Οι αριθμοί δεν βγαίνουν, όπως δεν έβγαιναν και πέρυσι, με αποτέλεσμα τα τραγικά αποτελέσματα που βιώσαμε το καλοκαίρι του 2015 και εξακολουθούμε να ζούμε. Όταν πρέπει τους επόμενους τρεις μήνες το κράτος να πληρώσει 23,19 δισ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις ή να καλύψει σύνολο δαπανών ύψους 63,75 δισ. ευρώ και την ίδια ώρα το «φέσια» στις Εφορίες ξεπερνούν τα 90 δισ. ευρώ και τα φορολογικά έσοδα «βουλιάζουν» -με δεδομένο ότι στο πρώτο τρίμηνο η υστέρηση ξεπερνά τα 230 εκατ. ευρώ- πώς να μην «μαζεύουν» ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σε αποθεματικά;
Όχι μόνο των νοσοκομείων, του ΕΟΠΥΥ, του ΟΑΕΔ, της Βουλής, ή όπως αιφνιδιαστικά χθες και του Ταμείου Νομικών, αλλά όπου υπάρχει ρευστό θα το «στραγγίξουν» καθώς ετοιμάζονται και πάλι για τα δύσκολα.
Μια προμνησία (deja vu) μας πιάνει και πάλι, στο ίδιο έργο θεατές. Μόνο που αυτή τη φορά η συγκεκριμένη επανάληψη δεν θα μοιάζει με φάρσα, αλλά με τραγωδία.
Η καθυστέρηση στο κλείσιμο της διαπραγμάτευσης μπορεί να αποβεί μοιραία για την οικονομία και τη χώρα γενικότερα. Το «χαθήκαμε» του Ευκλείδη Τσακαλώτου όσο περνά ο χρόνος έρχεται και πιο κοντά.
Το σίγουρο είναι ουδείς γνωρίζει επακριβώς το υπόλοιπο των ταμειακών διαθεσίμων που έχει το κράτος για να καλύψει τις ανάγκες του, πλην ελαχίστων ούτε καν του αρμόδιου υπουργού Οικονομικών, όμως όλοι στο υπουργείο γνωρίζουν ότι για μισθούς και συντάξεις πρέπει να καταβάλουν:
- τον Απρίλιο, 6,18 δις. ευρώ και συνολικά για δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού 17,32 δισ. ευρώ
- το Μάιο 7,73 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά να εκταμιευτούν 21,27 δισ. ευρώ.
- τον Ιούνιο 9,27 δισ. ευρώ και συνολικά 25,16 δισ. ευρώ.
Είναι πράγματι λυπηρό, αλλά και απορίας άξιο πλέον, πώς η κυβέρνηση ξέχασε τόσο γρήγορα τον απλό και βασικό κανόνα κάθε διαπραγμάτευσης ότι όταν ξεμένεις από χρήματα… υποκύπτεις στις «ορέξεις» των δανειστών.
Έτσι, για μια ακόμη φορά, όχι και πάλι πρώτη, η οικονομία και η χώρα βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο εξαιτίας των κυβερνητικών λαθών, εσκεμμένων ή μη, τα οποία μάλιστα συνεχίζονται με αποτέλεσμα να «αγνοείται» η «τύχη» της πρώτης αξιολόγησης, όπως διεμήνυσαν χθες και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι από τις Βρυξέλλες, που δεν ήταν σε θέση μετά βεβαιότητας να δηλώσουν εάν θα γίνει ή όχι έκτακτο Eurogroup τη Μ. Πέμπτη.
Και πώς να είναι άλλωστε, αφού ούτε το βασικό «πακέτο» μέτρων των 5,4 δισ. ευρώ δεν έχει κλείσει μέχρι σήμερα, οπότε και επαναλαμβάνονται οι συζητήσεις με το κουαρτέτο προκειμένου να βρεθούν 70 εκατ. ευρώ από το Ασφαλιστικό, αλλά κυρίως το πώς λυθεί η «εξίσωση» του αφορολογήτου ορίου εάν δηλαδή θα παραμείνει στις 9.090 ευρώ που επιθυμεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, για να παραμείνει και στο Υπουργείο, ή θα πέσει στο επίπεδο που θέλει το ΔΝΤ και οι ευρωπαίοι σταδιακά, δηλαδή των 8,182 ευρώ.
Επισημαίνεται ότι το σχέδιο για τη σταδιακή μείωση του αφορολογήτου προβλέπει ότι από τα 9.090 ευρώ και έκπτωση φόρου 2.000 ευρώ, θα υποχωρήσεις στις 8.640 ευρώ για τα εισοδήματα του 2017 και με έκπτωση 1.900 ευρώ, ενώ το 2018 θα πέσει στις 8.182 ευρώ και έκπτωση φόρου 1.800 ευρώ.
Έπονται φυσικά τα δυσκολότερα, με το «προληπτικό» Μνημόνιο στο οποίο πρέπει να αποτυπωθούν άμεσα οι νέες «ιδέες» της κυβέρνησης, κατά Ευκλείδη Τσακαλώτο, προκειμένου να αποσαφηνιστεί εάν οδεύουμε σε έναν «κόφτη δαπανών», ώστε να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις και να μετριαστούν οι εσωτερικές αναταράξεις, ή θα υπάρχουν και συγκεκριμένα και ποσοτικοποιημένα πρόσθετα εισπρακτικά μέτρα, όπως επιθυμούν οι δανειστές.
Στην περίπτωση φυσικά που χαθούν όχι τέσσερις μήνες, αλλά μερικές ακόμη εβδομάδες, ακόμη κι αν η κυβέρνηση δεσμεύσει τα αποθεματικά όλων των ταμείων, οργανισμών και φορέων, δεν σώζεται αφού θα «πνιγεί» υπό το βάρος των υποχρεώσεών της εντός και εκτός συνόρων.
