Στο ρόλο που θα έπρεπε να επιτελεί η παραγωγή λαδιού στην Ελλάδα στην ανάπτυξη της οικονομίας εστιάζει άρθρο της Wall Street Journal.
Το άρθρο τονίζει πως το ελληνικό λάδι, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «πράσινος χρυσός», θα έπρεπε να είναι ένα λαμπερό παράδειγμα του εξαγωγικού τομέα της χώρας, ωστόσο, αντί να συμβαίνει αυτό, το λάδι δίνει ένα μάθημα στο γιατί η Ελλάδα παραμένει βαθέως μη ανταγωνιστική παρά τα συνεχόμενα χρόνια πίεσης με στόχο να βελτιωθεί η ελληνική οικονομία.
Η Wall Street Journal αναφέρεται στην αδυναμία της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί το χαμηλό κόστος εργασίας ώστε να ξεφύγει από την οικονομική κρίση ενώ προσθέτει πως η αξία των εξαγωγών μειώθηκαν πέρυσι, παρά τις πολύχρονες προσπάθειες να προωθηθεί η ανάπτυξη μέσω του εξαγωγικού τομέα.
Στα προβλήματα προστίθενται ο λιγότερος δανεισμός που κάνουν οι τράπεζες και η «περιβόητη ελληνική γραφειοκρατία» που δυσκολεύουν τις εξαγωγικές προσπάθειες ενώ παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν παραγωγοί και άλλων προϊόντων, όπως τα ροδάκινα και το κρασί.
Στο άρθρο τονίζεται πως η αποτυχία των ελλήνων ελαιοπαραγωγών να εισέλθουν στη διεθνή αγορά του ελαιόλαδου με εμπορικό σήμα, είναι οδυνηρή. Η Ελλάδα είναι η 3η ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο σύμφωνα με την Eurostat, αλλά μόλις το 4% του συσκευασμένου επώνυμου ελαιόλαδου που πωλείται παγκοσμίως είναι ελληνικό, βάσει της έρευνας της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος του 2015.
Ο λόγος, όπως αναφέρει η Wall Street Journal είναι η αδυναμία των ελλήνων ελαιοπαραγωγών να επενδύσουν στο να φτιάξουν εμπορικό σήμα για το προϊόν τους, κάτι το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στην πώληση σε καλές τιμές στις αγορές του εξωτερικού.
Σημειώνεται επίσης πως η Ελλάδα έχει αυτά που θα έπρεπε να είναι ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, συμπεριλαμβανομένων του ευνοϊκού κλίματος για τη γεωργία και της μείωσης κατά 22% στο κόστος εργασίας από το 2010 και έπειτα, δηλαδή περίπου στην αρχή της κρίσης.
