Το Ταμείο Ανάκαμψης θα χρηματοδοτηθεί με αμοιβαία εγγυημένο νέο χρέος, δηλαδή με ευρωομόλογα. Αυτό δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μπρούνο Λε Μερ, δίνοντας την εκδοχή της κυβέρνησής του αναφορικά με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στο Eurogroup.
«Ποιος θα εκδώσει το χρέος; Υπάρχει αρκετή αβεβαιότητα που πρέπει να ξεκαθαρίσει. Όμως, έχω τη σταθερή πεποίθηση ότι το Ταμείο θα πάρει τελικώς σάρκα και οστά και θα υπάρξει χρέος που θα εκδώσουμε από κοινού, με μια μορφή η οποία μένει να καθοριστεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Λε Μερ, παραπέμποντας στον όρο «καινοτόμα χρηματοδοτικά εργαλεία» που περιλαμβάνει το κοινό ανακοινωθέν. «Σημαίνει αυτό που σημαίνει. Το μοναδικό εργαλείο το οποίο εξακολουθεί να μην υπάρχει στους ευρωπαϊκούς χρηματοδοτικούς μηχανισμούς είναι η κοινή έκδοση χρέους», πρόσθεσε.
Στο πλευρό Ιταλίας-Ισπανίας
Οι επισημάνσεις αυτές έρχονται να υποστηρίξουν τα επιχειρήματα Ιταλών και Ισπανών, οι οποίοι θεωρούν ότι ο δρόμος προς το ευρωομόλογο έχει ανοίξει και ότι οι υπουργοί Οικονομικών παρέπεμψαν την υπόθεση στους ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ και της ευρωζώνης. Οι Ολλανδοί, ωστόσο, όπως άλλωστε και οι Γερμανοί και οι περισσότεροι εταίροι του Βορρά, έχουν διαφορετική άποψη.
«Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τα ευρωομόλογα είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνούσα, δεν συμφωνώ και δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσω», ξεκαθάρισε ο υπουργός Οικονομικών, Βόπκε Χέκστρα, μετά το τέλος της χθεσινής, τρίτης κατά σειρά και επίσης πολύωρης διάσκεψης του Eurogroup, εκφράζοντας χωρίς περιστροφές τη θέση της χώρας του και των συμμάχων της.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Πρώτον, ότι πρακτικά το ευρωομόλογο δεν βρίσκεται για την ώρα στο τραπέζι – εκτός των άλλων επειδή, όπως σημειώνεται και στην απόφαση, η υιοθέτησή του προϋποθέτει αλλαγή των Συνθηκών της ΕΕ, μια διαδικασία ιδιαιτέρως χρονοβόρα. Και δεύτερον, ότι ο ρόλος της Γαλλίας θα είναι καθοριστικός από εδώ και στο εξής.
Σημειώνεται πως η δημιουργία ενός «Ταμείου Ανάκαμψης» – η οποία και αποτέλεσε «κλειδί» για να επιτευχθεί ο συμβιβασμός στο Eurogroup – αποτέλεσε γαλλική ιδέα, την οποία αποδέχθηκαν Ιταλία και Ισπανία. Ταυτόχρονα, όμως, το Παρίσι έβαλε την υπογραφή του και στην πρόταση η οποία τελικώς υιοθετήθηκε, καθώς είχε τη στήριξη και του Βερολίνου.
«Κλειδί» το δεύτερο εξάμηνο του 2020
Ουσιαστικά, λοιπόν, η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν είναι η μόνη ισχυρή και υπολογίσιμη ευρωπαϊκή δύναμη η οποία διατηρεί σήμερα ανοιχτούς διαύλους και με τα δύο βασικά αντίπαλα στρατόπεδα – τις χώρες του Βορρά και του Νότου. Εάν ο πρόεδρός της καταφέρει να μεταφράσει αυτό το πλεονέκτημα σε μια ευρύτερη σύγκλιση και συναίνεση, αυτό ασφαλώς θα ενισχύσει το προφίλ του όπως και τη θέση της Γαλλίας.
Πολλά, σε κάθε περίπτωση, θα κριθούν στο δεύτερο εξάμηνο του 2020 – όταν (καλώς εχόντων των πραγμάτων) η κρίση του κορονοϊού θα έχει υποχωρήσει και η Γερμανία θα ασκεί την περιοδική εξάμηνη προεδρία της ΕΕ.
