«Πολύ σκληρό για να πεθάνει» ωστόσο όχι ανίκητο χαρακτηρίζει τον λαϊκισμό, το Δίκτυο για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, επισημαίνοντας πως παρότι η χώρα μας είναι «ψηφιακά καθυστερημένη», υπάρχει η δυνατότητα για νέες ευκαιρίες και βελτίωση της ποιότητάς της εργασίας. Μάλιστα, περιγράφει την ελληνική εκδοχή του «τεχνολαϊκισμού» ως μια αντιλαϊκή, κλειστή και αναχρονιστική πολιτική απέναντι στην απασχόληση.
Το Δίκτυο δημοσιεύει την νέα του ανάλυση η οποία ασχολείται με το μέλλον της εργασίας και του ανθρώπου στον 21ο αιώνα, περιγράφοντας τη μεγάλη απειλή του «Τεχνολαϊκισμού» (Λαϊκισμός 4.0), στην διεθνή και ελληνική εκδοχή του, τις διεθνείς συμμαχίες και συγκρούσεις στο χώρο της εργασίας, αλλά και τα νέα πρότυπα για την προστασία της εργασίας και τις νέες ευθύνες για τις επιχειρήσεις, τα οποία συντελούνται στο πλαίσιο της εξελισσόμενης 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης.
Στην ανάλυση που υπογράφουν οι Δρ Μαρίλη Μέξη, Διευθύντρια του Δικτύου, ο Γιώργος Παπούλιας, Πολιτικός Επιστήμονας, Συνεργάτης του Δικτύου, προτείνεται μια δέσμη 10 σημείων για το νέο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» ενόψει των συντελούμενων ανατροπών στην αγορά εργασίας και επικεντρώνεται στην περίπτωση της Ελλάδας που αργεί να προετοιμαστεί για την νέα εποχή παρότι έχει δυνατότητες.
«Ψηφιακά καθυστερημένη» η Ελλάδα
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη σχετική αναφορά για τη ψηφιακή πρόοδο στην Ελλάδα για το 2017, η χώρα χαρακτηρίζεται «ψηφιακά καθυστερημένη». Κατατάσσεται χαμηλά σε όλους τους δείκτες (όπως η συνδεσιμότητα, το ανθρώπινο κεφάλαιο, η χρήση του διαδικτύου, ενσωμάτωση της ψηφιακής τεχνολογίας και ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες) της ψηφιακής οικονομίας, παράλληλα όμως διαθέτει κάποια δυνατά σημεία, όπως η ευρυζωνική κάλυψη σταθερών στα νοικοκυριά, ο αριθμός των πτυχιούχων στην τεχνολογία, την μηχανολογία και τα μαθηματικά, το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν ενεργή παρουσία στο διαδίκτυο και ο αριθμός των εταιρειών που χρησιμοποιούν υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (e-government services).
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα έχει τον μικρότερο αριθμό εξειδικευμένων εργαζόμενων στους τομείς τεχνολογίας, πληροφορικής και επικοινωνίας συγκριτικά με το συνολικό αριθμό εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού με ελάχιστες ψηφιακές ικανότητες.
Παλαιάς κοπής λαϊκισμός και πελατειασμός
Στη χώρα μας, το νομοθετικό πλαίσιο παρενέβη αποτρεπτικά στη λειτουργία των ψηφιακών πλατφόρμων και εφαρμογών για επιλογή ταξί, βάζοντας φραγμό στην Uber και δημιουργώντας εμπόδια στην Beat είναι σημάδι ενός καθεστωτικού και συντεχνιακού νεολουδιτισμού σε συνδυασμό με έναν παλαιάς κοπής λαϊκισμό και πελατειασμό. Αντί να βάλει κανόνες που να ευνοούν τον υγιή ανταγωνισμό και να εξασφαλίζουν και εργαζόμενους και καταναλωτές έκλεισαν τα μάτια σε αυτό που έρχεται.
Η ελληνική εκδοχή του «τεχνολαϊκισμού» φαίνεται να είναι μια αντιλαϊκή, κλειστή και αναχρονιστική πολιτική απέναντι στην απασχόληση. Χαρακτηριστικό της νομοθετικής παρέμβασης για τις ψηφιακές πλατφόρμες στις μεταφορές είναι ότι εδραιώνει ένα σύστημα που πλήττει περισσότερο τους φτωχότερους καταναλωτές εφόσον οι εύποροι δεν έχουν πρόβλημα να πληρώνουν περισσότερα και να απολαμβάνουν καλύτερες υπηρεσίες. Αποσκοπεί δε να διχάσει την κοινή γνώμη σχετικά με ζητήματα που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν σε πιο τεχνοκρατική βάση και μετά από ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο. Αποτελεί ταυτόχρονα ένα ακόμα παράδειγμα «εθνικού στρουθοκαμηλισμού», μπροστά στις επερχόμενες αναπόφευκτες τεχνολογικές αλλαγές και εξελίξεις σε ένα πλήρως διεθνοποιημένο περιβάλλον, ο οποίος απλώς καταφέρνει να μεταθέσει το πρόβλημα λίγα χρόνια ή λίγους μήνες, μετά.
Απαραίτητη μια ανθρωποκεντρική ατζέντα για το μέλλον της εργασίας
Τέλος, το Δίκτυο αναφέρει πως από τη μια, ο απομονωτισμός και η εθνική εσωστρέφεια που μπορούν να οδηγήσουν ηγεσίες που καθοδηγούνται από τον τεχνολαϊκισμό, από την άλλη, ο προοδευτικός πραγματισμός και η προοπτική για ένα νέο μοντέλο υπεύθυνης παγκόσμιας διακυβέρνησης. Για τις δυνάμεις του προοδευτικού πραγματισμού, ακόμα και τα πιο μεγάλα κράτη θα αποδειχθούν στην πορεία πολύ μικρά για να αντιμετωπίσουν από μόνα τους τις αλλαγές που έρχονται στον κόσμο της εργασίας.
Χωρίς τη στενή συνεργασία και μια ανθρωποκεντρική ατζέντα για το μέλλον της εργασίας, η επόμενη φάση εξέλιξης της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τις δημογραφικές μεταβολές και τις οικονομικές ανισορροπίες θα οδηγήσει εύκολα σε ψευδείς εθνοτικές ή/και περιφερειακές διαιρέσεις, τροφοδοτώντας νέες πολιτικές ακρότητες και αναδεικνύοντας νέους «σωτήρες».
Διαβάστε την ανάλυση εδώ.
