Του Γιώργου Φιντικάκη
Στα τυφλά, δίχως σχέδιο για την επόμενη ημέρα, βαδίζει η ελληνική οικονομία, δυόμισι μήνες μετά την έξοδο από το μνημόνιο. Χωρίς προσανατολισμό και αναπτυξιακό πλάνο για την επόμενη ημέρα, παρά μόνο με διαστρέβλωση της πραγματικότητας, προεκλογικές εξαγγελίες, παροχές, και προσλήψεις, κάθε κίνηση της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται από τη κυριαρχία της επικοινωνίας, χωρίς ουσία, και ενώ η οικονομία πορεύεται σε ένα ενδιάμεσο και επικίνδυνο έδαφος καθώς ούτε έχει την προστασία των προγραμμάτων, ούτε έχει κερδίσει ακόμη την πρόσβαση στις αγορές για τη χρηματοδότησή της.
Ο Πρωθυπουργός βλέπει κύμα επενδύσεων, προβλέπει ανάπτυξη, οριστική άρση των capital controls, έξοδο στις αγορές, καλώντας μας να ζήσουμε όλοι μαζί μια εικονική πραγματικότητα, απέναντι σε μια παραιτημένη κοινωνία.
Φτιάχνει κλίμα, λαδώνει λίγο τα σκουριασμένα γρανάζια της μηχανής, τονώνει το πεσμένο ηθικό, ανοίγει το ένα καυτό θέμα μετά το άλλο, με τρόπο τακτικίστικο, όχι με διάθεση να τα λύσει, παρά μόνο για να αλλάξει την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης, εξ ου και η τόση ευκολία με την οποία το κάνει. Κατά νου έχει μόνο πως θα αποκομίσει πολιτικά οφέλη, είτε πρόκειται για τις αλλαγές στην παιδεία, είτε για τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους, είτε για το Σύνταγμα. Κάθε του κίνηση, επικοινωνιακά καλά φιλοτεχνημένη, χαρακτηρίζεται από έντονο λαϊκισμό, και από την κυριαρχία της επικοινωνίας, χωρίς δηλαδή ουσία, και ενώ η χώρα βουτά ολοένα και περισσότερο στο τέλμα παντού. Από την εκπαίδευση, έως την οικονομία, την οποία η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά.
Τέτοια πορεία χώρας προς το άγνωστο πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Χαμηλές επιδόσεις στην ανάπτυξη, επιδεινούμενο επιχειρηματικό περιβάλλον, κακό οικονομικό κλίμα, διολίσθηση ανταγωνιστικότητας, τίποτα από αυτά δεν φαίνεται να απασχολούν τον Πρωθυπουργό, που δυόμισι μήνες πριν, έλεγε «η έξοδος από τα προγράμματα συνιστά ιστορικής σημασίας γεγονός αλλά και μία σπουδαία ευκαιρία για επενδύσεις».
Τίποτα από τα παραπάνω δεν κυριαρχεί στη δημόσια κουβέντα, αφού τα πάντα σκιάζει η παροχολογία με μοναδικό μέλημα της κυβέρνησης να καταφέρει να περιορίσει τις απώλειες από τις επερχόμενες εκλογές, ή διαφορετικά να «κόψει» την αυτοδυναμία από τη Ν.Δ. Ένα κλίμα απαιτήσεων και παροχών που καθημερινά φουσκώνει, δημιουργεί ένα ψευδεπίγραφο κλίμα ευφορίας που στη πραγματικότητα είναι μια δημοσιονομική βόμβα που κινδυνεύει να σκάσει τα επόμενα 2-3 χρόνια στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, τινάζοντας το δημοσιονομικό τοπίο, και μαζί και τη προσπάθεια μείωσης των φορολογικών συντελεστών, που χρειάζεται για να μπει η χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά.
Τι πιο χαρακτηριστικό δείγμα από τις προβλέψεις της πάντα «αισιόδοξης» Κομισιόν για τις επενδύσεις. Στη χθεσινή της έκθεση προβλέπει ότι αυτές θα... μειωθούν κατά 2,1% όταν στις εαρινές της προβλέψεις έκανε λόγο για αύξηση 10,3%. Πως γίνεται αυτό; Η βουτιά των δέκα μονάδων οφείλεται στη καταβαράθρωση των δημοσίων επενδύσεων. Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων έχει θυσιαστεί και θα συνεχίσει να θυσιάζεται προκειμένου να διατηρηθεί υψηλά το πρωτογενές πλεόνασμα. Όσον αφορά στις ιδιωτικές επενδύσεις, η μοναδική ανάκαμψη είναι αυτή στον οικιστικό τομέα.
Επικείμενες εκλογές, παροχολογία, διάθεση της κυβέρνησης να ξηλώσει το πουλόβερ των μεταρρυθμίσεων, δυσκολία των τραπεζών να πετύχουν τους στόχους, όλα αυτά μαζί, και άλλα τόσα, έχουν σαν αποτέλεσμα, κανείς σήμερα επενδυτής να μην έχει τη διάθεση να ακουμπήσει τα ελληνικά ομόλογα, τις μετοχές ή να προχωρήσει σε παραγωγικές επενδύσεις. Ούτε καν οι αποκρατικοποιήσεις που θεωρούνται "σίγουρα λεφτά" δεν κινούνται αυτή τη περίοδο, αφού για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία, έχουν όλες κολλήσει, από την Εγνατία Οδό, και τα ΕΛΠΕ, έως τη ΔΕΠΑ.
Σε όλα τα παραπάνω, έχουν προστεθεί μια σειρά από επιχειρηματικές πρακτικές που ρίχνουν βαριά σκιά στο ελληνικό επιχειρείν, με την καχυποψία των επενδυτών να ενισχύεται από υποθέσεις σαν τη Folli Follie, του πρώην αντιπροέδρου του Jumbo, το μεγάλο άρρωστο που λέγεται ΔΕΗ, και πολλές ακόμη περιπτώσεις που υποδηλώνουν προβληματική λειτουργία των θεσμών και του ιδιωτικού τομέα.
Κατά τα λοιπά η «οικονομία ανακάμπτει, η Ελλάδα αφήνει πίσω την κρίση και πορεύεται σε ένα περιβάλλον με περισσότερη ανάπτυξη και ασφάλεια για την περιοχή» και η εικονική πραγματικότητα θριαμβεύει.
