Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Τα μάτια των αγορών σήμερα το μεσημέρι είναι στραμμένα στον Μάριο Ντράγκι. Εκτός από τα λόγια συμπάθειας για το νέο Ελληνικό δράμα των πυρκαγιών και τις πρωτοβουλίες ενίσχυσης των πληγέντων, οι αγορές περιμένουν τον «χρησμό» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το ελληνικό χρέος.
Η Ελλάδα είναι μοναδική χώρα που βγαίνει από Μνημόνιο χωρίς να έχει εξασφαλίσει την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της.
Τα 10ετή ομόλογα έχουν παγώσει εδώ και μέρες στο 3,8% και περιμένουν την είδηση που θα αλλάξει την πορεία τους.
Λογικά, όλοι προσδοκούν ότι θα υπάρξει μια καλή ανακοίνωση για το ελληνικό χρέος κάτι που να παρακινεί τους επενδυτές να ασχοληθούν με τις ελληνικές αξίες.
Όμως οι αριθμοί δεν στηρίζουν αυτή την προσπάθεια «ιδιωτικοποίησης» του χρέους.
Για να ενδιαφερθούν οι αγορές, πρέπει να υπάρχει αναπτυξιακό σενάριο.
Για την ώρα, όλα τα σενάρια που εκπονούν οι «ειδικοί» στηρίζονται στην ικανότητα του Έλληνα φορολογούμενου να πληρώνει κάθε χρόνο περισσότερους φόρους, ανεξάρτητα από το εισόδημα που παράγει.
Η μεσαία τάξη που πληρώνει τους φόρους έχει γονατίσει. Τα λεφτά από σεντούκια εξαντλήθηκαν. Οι Έλληνες πληρώνουν με τα τελευταία «έτοιμα» λεφτά για να καλύψουν βασικές ανάγκες διαβίωσης.
Τα στοιχεία του α' τριμήνου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής δείχνουν ότι το διαθέσιμο εισόδημα αυξήθηκε οριακά κατά 2,1% ή κατά περίπου 550 εκατ. ευρώ φτάνοντας στα 26,785 δισ. ευρώ (από 26,238 δισ. ευρώ στο πρώτο τρίμηνο του 2017). Μάλιστα, οι φόροι αυξήθηκαν στο ίδιο διάστημα με πολλαπλάσια ταχύτητα από το εισόδημα (7,3% έναντι 2,1%).
Τα ποσά της αποταμίευσης μειώθηκαν κατά 11% στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών αυξήθηκε μόλις 1% κατά μόλις 300 εκατ. ευρώ.
Με αυτά τα μίζερα δεδομένα, δεν υπάρχουν επιχειρήσεις ικανές να χρηματοδοτήσουν την προοπτική μιας ανάπτυξης.
Στους εμπορικούς δρόμους, στα γραφεία, στις επιχειρήσεις κυλά αίμα. Χρέη και φόροι.
Γι'' αυτό στην αγορά κυκλοφορούν μόνον καρχαρίες...
