Του Γιώργου Φιντικάκη
Αν επρόκειτο για κάποιο απόρρητο αμυντικό σχέδιο από το οποίο διακυβεύεται η εθνική ασφάλεια, θα ήταν κατανοητό να αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό.
Αλλά επειδή φυσικά δεν πρόκειται για αυτό, ο λόγος που το λεγόμενο "ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης" της μεταμνημοναικής Ελλάδας, παραμένει ακόμη "φάντασμα", είναι ο προφανής. Εχει φάει πόρτα από τους Γερμανούς.
Και επειδή η κυβέρνηση δεν θέλει να το παραδεχθεί, θα το κρύβει, μέχρι να καταφέρει να το περάσει, με τις κατάλληλες προσαρμογές, ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή του "λίγο απ'' όλα", προκειμένου όσο αυτό είναι δυνατόν, να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι : Και το αριστερό ακροατήριο, και οι δανειστές.
Οσο λοιπόν οι τελευταίοι το επιτρέψουν, και παρ'' ότι πιο ισορροπημένο απ'' ότι στην αρχική του εκδοχή, το νέο αναπτυξιακό σχέδιο, θα διέπεται σύμφωνα με τις πληροφορίες, από την ίδια συνταγή του "απ'' όλα": Και με τη δέσμευση για μείωση των συντάξεων, αλλά και με τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού ή την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Και η κυβέρνηση να κλείνει μία- μία τις αποκρατικοποιήσεις, και να δίνει όμως μια καραμέλα στη πελατεία της, προεξοφλώντας μελλοντικά έσοδα 1,5 δισ. ευρώ από επενδύσεις στην ιατρική κάνναβη, κάνοντας στην ουσία ψηφοθηρία σε συγκεκριμένες κοινωνικές δεξαμενές. Λίγο με τις μεταμνημονιακές υποχρεώσεις, και λίγο με τον κρατισμό, όταν διακυβεύονται ευαίσθητες ισορροπίες στην δεξαμενή ψήφων των ΔΕΚΟ.
Είναι η ίδια συνταγή που την έχει φέρει μέχρι εδώ, αυτή που θα διέπει και το νέο αναπτυξιακό σχέδιο. Οπου μπορεί η κυβέρνηση θα κάνει τέτοια μικρά άλματα εκτός του πλαισίου μεταμνημονιακής επιτήρησης με τους πιστωτές. Θα προτιμά να κερδίζει πόντους στο εσωτερικό ακροατήριο, ακόμη και με ρίσκο να εμφανιστεί στο εξωτερικό ότι αθετεί τις υποχρεώσεις της. Οι δανειστές άλλωστε έχουν καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται στην Ελλάδα, ξέρουν πως μόνο έτσι μπορεί να έχουν ήσυχό το κεφάλι τους και μετά τον Αύγουστο, κάνοντας όπου τους παίρνει τα στραβά μάτια.
Ουδείς επομένως στο κυβερνητικό στρατόπεδο νοιάζεται αν η αντιπολίτευση αποκαλεί το αναπτυξιακό σχέδιο "έκθεση ιδεών", αν ξένα δημοσιεύματα μιλούν δηκτικά για δουλειές με "φούντες" ή αν ουδεμία διαβούλευση με κόμματα και φορείς προηγήθηκε, πριν αυτό παρουσιαστεί στους δανειστές.
Το ερώτημα όμως τότε, είναι για ποιό λόγο αντέδρασε τόσο οργισμένα το υπουργείο Οικονομικών στο δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού με τίτλο "Η Ελλάδα στηρίζει την ανάπτυξη στη φαρμακευτική κάνναβη". Οχι προφανώς για την κάνναβη, αλλά για την επίκληση αναφοράς κοινοτικού αξιωματούχου ότι "οι ελληνικές προτάσεις δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο εγράφησαν". Διότι αυτό που πραγματικά ενοχλεί τη κυβέρνηση είναι όταν αποκαλύπτεται ότι το κοστούμι του "left liberal" που έχει ενδυθεί, είναι fake, ότι για χάρη της εξουσίας, δεν διστάζει να παίζει με πολλά πρόσωπα, σαν άλλος "χαμαιλέοντας", ανεξαρτήτως επιπτώσεων.
Στην πραγματικότητα το αναπτυξιακό σχέδιο δοκιμάζει τα νεύρα του Μαξίμου, όχι επειδή θα υπόσχεται επενδύσεις στην κάνναβη, αλλά επειδή δοκιμάζει το "φιλελεύθερο" look του κ. Τσίπρα.
Εκείνου που από τη μία θέλει μετά τον Αύγουστο να μπορεί να μοιράσει περισσότερα μερίσματα, και προσλήψεις, όμως από την άλλη να μην βαφτίσει βαριά εποπτεία, τη μεταμνημονιακή επιτήρηση. Να καλωσορίζει τις επενδύσεις, αλλά και να συνεχίζει να βαδίζει σαν τον κάβουρα, αναγνωρίζοντας δηλαδή την πατρότητα μόνο των παροχών του, και όχι όσων δεν "σώζωνται", δηλαδή των δεσμεύσεων απέναντι στους δανειστές. Οπως ακριβώς κάνει και σήμερα.
Τέτοιων μόνο πολιτικών, την πατρότητα, θα αναγνωρίζει και το αναπτυξιακό σχέδιο που κάποια στιγμή θα παρουσιάσει, η κυβέρνηση. Των μικρών και μεγάλων παροχών που αυτό θα περιλαμβάνει. Οι άλλες, από τους πλειστηριασμούς έως τις περικοπές των συντάξεων, θα παραμείνουν "ορφανές", όπως εξάλλου συμβαίνει και σήμερα.
