηχανικών εξακολουθεί να εμφανίζει ζημίες 800 εκατ. ευρώ από τη συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας και δεν διακρίνεται αχτίδα φωτός στο τούνελ.
Η προγραμματισμένη αύξηση ήταν ύψους 198 εκατ. ευρώ. Καλύφθηκε μέχρι στιγμής κατά 89 εκατ. ευρώ, από τα οποία ο ΕΦΚΑ κάλυψε τα 70 εκατ. ευρώ εξαντλώντας το σχετικό κονδύλι που προέκυψε από τις υπουργικές αποφάσεις. Το παράδοξο είναι πως η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου έγινε με στόχο τη δήθεν ιδιωτικοποίηση της τράπεζας, με υποχώρηση της συμμετοχής του ΕΦΚΑ από το 50+% στο 33% και την είσοδο νέων ιδιωτών, θεσμικών και στρατηγικών επενδυτών στη μετοχική βάση της τράπεζας. Όλοι οι εχέφρονες των αγορών γνωρίζαμε ότι η συμμετοχή ξένων επενδυτών ήταν αδύνατη, καθώς το μέγεθος της τράπεζας, οι αμαρτίες του παρελθόντος και του παρόντος, το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, η διάρθρωση του ενεργητικού της, μαζί με τον κρατικό εναγκαλισμό στην άσκηση της διοίκησης της τράπεζας λειτουργούσαν και λειτουργούν αποτρεπτικά. Το μόνο πραγματικό ενδιαφέρον εμφανίστηκε για την αγορά των υπό πώληση χαρτοφυλακίου δανείων από εξειδικευμένα funds.
Το αποτέλεσμα της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου με τη συμμετοχή μόνον του ΕΦΚΑ και την παντελή απουσία άλλων σημαντικών επενδυτικών σχημάτων οδήγησε σε μια πιο βαθιά κρατικοποίηση της τράπεζας, καθώς η συμμετοχή του ΕΦΚΑ ανέρχεται πλέον στο 64%. Προφανώς ένα τόσο μεγάλο ποσοστό δεν θα μπορούσε να ελέγχεται από τη διοίκηση του ΕΦΚΑ, καθώς η τρόικα είχε μεριμνήσει ώστε το ποσοστό αυτό να περάσει κάτω από τον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοδοτικής Στήριξης, αφήνοντας τα δικαιώματα ψήφου του 33% μόνο στον ΕΦΚΑ. Και αυτό για να εξασφαλίζεται η λειτουργία της Τράπεζας Αττικής με αυστηρά κριτήρια, σύμφωνα με τον τρόπο που λειτουργούν πλέον και οι συστημικές τράπεζες, χωρίς βοσκοτόπια, εγγυητικές επιστολές βασισμένες σε δανεικά κεφάλαια και βαλτωμένες πιστώσεις. Ολα καλά λοιπόν; Φυσικά και όχι.
Ο κρατισμός νίκησε και η επιθυμία της κυβέρνησης να έχει τη δική της τράπεζα οδήγησε σε υπουργική απόφαση που μετέφερε το υπερβάλλον 29% των δικαιωμάτων ψήφου από τον ΕΦΚΑ στο νέο ΤΣΜΕΔΕ. Επαναλαμβάνω. Με μία υπουργική απόφαση άλλαξε η μετοχική σύνθεση της τράπεζας. Φυσικά και δεν περιμένω την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να αντιδράσει. Εκείνο που περιμένω είναι το άδοξο τέλος αυτού του τραπεζικού παραδόξου.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 11 Ιουλίου.
