Του Προκόπη Χατζηνικολάου
Έντονο προβληματισμό δημιουργούν τα μεγέθη του προϋπολογισμού από το πρώτο δίμηνο του έτους, καθώς δείχνουν τις πρώτες αστοχίες τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και των δαπανών.
Ωστόσο, δεν είναι τα μοναδικά μεγέθη που δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις και θέτουν σε κίνδυνο τους στόχος του προϋπολογισμού τόσο για το πρωτογενές πλεόνασμα όσο και για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου αλλά και των φορολογούμενων αυξάνονται δραματικά γεγονός που καταδεικνύει αφενός την υπερφορολόγηση αφετέρου την αμυντική στάση που κρατεί η κυβέρνηση με την «στάση» πληρωμών που έχει κηρύξει.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν ανακοινωθεί, τα έσοδα του προϋπολογισμού παρουσίασαν αύξηση εξαιτίας του υψηλότερου μερίσματος από την Τράπεζα της Ελλάδας. Εάν δεν υπήρχε αυτή η υπεραπόδοση τα έσοδα θα κινούνταν πτωτικά θέτοντας σε μεγαλύτερο ακόμα κίνδυνο την ήδη προβληματική διαπραγμάτευση.
Αυτό που έχει σημασία και θα φανεί τις επόμενες μέρες είναι η πορεία των φορολογικών εσόδων. Τα στοιχεία αυτά θα δείξουν εάν έχουν επηρεασθεί τα έσοδα από τους σκληρούς φόρους που τέθηκαν σε ισχύ. Πάντως τα πρώτα στοιχεία από την αγορά δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά και ενδεχομένως η πορεία των εσόδων να μην ακολουθήσει την αυξητική τάση του προηγούμενου έτους.
Στο σκέλος των δαπανών, διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει έναν κουμπαρά, στην περίπτωση που καθυστερήσει η ολοκλήρωση της αξιολόγησης ή διαφορετικά αποφασίσει η ίδια να επιμηκύνει την διαπραγμάτευση. Το πρώτο δίμηνο του έτους κράτησε στα ταμεία της ένα δισ. ευρώ και συνολικά με αυτά του προηγούμενου έτους έχει περίπου 3,8 δισ. ευρώ κουμπαρά.
Την ίδια στιγμή όμως χρωστά στους προμηθευτές του δημοσίου περισσότερα από 4,8 δις. ευρώ. Αυτές είναι οι φανερές οφειλές. Εάν συνυπολογισθούν και αυτές που δεν έχουν βεβαιωθεί ακόμα, ξεπερνούν τα 7,8-8 δις. ευρώ.
Ωστόσο, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να μην ρίξει ακόμα λεφτά στην αγορά, έτσι ώστε εάν χρειασθεί να έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.
Η πρακτική της κυβέρνησης και γενικότερα οι στραβός ιδεολογικός της προσανατολισμός απέναντι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, διαλύει την αγορά, που ματαίως προσπαθεί, υπό τις παρούσες συνθήκες να βρει τα πατήματα της.
Κάθε φορά που τα πράγματα φαίνεται να ηρεμούν, η κυβέρνηση για να τακτοποιήσει το μικρό της ακροατήριο αντιμετωπίζει την αγορά καθεστωτικά κλείνοντας την στρόφιγγα του χρήματος. Και δυστυχώς όσο καθυστερεί η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και όσο μειώνονται τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος θα εντείνονται οι καθεστωτικές πρακτικές, γυρίζοντας δυστυχώς τη χώρα πολλά χρόνια πίσω.
