Του Νίκου Μελέτη
Ξαφνικά με αφορμή μια δήλωση η οποία μεταδόθηκε αποσπασματικά, εμφανίσθηκε και πάλι στους τίτλους όλων σχεδόν των Μέσων Ενημέρωσης η «σωτηρία» της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα «θησαυρός 600 δισ. δολαρίων βρίσκεται στον βυθό της Κρήτης και του Ιονίου» και μας περιμένει να τον αντλήσουμε, ενώ η είδηση ήταν ότι «στα νότια της Κρήτης υπάρχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου που κυμαίνονται από 3 έως 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια».
Με αβάσταχτη ελαφρότητα αναπαράχθηκε μια «μη είδηση» η οποία και δημιουργεί ψευδείς προσδοκίες και τελικά υπονομεύει και τον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας.
Όλα ξεκίνησαν με την δήλωση του κ. Γιάννη Μπασιά επικεφαλής της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων, που έγινε στο περιθώριο της Συνόδου των Μεσογειακών Χωρών για το Πετρέλαιο (Med Petroleum Summit).
Ο κ. Μπασιάς επικαλούμενος την επιστημονική θέση ότι «τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της Κρήτης και του Ιονίου έχουν ομοιότητες με εκείνα του Ζορζ που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στην Αίγυπτο» εκτίμησε ότι τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης κυμαίνονται μεταξύ των 3 έως 30 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών, εφόσον εντοπιστούν τα ελπιδοφόρα κοιτάσματα».
Το «εφόσον εντοπισθούν» παραλείφθηκε από την αναπαραγωγή της είδησης και έτσι πλέον τα 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια θεωρούνται πλέον δεδομένα και μάλιστα με τρόπο μπακαλίστικο έγινε ο πολλαπλασιασμός με τις τρέχουσες τιμές για να βγει η «σούμα» των 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων τα επόμενα 25 χρόνια.
Το εντυπωσιακό όμως για όσους έχουν στοιχειωδώς σχέση με το αντικείμενο είναι ότι για να ξεκινήσει αυτή η συζήτηση υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις:
Να έχουν υπάρξει καταρχήν δισδιάστατες έρευνες που ακολουθούνται από τρισδιάστατες έρευνες με συχνή πυκνότητα των γραμμών έρευνας, μια διαδικασία που πραγματοποιείται από εξειδικευμένα ερευνητικά σκάφη. Κατόπιν ακολουθεί η επεξεργασία των στοιχείων που έχουν προκύψει και εφόσον διαμορφώνεται ακριβής εικόνα και δεν χρειασθεί νέος γύρος τρισδιάστατων ερευνών, τότε επιλέγονται τα σημεία για την δειγματοληπτική γεώτρηση. Μόνο μετά από μια σειρά δοκιμαστικών γεωτρήσεων και μελέτη των στοιχείων που προκύπτουν, μπορεί να διαμορφωθεί μια κατά προσέγγιση αντίληψη για το μέγεθος του κοιτάσματος. Και φυσικά μετά ξεκινά ο «μαραθώνιος» για την εξόρυξη και μεταφορά του φυσικού αερίου… «εφόσον εντοπισθεί» όπως ορθώς δήλωσε ο κ. Μπασιάς.
Στην συγκεκριμένη περιοχή όμως όχι μόνο δεν έχουν υπάρξει καν δοκιμαστικές γεωτρήσεις, αλλά δεν υπάρχουν ούτε στοιχεία από τρισδιάστατες έρευνες καθώς η PGS η μεγάλη εταιρεία ερευνών, έχει πραγματοποιήσει για λογαριασμό της Ελλάδας δισδιάστατες έρευνες.
Ο κ. Μπασιάς όμως είχε αναφερθεί και σε ποια στοιχεία, βασίστηκε για τις εκτιμήσεις του αναφέροντας τις ομοιότητες των γεωλογικών δομών της Δ. Ελλάδας και νοτίως της Κρήτης με εκείνες του αιγυπτιακού κοιτάσματος Zohr! Επίσης στις αντίστοιχες ομοιότητες της Κρήτης με εκείνες των κοιτασμάτων «Ονησίφορος» και «Καλυψώ» που βρίσκονται εντός της κυπριακής ΑΟΖ και με αναφορά και στα άλλα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου.(Καλυψώ, Ονησίφορος, Ζορ: 37 τρισ. κ.π. φυσικού αερίου, Αφροδίτη, Τανίν και Καρίς, 6 τρισ. κ.π., Λεβιάθαν και Ταμάρ: 33 τρισ. κ.π., Μαρί, Νόα και Γάζα: 2,5 τρισ. κ.π.).
Είναι προφανές ότι η «παρεξήγηση» αυτή, έδωσε την ευκαιρία για ένα νέο μπαράζ δημοσιευμάτων που έδιναν την εντύπωση ότι επίκειται η εισροή 600 δισ. δολαρίων στα δημόσια ταμεία, μετατρέποντας μια πολύ σοβαρή υπόθεση όπως είναι η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου στην Ελληνική ΑΟΖ, σε μια υπόθεση τύπου Σώρρα!
Ακόμη κι αν εντοπισθούν κοιτάσματα τέτοιου μεγέθους στην Ελληνική ΑΟΖ (που όλοι ευχόμαστε) μέχρι την στιγμή της εξόρυξης τους και της εισροής εσόδων στα δημόσια ταμεία, είναι μια διαδικασία που μπορεί, όπως δείχνει και η εμπειρία της Κύπρου να κρατήσει μερικά χρόνια. Και φυσικά και η ίδια η διαδικασία της εξόρυξης, όπως και τα έσοδα από ένα κοίτασμα, εξαρτώνται από τις τιμές των υδρογονανθράκων την συγκεκριμένη στιγμή. Κάτι που κανείς φυσικά δεν μπορεί να προβλέψει από σήμερα.
