Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
Τελικά, ο κίνδυνος που ακούει στο όνομα Ματέο Σαλβίνι δεν είναι μόνο ικανός να προκαλέσει σεισμό στις αγορές και εκνευρισμό στις Βρυξέλλες, αλλά και να φέρει κοντά δύο κόμματα που στο παρελθόν έχουν βρεθεί σε ακραία αντιπαράθεση μεταξύ τους. Θέλοντας να αποτρέψουν την άνοδο του ηγέτη της Λέγκας του Βορρά στην εξουσία, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και το Δημοκρατικό Κόμμα κατέληξαν χθες βράδυ σε συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Τζουζέπε Κόντε.
Από το προχθεσινό αδιέξοδο, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε χάος, έως τη χθεσινή – τουλάχιστον προσωρινή - ανακούφιση, όλα οφείλονται στην «απειλή» του Σαλβίνι αφού αν δεν κυμαίνονταν τα ποσοστά του από 36% έως 40% στις δημοσκοπήσεις, πολύ δύσκολα θα έβρισκαν σημείο επαφής ο Λουίτζι ντι Μάιο με τον αρχηγό του Δημοκρατικού Κόμματος, Νίκολα Τζινγκαρέτι.
Όσο για τον ίδιο τον Σαλβίνι, το ρίσκο που πήρε με τη διάλυση της κυβέρνησης με στόχο τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών δεν του βγήκε και πλέον πιστεύει ότι από την αντιπολίτευση θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τα ποσοστά του, ελπίζοντας ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν πολύ πιο σύντομα από τον Μάιο του 2023.
Ήδη ο Σαλβίνι επιτέθηκε στους Ντι Μάιο και Τζινγκαρέτι υποστηρίζοντας ότι είναι «όμηροι της καρέκλας». Ο ηγέτης της Λέγκας χαρακτηρίζεται και ως «Ιταλός Τραμπ» αφού σε μεγάλο βαθμό οφείλει τη δημοφιλία του στο γεγονός ότι επιτίθεται τόσο στους μετανάστες όσο και στο κατεστημένο των Βρυξελλών. Άλλωστε, ο ίδιος έχει επανειλημμένα εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Αμερικανό πρόεδρο, ενώ τον περασμένο Ιούνιο δήλωσε ότι η Ιταλία θέλει να γίνει ο πιο συνεπής, αποτελεσματικός και αξιόπιστος εταίρος των ΗΠΑ.
Ο πρόεδρος της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα κάλεσε τον Κόντε στο Κυρηνάλιο Μέγαρο το πρωί της Πέμπτης για να του δώσει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση. Η πιο άμεση αποστολή του νέου κυβερνητικού σχήματος είναι η σύνταξη του προϋπολογισμού με τις μνήμες να είναι ακόμη νωπές από το περσινό δράμα που αύξησε σημαντικά την πιθανότητα του Italexit.
Σήμερα ο κίνδυνος εξόδου της Ιταλίας από το ευρώ δείχνει να έχει μειωθεί σημαντικά (στο 7,1% με βάση τον δείκτη Sentix) αν και ορισμένοι αναλυτές επιμένουν ότι οι επενδυτές παραμένουν εξαιρετικά ευαίσθητοί απέναντι στην Ιταλία και συγκρίνουν το επενδυτικό κλίμα με αυτό απέναντι στην Ελλάδα μετά το τέλος του μνημονίου όταν η χώρα μας συνέχισε να θεωρείται αναξιόπιστη.
Ωστόσο, η προοπτική κατάρτισης ενός μετριοπαθούς και πιο κοντά στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις προϋπολογισμού για το 2020, μετά την απομάκρυνση του Σαλβίνι από την κυβέρνηση, έστειλε στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών την απόδοση του ιταλικού 10ετούς ομολόγου, κάτω από το 1%. Αναλυτές εκτιμούν ότι το ράλι στα ιταλικά ομόλογα θα συνεχιστεί όσο η νέα κυβέρνηση θα εμφανίζει αντοχές. Και λέμε αντοχές διότι οι πολιτικοί σχολιαστές δεν βλέπουν τον «γάμο» της Κεντροαριστεράς να κρατάει έως το 2023.
Ένα άλλο ζήτημα είναι το κατά πόσο οι Ντι Μάιο και Τζινγκαρέτι θα κοντράρουν τις Βρυξέλλες καθώς τα ανοιχτά θέματα, όπως αυτό της αύξησης του ΦΠΑ.
Σήμερα το spread του ιταλικού 10ετούς διαμορφώνεται περί τις 60 μονάδες βάσης πάνω από το σημείο που βρισκόταν ακριβώς πριν σχηματιστεί η κυβέρνηση Λέγκας-Κινήματος Πέντε Αστέρων, συνεπώς υπάρχουν σημαντικά περιθώρια περαιτέρω πτώση. Αρκεί να μην επανέλθει μέσα στους επόμενους μήνες το σενάριο των πρόωρων εκλογών, μία εξέλιξη που θα εκτίνασσε και πάλι το κόστος δανεισμού της Ιταλίας.
Πάντως, όσον αφορά την οικονομική πολιτική μιας χώρας που έχει να δει πραγματική ανάπτυξη πάρα πολλά χρόνια, η συγκατοίκηση Σαλβίνι-Ντι Μάιο ήταν η χειρότερη δυνατή, τόσο σε επίπεδο δημοσιονομικής πολιτικής όσο και σε επίπεδο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Γι' αυτό το λόγο η νέα σύνθεση της κυβέρνησης αντιμετωπίζεται θετικά από τις αγορές. Διότι μεταξύ δύο κακών το μη χείρον, βέλτιστον.
