Θέσεις που απέχουν παρασάγγας από την εικόνα «κοινού μετώπου» με τους εργοδότες την οποία επιχείρησε νωρίτερα να εμφανίσει η κυβέρνηση μετά τη συνάντηση με τους κοινωνικούς εταίρους, αναδεικνύει ο ΣΕΒ σε ανακοίνωσή του. Οι θέσεις του που δεν είναι καινούριες, αλλά επισημαίνονται με έμφαση στην πιο κρίσιμη καμπή της διαπραγμάτευσης, διαφοροποιούν τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών στα τρία μείζονα εργασιακά ζητήματα που χωρίζουν την ελληνική κυβέρνηση από τους δανειστές.
Συγκεκριμένα υπεραμύνεται των ομαδικών απολύσεων ως «θέμα ζωής και θανάτου για ορισμένες παραγωγικές επιχειρήσεις», υπερασπίζεται τις επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών με το επιχείρημα ότι εξασφαλίζουν την επιβίωση πολλών επιχειρήσεων και τέλος χαρακτηρίζει «θεμελιώδη στρέβλωση» για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις τον θεσμό της «υποχρεωτικής διαιτησίας».
Πιο αναλυτικά, όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ, για τον Σύνδεσμο μια σύγχρονη και εύρυθμη αγορά εργασίας, όπως αυτή περιγράφεται στις πάγιες θέσεις του, συνδέεται άμεσα με τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας, δηλαδή τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της και την υιοθέτηση μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και πρόσβασης στους μηχανισμούς ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Θεόδωρος Φέσσας, ανέφερε τις δημοσιοποιημένες πάγιες θέσεις του Συνδέσμου για τον κατώτατο μισθό, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις ομαδικές απολύσεις, την υποχρεωτική διαιτησία και τον συνδικαλιστικό νόμο.
Ειδικότερα, όσον αφορά:
1) Τις επιχειρησιακές και κλαδικές συμβάσεις εργασίας: ο ΣΕΒ θεωρεί ότι ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων επιβάλλεται να αναδιαρθρωθεί για να επιζήσει. Αυτό δεν εξαρτάται από τον κλάδο δραστηριότητας της κάθε επιχείρησης. Αντίθετα, σε κάθε κλάδο υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που πάνε καλά και πολλές που θα μπορούσαν να επιζήσουν μόνο με δραστικό εκσυγχρονισμό. Είναι αδύνατον επομένως σε κλαδικό επίπεδο να μπορεί να επιτευχθεί ένας κατώτερος κοινός παρονομαστής, που να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες των επιχειρήσεων. Η σημερινή ρύθμιση με την οποία υπερέχει η επιχειρησιακή σύμβαση έναντι της κλαδικής, εξασφαλίζει την επιβίωση πολλών επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας. Η εφαρμογή κριτηρίων εξαίρεσης από τις κλαδικές (opt out) ενέχει σημαντικούς κινδύνους στην εφαρμογή τους (περιοριστικά κριτήρια που δεν θα καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις, δημοσιοποίηση προβλημάτων επιχείρησης, αβέβαιη υιοθέτηση της ρύθμισης κ.λπ.).
2) Τις Ομαδικές απολύσεις – Κοινωνικά Σχέδια (Social plans): Η πρόταση του ΣΕΒ είναι να προβλεφθεί ανοικτό πρόγραμμα με κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΠΑΝΑΔ, Ταμείο Παγκοσμιοποίησης ή άλλη πηγή) για την κάλυψη των εξόδων των σχεδίων αυτών. Στην παρούσα φάση, και για κάποια χρόνια ακόμη, οι ομαδικές απολύσεις αφορούν περιπτώσεις ζωής και θανάτου ορισμένων παραγωγικών μονάδων. Επομένως, τυχόν περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση αυτών θα έθετε σε κίνδυνο τη διατήρηση των υπόλοιπων θέσεων εργασίας στις μονάδες αυτές. Για την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών σχεδίων απαιτείται προγραμματισμός εκ μέρους της Πολιτείας.
3) Την «Υποχρεωτική Διαιτησία»: Ως προς το πλαίσιο ρυθμίσεων για τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, αναζητείται τρόπος εφαρμογής των διεθνών κανόνων που σημειωτέον, δεν προβλέπουν τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία. Η «Υποχρεωτική Διαιτησία» αποτελεί θεμελιώδη στρέβλωση του τοπίου των ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και έχει επισωρεύσει πολλά προβλήματα στο παρελθόν. Τα αρμόδια όργανα του ILO έχουν κρίνει ότι το ελληνικό σύστημα διαιτησίας είναι αντίθετο προς τις Διεθνείς Συμβάσεις 98 και 154 και προς την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επιπροσθέτως επιβάλλεται να κυρωθεί νομοθετικά το άρθρο 6§3 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που προβλέπει μόνο εθελοντική διαιτησία.
Νωρίτερα το υπουργείο Εργασίας, σε ανακοίνωσή του για τη συνάντηση με τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων, ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ και ΣΕΤΕ, που είχε σήμερα η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Έφη Αχτσιόγλου, ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της οποίας οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων επανέλαβαν τις διατυπωμένες θέσεις τους όπως αυτές είχαν εκφραστεί στις 19 Ιουλίου του 2016 στην κοινή δήλωση των Κοινωνικών Εταίρων.
Όπως αναφέρει το υπουργείο στην ανακοίνωση του για τη συνάντηση, η κοινή δήλωση των κοινωνικών εταίρων της 19ης Ιουλίου επιβεβαίωσε εκ νέου τα συμφωνηθέντα στις τριμερείς συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 30 Σεπτεμβρίου 2014 στη Γενεύη και στις 26 Νοεμβρίου 2015 στο Ζάππειο υπό την αιγίδα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ).
Στη συμφωνία της Γενεύης οι εθνικοί κοινωνικοί εταίροι υποστήριξαν τη θέση της ΔΟΕ ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο στο πεδίο των ομαδικών απολύσεων εναρμονίζεται με τα κοινοτικά και διεθνή εργασιακά πρότυπα, ενώ στη συμφωνία του Ζαππείου τονίζεται, μεταξύ άλλων, η ανάγκη αποκατάστασης της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων για λόγους ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων και αποφυγής αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων.
?Β. Γεώργας?
