Συνήθως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Και στη μικρή μας χώρα είναι εδώ και αρκετό καιρό κοινό μυστικό ότι ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, έχει αρχίσει να δυσφορεί σφόδρα με την κατάσταση που επικρατεί στην κυβέρνηση.
Προσέξτε, όχι με την κατάσταση στην οικονομία, αλλά εντός της κυβέρνησης. Το αν και πόσο κοντά βρέθηκε ή βρίσκεται στην παραίτηση δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Μια φράση του στην τελευταία επίσημη ενημέρωση για την πορεία της αξιολόγησης προ δύο εβδομάδων –ότι δεν είναι διατεθειμένος να καταθέσει στη Βουλή ως υπουργός νομοσχέδιο με αφορολόγητο χαμηλότερο από τα 9.100 ευρώ– είχε ερμηνευτεί ως υπόνοια ή κάτι σαν ένα πρώτο καμπανάκι.
Στη σέντρα
Αυτό που έχει φτάσει στα αυτιά μας, όμως, είναι πως ο άτυπος επικεφαλής των «53+» έχει πλέον σοβαρό πρόβλημα με αρκετούς από τους συναδέλφους του υπουργούς στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ενώ φροντίζουν να κρατούν ψηλά τις στροφές του προσωπικού τους «αριστερόμετρου», την ίδια στιγμή δεν παρέχουν στον οικονομικό υπουργό τη στήριξη που χρειάζεται για να διεκπεραιώσει τη διαπραγμάτευση. Με λίγα λόγια, τον αφήνουν να εκτίθεται μόνος του ή επιχειρούν να του φορτώσουν επικοινωνιακά όλα τα δεινά από την τροπή της αξιολόγησης. Συνομιλητές του λένε, επίσης, ότι αρκετοί από τους υπουργούς που φέρονται ως υπεύθυνοι για διάφορες πικρόχολες διαρροές σε βάρος της διαπραγματευτικής ικανότητας του Ευκλείδη Τσακαλώτου δεν έχουν τηρήσει τις δικές τους υποχρεώσεις και συμφωνίες, όπως για παράδειγμα τις δεσμεύσεις για μειώσεις δαπανών των υπουργείων τους και των εποπτευόμενων από αυτούς οργανισμών.
Είναι ακόμα νωρίς
Τα περί παραίτησης φυσικά και διαψεύδονται ανεπισήμως από το περιβάλλον Τσακαλώτου, και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν οι συζητήσεις με τους δανειστές για την αξιολόγηση και το πρόσθετο πακέτο των προληπτικών μέτρων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Αν θα διακινδυνεύαμε μια εκτίμηση, είναι πως είναι ακόμη αρκετά νωρίς για οποιαδήποτε εξέλιξη. Ο ίδιος από όταν ανέλαβε έχει θέσει τρεις βασικές προτεραιότητες για τους στόχους της πολιτικής του: Την έγκαιρη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και την έναρξη της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του χρέους. Η πρώτη εκπληρώθηκε από πέρυσι τον Δεκέμβριο. Η δεύτερη, παρά τη μεγάλη καθυστέρηση, είναι πια κοντά χρονικά και η τρίτη, αυτή που κάθε υπουργός Οικονομικών θα ήθελε να πιστωθεί στο ενεργητικό του, ίσως να μην βρίσκεται πολύ μακριά.
