Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Τελικά αυτή η “επενδυτική έκρηξη” που μας υπόσχεται κάθε κυβερνητικός παράγοντας, μόλις βρεθεί στο εξωτερικό, μάλλον μας ξέχασε.
Χθες το μεσημέρι, λίγο μετά τις 3, η αξία των συναλλαγών στο Χρηματιστήριο της Αθήνας δεν ξεπερνούσε τα 27 εκατομμύρια ευρώ και η συνεδρίαση έκλεισε για τρίτη συνεχόμενη μέρα με πτώση κάτω από τις 820 μονάδες, με αναιμικό όγκο συναλλαγών που δεν έφτασε ούτε τα 59 εκατ. ευρώ.
Στην αγορά των ομολόγων, κάποιες ξαφνικές εξάρσεις, με ανύπαρκτη πραγματική αγοραστική διάθεση, απλώς πιστοποιούν ότι οι επενδυτές περιμένουν κάτι να συμβεί στην Ελλάδα, καλό ή κακό, σίγουρα όμως διαφορετικό.
Κάτι θα αλλάξει στην ελληνική οικονομία. Κάποιοι περιμένουν το αποτέλεσμα των τραπεζικών stress test. Ορισμένοι καλοθελητές διέδωσαν φήμες ότι θα καταργηθεί ο “αναβαλλόμενος φόρος” των τραπεζών και θα πλημμυρίσει με αίμα ο τραπεζικός δείκτης.
Οι πιο ψύχραιμοι προτιμούν να μάθουν πρώτα το αποτέλεσμα των συναντήσεων της Ουάσινγκτον στην Σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το θέμα του Δημοσίου Χρέους.
Άλλοι περισσότερο ρεαλιστές, θα ήθελαν να δουν κάποια σοβαρά χρήματα να μπαίνουν στην πραγματική οικονομία, να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις, να αποδείξει εμπράκτως η κυβέρνηση ότι εννοεί αυτά που επισήμως διακηρύσσει..
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η αγορά διαισθάνεται ότι κάτι ανατρεπτικό πρόκειται σύντομα να συμβεί στην Ελλάδα. Το σημερινό τέλμα δεν μπορεί να συνεχισθεί.
Η πολιτικάντικη μικροδιαχείριση της ανυπαρξίας πολιτικής, η πολιτική λάσπη για να καλυφθεί η γύμνια της οικονομικής πραγματικότητας δεν πείθουν ούτε καν τους επαγγελματίες traders της αγοράς, αυτούς που δουλειά τους είναι να τσαλαβουτούν καθημερινά στις λάσπες μιας ρηχής και αναποτελεσματικής αγοράς...
Οι αναλυτές θεωρούν σίγουρο ότι μόλις “μυρίσουν” εκλογές, ο τζίρος στο Χρηματιστήριο θα εκτιναχθεί ξαφνικά και αναίτια και τα στοιχήματα για την επόμενη μέρα θα ανεβάσουν τον επενδυτικό πυρετό.
Το “ελληνικό growth story” βρίσκεται στα χείλη μόνον των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και των κυβερνητικών φερέφωνων. Το “ελατήριο” που θα εκτιναχθεί είναι ακόμη σκουριασμένο και αδρανές. Οι καταναλωτές κρατούν σφιχτά τα λιγοστά ευρώ στο πορτοφόλι τους και οι επενδυτές ασχολούνται μόνο με τις “ευκαιρίες” δηλαδή μόνο με τους απελπισμένους πωλητές.
Σε κάθε χρηματιστηριακή αγορά συναντιούνται καθημερινά ο φόβος και η ελπίδα. Η αγωνία και η προσδοκία.
Στην ελληνική κεφαλαιαγορά προς το παρόν υπάρχει μόνο αδράνεια και αδιαφορία...
