Δεν υπάρχει χώρα της Ευρωζώνης, με Υπουργό... Τραπεζών. Η Ελλάδα έχει... δύο. Και δυστυχώς δεν συνεννοούνται...
Προχθές, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης συγκάλεσε μεγάλη σύσκεψη στο γραφείο του, με τις διοικήσεις των τραπεζών, για να συντονίσει... τη τόνωση της ρευστότητας και τη χορήγηση δανείων ύψους 7,5 δισ. ευρώ σε ορίζοντα τριετίας μέσω εγγυήσεων, μικροπιστώσεων και επιδοτήσεων.
Εκεί η μεγάλη ομήγυρις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να βελτιωθεί η πιστωτική επέκταση, δηλαδή για να δίνουν περισσότερα δάνεια οι τράπεζες πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία μείωσης των «κόκκινων δανείων».
Χθες, ο -με απόφαση πρωθυπουργού- «συντονιστής» υπερ-υπουργός του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος, ο πολυπράγμων Αλέκος Φλαμπουράρης, ανέβηκε πιο ...ψηλά στην ιεραρχία: Συναντήθηκε με τη διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που θεωρητικά είναι μεγαλομέτοχος των συστημικών τραπεζών.
Η... εντολή που έδωσε ο υπεύθυνος για τον Χρηματοπιστωτικό Τομέα Υπουργός Επικρατείας ήταν «να προστατευθεί από τους πλειστηριασμούς με κάθε τρόπο η πρώτη κατοικία».
Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, οι τράπεζες εποπτεύονται από την Κεντρική Τράπεζα και οι κυβερνήσεις συνεργάζονται με τον Κεντρικό Τραπεζίτη για προσαρμόζουν τις πολιτικές τους, στους κανόνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Στην Ελλάδα, οι υπουργοί ενδιαφέρονται μόνο για την ικανοποίηση των αναγκών της εκλογικής τους πελατείας, με «εξυπηρετήσεις φίλων» μέσω του τραπεζικού συστήματος.
- Να μειωθούν τα «κόκκινα δάνεια» αλλά να μην θίξουμε τους φίλους και χρηματοδότες μας.
- Να γίνουν πλειστηριασμοί αλλά εμείς θα σας πούμε ποια σπίτια και ακίνητα θα εκποιούνται.
- Να δώσετε δάνεια, όχι όπου εσείς οι τραπεζίτες κρίνετε αλλά σε επιχειρήσεις που συμμετέχουν στα προγράμματα που εμείς εκπονούμε και ελέγχουμε.
- Οι διοικήσεις των συστημικών τραπεζών ξέρουν που έχουν μπλέξει.
Θέλουν να περάσει αυτή η περίοδος όσο πιο ανώδυνα γίνεται, να ολοκληρωθεί ο βίος αυτής της κυβέρνησης χωρίς συγκρούσεις και δικαστικές περιπέτειες, περιμένοντας την επόμενη φάση της ελληνικής οικονομίας που θα προσελκύσει ξένες επενδύσεις και θα ενισχύσει την ανάπτυξη.
Οι διοικήσεις των τραπεζών είναι υπάκουες γιατί δεν έχουν λόγο να συγκρουστούν. Σε άλλες εποχές οι διοικήσεις των τραπεζών έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, επεσήμαναν τις ολιγωρίες και τις καθυστερήσεις των αστικών κυβερνήσεων, πίεζαν για μεταρρυθμίσεις.
Τώρα απλώς σιωπούν.
Οι δανειολήπτες δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο 50% περίπου των δανείων που έχουν χορηγήσει αλλά δεν έχουν δικαίωμα να πιέσουν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Ο δείκτης δανείων σε καθυστέρηση είναι ο υψηλότερος δείκτης στη ζώνη του ευρώ γιατί κάποιοι διέδιδαν ότι επί της εποχής τους «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου των τραπεζών αποτελείται από λεγόμενα «αναβαλλόμενα φορολογικά περιουσιακά στοιχεία (DTA)», δηλαδή μελλοντικές φορολογικές ελαφρύνσεις που προκύπτουν λόγω προηγούμενων ζημιών.
Για να υπάρξουν όμως κέρδη, οι τράπεζες πρέπει να χορηγούν δάνεια. Φέτος ο στόχος ήταν να χορηγήσουν δάνεια ύψους 10 δισ Ευρώ. Για να υπάρχει όμως ζήτηση υγιών δανείων πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη και προοπτική περαιτέρω ανάπτυξης.
Όταν η οικονομία παραμένει κολλημένη στην υπερφορολόγηση τα μοναδικά δάνεια που χορηγούνται αφορούν την αναχρηματοδότηση παλαιότερων οφειλών.
Οι υπουργοί τσακώνονται για το ποιος ελέγχει καλύτερα το τραπεζικό σύστημα. Το ερώτημα είναι τι ελέγχουν και γιατί....
