Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Η ομαδική παρέλαση των δανειστών στην Αθήνα ολοκληρώθηκε. Κοστέλο, Ρέγκλινγκ, Ντομπρόβσκις και λοιποί ήρθαν, μίλησαν, έδωσαν συνεντεύξεις, φωτογραφήθηκαν, φιλήθηκαν και αποχαιρετίσθηκαν.
Η Ελλάδα ολοκληρώνει το τρίτο της Μνημόνιο.
Από τον Αύγουστο του 2018, η Ελλάδα ξαναγίνεται πειραματόζωο στο εργαστήρι των αγορών.
Το νέο υβριδικό μοντέλο διαρκούς ενισχυμένης εποπτείας, χωρίς επιπλέον χρηματοδότηση αλλά με συνεχές μαρκάρισμα των πολιτικών μήπως παρεκκλίνουν της πορείας, τίθεται σε εφαρμογή.
Όπως ακριβώς συνέβη και το 2010, το μοντέλο που θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα, θα χρησιμοποιηθεί ως οδηγός για ενδεχόμενη χρήση του ίδιου Μηχανισμού και σε άλλες περιπτώσεις υπερχρεωμένων Κρατών της ζώνης του Ευρώ.
Η Ελλάδα δεν παίρνει κούρεμα Χρέους. Το ΔΝΤ παίρνει πίσω τα λεφτά του. Τα διακρατικά δάνεια αποπληρώνονται όλα στο σύνολό τους.
Η Ελλάδα προτίμησε να δανειστεί από τους σκληρούς φόρους των πολιτών 20 δισ. € για να χτίσει ένα «μαξιλάρι ασφαλείας», παρά να εισπράξει και να αξιοποιήσει προς όφελος της οικονομίας της, τα υπόλοιπα 25 δις € από το δάνειο των 86 δισ. € του Μνημονίου ΙΙΙ το οποίο πλήρωσε τόσο ακριβά, με άγρια μέτρα λιτότητας 25 δισ. Ευρώ, οδυνηρή ύφεση, ανεργία και ανασφάλεια.
Η Ελλάδα θα αρκεστεί στο «μικρό δωράκι» που περιέγραψε ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς και ίσως η φράση αυτή είναι χρήσιμη για να αναλογιστούν οι Έλληνες πολίτες, τις επιλογές και τις εκλογικές τους συμπεριφορές, από το καλοκαίρι του 2014 και μετά.
Στις 21 Ιουνίου ή και λίγο αργότερα (ώστε να μην υπάρχει επαρκής χρόνος για αντιδράσεις), οι δανειστές της Ελλάδας θα αποφασίσουν την «διευθέτηση των πληρωμών του Χρέους μέχρι το 2030».
Αυτό με απλά λόγια σημαίνει:
– Πρόωρη αποπληρωμή του μεγαλύτερου μέρους των δανείων του ΔΝΤ. Τα υπόλοιπα δανείων του ΔΝΤ (με μέσο επιτόκιο 3,5% έως 3,8%) σήμερα είναι 10,84 δισ. ευρώ και ωριμάζουν σταδιακά έως το 2023.
– Μετάθεση της πληρωμής των τόκων του δανείου του 2012 που θα έπρεπε να πληρωθούν το 2022.
– Επέκταση του χρόνου ωρίμανσης των δανείων του EFSF κατά 3 έως 5 χρόνια, δηλαδή την εξόφλησή τους είτε από το 2027 είτε από το 2029.
– Την επιστροφή των κερδών ύψους 4 δισ. ευρώ από τα ελληνικά ομόλογα (ANFAs & SMPs) σε τέσσερις ετήσιες δόσεις μέσα στο διάστημα 2019-2022.
Αυτό θα είναι το όφελος της χώρας από την ολοκλήρωση του τρίτου αχρείαστου Μνημονίου που υπέγραψε ο Τσίπρας το καλοκαίρι του 2015. Με αυτή τη ρύθμιση το ΔΝΤ «αγοράζει μια θέση» στο Ελληνικό Πρόγραμμα μέχρι το 2030 και γι' αυτό εμφανίζεται πρόθυμο να συντάξει μια «μερικώς ευνοϊκή έκθεση βιωσιμότητας Χρέους μέχρι το 2030».
Το τι θα συμβεί στην Ελλάδα μετά τον Αύγουστο το περιέγραψε με ψυχρή ακρίβεια ο επικεφαλής του «εθνικού μας δανειστή» του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ESM, ο κ. Κλάους Ρέγκλινγκ μπροστά στον άφωνο Έλληνα Υπουργό Οικονομικών:
«Στον χρόνο της μνημονιακής επιτήρησης θα παρακολουθείται πώς προχωρά η χώρα, ο προϋπολογισμός κι αν τηρούνται τα συμφωνηθέντα. Θα γίνεται μια ανάλυση αποπληρωμής του χρέους που λήγει έως το 2059. Και επίσης, στο πλαίσιο αυτής της επιτήρησης, θα υπάρχει μία ανάλυση της υλοποίησης των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί, όπως τα πλεονάσματα για παράδειγμα, και υλοποίηση αυτή θα συνεχίσει να είναι αντικείμενο ελέγχου…»
