Ένα μακροχρόνιο σχέδιο το οποίο θα προβλέπει κίνητρα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας αλλά και για την αξιοποίηση της προσφοράς ακινήτων που είναι σαφώς μεγαλύτερη εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας και ειδικά της Αττικής, εκπονεί η κυβέρνηση. Η περιφερειακή ανάπτυξη, εκτιμάται ότι μπορεί να δώσει ταυτόχρονα λύση και στο δημογραφικό αλλά και στο στεγαστικό πρόβλημα της χώρας αρκεί να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις διαβίωσης ειδικά για τους νέους.
Στην παρούσα χρονική συγκυρία, η περιφέρεια εμφανίζεται με ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με το λεκανοπέδιο της Αττικής. Έχει αισθητά χαμηλότερο κόστος διαβίωσης και περισσότερες λύσεις στην κάλυψη του στεγαστικού προβλήματος.
Η προσφορά ακινήτων είναι αυξημένη (σ.σ στην επαρχία εντοπίζεται και το μεγαλύτερο στοκ των κλειστών ακινήτων όπως προκύπτει και από τα στοιχεία της ΑΑΔΕ που έχει επεξεργαστεί τις φορολογικές δηλώσεις), ενώ οι κάτοικοι κατά κανόνα δαπανούν λιγότερα και για τις μετακινήσεις και για τη διατροφή. Αυτές οι τρεις παράμετροι είναι όμως και οι τρεις βασικές κατηγορίες δαπανών των οικογενειακών προϋπολογισμών.
Το πρόβλημα από την άλλη πλευρά έχει να κάνει με τις βασικές υποδομές (υγεία, παιδεία) αλλά -κυρίως- με την εξεύρεση θέσης εργασίας. Εκεί λοιπόν εστιάζεται πλέον στο ενδιαφέρον. Στο να καταρτιστούν 13 περιφερειακά προγράμματα, να καταγραφούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει η κάθε περιοχή και πάνω σε αυτά να επικεντρωθούν οι διαθέσιμοι πόροι ώστε να προχωρήσουν οι αντίστοιχες επενδύσεις και να δημιουργηθούν μόνιμες θέσεις εργασίας.
Η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου για παράδειγμα μπορεί να «ταιριάζει» ως μοντέλο σε αρκετές ηπειρωτικές περιοχές της χώρας ενώ οι δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία για εξ’ αποστάσεως εργασία χωρίς καθημερινές μετακινήσεις επίσης μπορεί να αποτελέσει παράγοντα του νέου αναπτυξιακού μοντέλου.
Τέτοιου είδους σχέδια δεν υλοποιούνται από τη μια στιγμή στην άλλη και γι’ αυτό δεν προσφέρονται για άμεση πολιτική εκμετάλλευση. Όμως μπορούν να προσφέρουν μόνιμη λύση σε βασικά προβλήματα γι’ αυτό και απαιτούν σημαντικό σχεδιασμό. Μέχρι στιγμής, οι περισσότερες πολιτικές (με εξαίρεση κάποια επενδυτικά κίνητρα για ειδικές περιπτώσεις όπως οι ζώνες στις οποίες προχωρεί η απολιγνητοποίηση) δεν έχουν το στοιχείο της περιφερειακής διάστασης και της αποκέντρωσης.
Όμως, το πόσο σημαντικό είναι να γίνει αυτό, αποτυπώνεται στο ακόλουθο (ρητορικό) ερώτημα: Αν το στεγαστικό πρόβλημα συνίσταται σήμερα στην έλλειψη 200.000 ακινήτων και στην πολύ μεγάλη αύξηση των τιμών συγκριτικά με το εισόδημα, τι είναι πιο εύκολο: να αναζητήσεις 200.000 διαμερίσματα μέσα στο λεκανοπέδιο ή να τα ψάξεις στην επαρχία όπου οι τιμές είναι ακόμη και στο ένα τρίτο των αντίστοιχων της Αττικής;
