Τώρα που κάθισε λίγο η σκόνη από την προσφορά των Αυστραλών για την απόκτηση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ μπορούμε με λίγη περισσότερη νηφαλιότητα να δούμε την επόμενη ημέρα των αποτιμήσεων της αγοράς. Οι εξαγορές που ανακοινώνονται εδώ και κάποιο σημαντικό χρονικό διάστημα (ΔΕΔΔΗΕ, ΔΕΠΑ Υποδομών, Chipita κλπ) έχουν την εξής ιδιαιτερότητα: Πραγματοποιούνται σε πολλαπλασιαστές αποτιμήσεων που περιέχουν premium και μάλιστα τέτοιο που δικαιολογεί μια ευθεία σύγκριση με ώριμες ευρωπαϊκές αγορές.
Πριν από ένα περίπου χρόνο είχαμε την πρόταση της Nexans προς την Cenergy η οποία επίσης είχε κινηθεί σε επίπεδα υψηλών πολλαπλασιαστών (13 φορές την επιχειρηματική αξία των λειτουργικών κερδών του 2019). Παρόλα αυτά οι βιομηχανικές εταιρίες στο Χρηματιστήριο δείχνουν να είναι αποκομμένες από το λεγόμενο “real economy” και να διαπραγματεύονται σε σαφώς χαμηλότερες αποτιμήσεις.
Την ίδια στιγμή οι εταιρίες του κλάδου Πληροφορικής και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας έχουν αλλάξει επίπεδο και η αποτίμηση τους εφάπτεται πλέον των ιδιωτικών συναλλαγών που πραγματοποιούνται εκτός οργανωμένων Αγορών. Δεν λέμε ότι κατά ανάγκη θα πρέπει μια κεφαλαιοποίηση να προσαρμόζεται άμεσα σε μια παρεμφερή συναλλαγή, ούτε καν σε αντίστοιχα μεγέθη ομοειδών εισηγμένων εταιριών σε άλλες χρηματιστηριακές αγορές.
Εδώ έχουμε περάσει στο άλλο άκρο με τις εταιρείες να βρίσκονται σε μια ανεξήγητη χρηματιστηριακή αναμονή έχοντας δώσει μάλιστα πρόσφατα δείγματα γραφής αριθμών εξαμήνου ενώ την δύσκολη περίοδο του κλεισίματος της οικονομίας τα μεγέθη τους όχι μόνο δεν συρρικνώθηκαν αλλά παρουσίασαν αύξηση.
Εταιρείες για παράδειγμα όπως οι Τιτάν, Μυτιληναίος, Cenergy με ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, πρωτογενή παραγωγή και εξαγωγές εκατοντάδων εκατομμυρίων δείχνουν να βρίσκονται το τελευταίο διάστημα σε αδράνεια, οι ειδήσεις και τα νέα από τον κλάδο τους είναι τουλάχιστον υποστηρικτικά και η προοπτική για το κοντινό μέλλον είναι θετική. Φαίνεται όμως ότι για το Χρηματιστήριο Αθηνών η επίτευξη μιας επιχειρηματικής συμφωνίας καθολικής εμβέλειας δεν μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για το σύνολο της Αγοράς.
Οι επενδυτές συνεχίζουν να κινούνται στην λογική της επιλεκτικής προσέγγισης και αξιολογούν νέα που αφορούν σχεδόν αποκλειστικά επιμέρους επιδόσεις: Το εύκολο και γρήγορο χρήμα της πρώτης φάσης της ανόδου έχει βγει στην Αγορά, οι αποτιμήσεις της μεγάλης κεφαλαιοποίησης δεν αντιπροσωπεύουν μια υπολειπόμενη αξία -όπως κάποτε, ώστε να μην παίζει κρίσιμο ρόλο το επίπεδο τοποθετήσεων- αλλά απαιτούν την υποστήριξη των αριθμών. Όχι των αριθμών της επόμενης χρήσης αλλά του επόμενου τριμήνου. Αυτό τουλάχιστον δείχνει το ταμπλό.
Αργά ή γρήγορα η Αγορά θα εντοπίσει τις στρεβλώσεις, νομοτελειακά κάποιος έχει δίκιο. Συνήθως το δίκιο το έχουν αυτοί που βάζουν τα χρήματα τους σε εταιρίες. Και είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ξέρουν τον τρόπο να φτιάχνουν και υπεραξίες.
