Του Θεόδωρου Σεμερτζίδη
Διανύουμε ήδη επτά χρόνια ύφεσης της ελληνικής οικονομίας και μπαίνουμε σε λίγες ημέρες στο όγδοο έτος. Από το 2008 κι έπειτα, όταν η ελληνική οικονομία μπήκε σε ύφεση, ουσιαστικά καμία από τις εκάστοτε κυβερνήσεις δεν κατάφερε να προβεί στις απαραίτητες εκείνες κινήσεις που θα ήταν ικανές να αναθερμάνουν την οικονομία οδηγώντας σε ανάπτυξη.
Και σαν να μην έφθανε η έλλειψη των κατάλληλων εκείνων μέτρων για την αναθέρμανση της οικονομίας, η χώρα από το 2010 βρίσκεται σε μνημόνια τα οποία, σύμφωνα και με πρόσφατες δηλώσεις της κ. Christine Lagarde, περιείχαν λάθος πρακτικές για τον απεγκλωβισμό της ελληνικής οικονομίας από την δίνη της ύφεσης, της ανεργίας και του χρέους.
Στην πραγματικότητα γίνονται όλες εκείνες οι κινήσεις οι οποίες δεν θα έπρεπε να γίνονται, δηλαδή υπέρ-φορολόγηση, μη πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων, καθημερινός θάνατος του ιδιωτικού τομέα. Είναι πραγματικά δύσκολο να προβλέψει κανείς, με τα μέτρα που λαμβάνονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, εάν και πότε η ελληνική οικονομία θα μπορέσει να ανακάμψει.
Όπως παρατηρούμε και στο παρακάτω διάγραμμα, η ανεργία συνεχίζει να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα παρά το ότι σημείωσε κάποια σχετική μείωση από τα υψηλά του 27,89% στο 24,62% -με τον μέσο όρο στην Ευρωζώνη να βρίσκεται στο 10,5%.
Η συνεχόμενη ύφεση, η υπέρ-φορολόγηση των επιχειρήσεων και η αύξηση των εργοδοτικών εισφορών είναι μερικοί από τους βασικότερους παράγοντες οι οποίοι στέκονται εμπόδιο στην ίδρυση νέων εταιρειών, που ως αποτέλεσμα θα είχε την μείωση της ανεργίας.
Πηγή γραφήματος:www.tradingeconomics.com
Επίσης ακόμη ένα παράδοξο το οποίο παρατηρείται είναι η αύξηση της τιμής των τροφίμων, παρά το ότι τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρείται πτώση της τιμής των αγροτικών προϊόντων παγκοσμίως.
Όπως παρατηρούμε και στο παρακάτω γράφημα παρά την μείωση των τιμών των τροφίμων, το 2010 και το 2014 σε γενικές γραμμές η αύξηση είναι άνω του 2% με την πρόσφατη μέτρηση να βρίσκεται στο 3,20% κι εάν αυτό συνδυαστεί με την εσωτερική υποτίμηση που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια, τότε πιθανόν σε κάποια προϊόντα η αύξηση να είναι και μεγαλύτερη του 3%.
Πηγή γραφήματος:www.tradingeconomics.com
Θα περίμενε κανείς πως η οικονομική πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων θα οδηγούσε σε μείωση ή έστω σε σταθεροποίηση της φορολογίας, ώστε το διαθέσιμο εισόδημα να κατευθυνθεί είτε προς την κατανάλωση, είτε προς την δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Δυστυχώς και σε αυτό τον τομέα ακολουθήθηκε λανθασμένη πολιτική, αυξάνοντας κατακόρυφα την ατομική φορολογία, όπως φαίνεται και στο παρακάτω διάγραμμα.
Έτσι από το 2008 η φορολογία από το 40% εκτινάχθηκε στο 49% το 2011 και, παράλληλα με την εσωτερική υποτίμηση, οδήγησε σε δημιουργία νέων χρεών των νοικοκυριών.
Πηγή γραφήματος:www.tradingeconomics.com
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με την φορολογία των επιχειρήσεων καθώς από το 20% το 2010 αυξήθηκε στο 26% το 2015 (σύμφωνα με το παρακάτω διάγραμμα).
Ουσιαστικά η αύξηση της φορολογίας, σε συνδυασμό με την ολοένα και μειούμενη καταναλωτική δαπάνη, καθώς και η έλλειψη σταθερότητας των φορολογικών συντελεστών οδηγεί αρκετές εταιρείες στο κλείσιμο ή αποτρέπει την δημιουργία νέων.
Πηγή γραφήματος:www.tradingeconomics.com
Ουσιαστικά η χώρα βρίσκεται στην δίνη της ύφεσης, της ανεργίας και του χρέους, αλλά το πιο σημαντικό από όλα αυτά είναι η έλλειψη στρατηγικής εξόδου από αυτήν.
Χωρίς προγραμματισμό καμία οικονομία δεν μπορεί να βελτιωθεί κι εάν το καταφέρει είναι απλά συμπτωματικό. Η Ελλάδα χρειάζεται προγραμματισμό ο οποίος θα πρέπει να τηρηθεί πιστά εάν θέλουμε κάποια στιγμή να βγούμε από την ύφεση και τα μνημόνια.
Η ιστορία είναι γεμάτη από χώρες οι οποίες είχαν υπέρογκα χρέη και μαστίζονταν από ύφεση (π.χ. Γερμανία) καταφέρνοντας όμως κάποια στιγμή να αντιστρέψουν την καθοδική πορεία. Το μόνο που χρειάζεται είναι να επαναπροσδιορίσουμε τις προοπτικές μας ως χώρα και να προγραμματίσουμε και, δουλεύοντας σοβαρά και με μεθοδικότητα, τότε πλέον θα μπορεί να καθοριστεί και χρονικά το πότε θα εξέλθουμε από την κρίση.
