Με τη συγκολλητική ουσία της εξουσίας να έχει χαθεί, το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμία σχέση με το 2ο που πραγματοποιήθηκε με το κόμμα στην κυβέρνηση. Έτσι αντί να ανοίξει η βαλβίδα ασφαλείας για να ξεθυμάνει η πίεση άνοιξε το καπάκι με τα εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα.
Το μήνυμα του στενού συνεργάτη του προέδρου του κόμματος Παύλου Πολάκη, αμέσως μετά τη λήξη του συνεδρίου, περί τέλους στην «ανοχή» και την «ανωτερότητα» έδειξε τον δρόμο...
Το συγκρουσιακό σκηνικό που διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου μετατρέπεται σε «σφαγή» μεταξύ συντρόφων αλλά και υποστηρικτών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα στελέχη της Ομπρέλας που είπαν όχι στην πρόταση του αρχηγού έχουν πλέον βρεθεί στο στόχαστρο των πραιτωριανών του Τσίπρα αντιμετωπίζοντας διάφορες κατηγορίες για τη στάση τους.
Χαρακτηρίζονται ως «προβοκάτορες» και κατηγορούνται ότι «έστησαν» το σκηνικό των αντιδράσεων στην αρχηγική πρόταση μέσω των τοποθετήσεών τους αλλά και με τις διαφωνίες που προκλήθηκαν αναφορικά με το καταστατικό με τους προεδρικούς και λοιπούς πραιτωριανούς του Αλέξη Τσίπρα να βάλουν εναντίον τους.
Και ενώ όλες οι πλευρές επιχειρούν να αμβλύνουν τις εντυπώσεις κάνοντας λόγο για ενότητα το κλίμα που διαμορφώνεται δείχνει πως το ξεκαθάρισμα λογαριασμών τώρα ξεκινά. Δεν είναι μόνο οι ιδεολογικές διαφορές που καταγράφηκαν ή τα σημεία των διαφωνιών επί διαδικαστικών θεμάτων. Ούτε καν η αντίδραση στην πρόταση εκλογής αρχηγού και κεντρικής επιτροπής από τη βάση.
Είναι οι αποδοκιμασίες, οι συγκρούσεις και οι ανοιχτές εκατέρωθεν βολές με τα στελέχη της Ομπρέλας να επισημαίνουν ότι το αφήγημα Τσίπρα και ηγετικής ομάδας της Κουμουνδούρου δεν βρίσκει ανταπόκριση στους πολίτες.
Είναι οι δηλώσεις στελεχών όπως αυτή του Νίκου Φίλη ή του Πάνου Σκουρλέτη πως δεν φταίει η... μετάδοση του μηνύματος αλλά το ίδιο το μήνυμα, που αποδομούν τα περί «κακών» ή «πετσοταισμένων» Μέσων Ενημέρωσης που δεν «παίζουν» ΣΥΡΙΖΑ και καλύπτουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
Είναι ουσιαστικά η ακύρωση των... βαρβάρων που αναζητεί η Κουμουνδούρου για να αποδώσει την αδυναμία της όχι απλά να ορθοποδήσει δημοσκοπικά αλλά ακόμη και να εισπράξει από την φθορά μιας κυβέρνησης η οποία καλείται να αντιμετωπίσει αλλεπάλληλες κρίσεις άμεσα συνδεδεμένες με την οικονομία και την κοινωνική συνοχή.
Τα όσα έγιναν και ακούστηκαν στο συνέδριο και βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτουν το μέγεθος των διαφορών φέρνοντας στο προσκήνιο εσωκομματικά προβλήματα που είχαν κρυφτεί κάτω από το χαλί από την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας, όταν η συγκολλητική ουσία της εξουσίας κρατούσε τα μέλη του κόμματος μακριά από ανοιχτές συγκρούσεις και διαφωνίες. Φτάνοντας στο σημείο να συνεργάζονται με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου (στελέχη του οποίου μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ) υπερασπιζόμενοι μάλιστα την τότε συγκυβέρνηση ακόμη και από το βήμα της Βουλής.
Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Η εξουσία δεν αχνοφαίνεται καν στον ορίζοντα και το αφήγημα της προοδευτικής κυβέρνησης δύσκολα μπορεί να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα όσο και αν ο Αλέξης Τσίπρας πιέζει τον Νίκο Ανδρουλάκη να ταχθεί στο πλευρό του ένα είδος Καμμένου Νο 2, ενώ οι πραιτωριανοί του προέδρου δεν αντιμετωπίζονται ως... τοτέμ. Αντιθέτως.
Όμως και τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τον Αλέξη Τσίπρα έχοντας την αίσθηση της κυριαρχίας στο κόμμα επιτίθενται ανοιχτά στους αντιφρονούντες. Τα όσα ακούστηκαν στο συνέδριο ήταν ένα δείγμα. Τα όσα ακολούθησαν χθες δείχνουν ότι οι συντροφικοί δεσμοί έχουν διαρραγεί. Πολύ πριν το συνέδριο. Αυτό απλά συνέβαλε στο να βγουν στο προσκήνιο και να αποτυπωθούν με ήχο και εικόνα.
Και μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έκλεισε τα σενάρια αναφορικά με το πολιτικό του μέλλον μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές, το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει αβέβαιο. Τουλάχιστον με τη σημερινή μορφή και στελέχωσή του. Οι διαφορές καταγράφονται, τα στόματα ανοίγουν και οι αιχμές του πρόσφατου παρελθόντος μετατρέπονται σε βαρύτατους χαρακτηρισμούς και καταγγελίες.
ΥΓ. Τα όσα ειπώθηκαν στο συνέδριο, απο τις δηλώσεις Μανιού μέχρι αυτές του Πολάκη για τη δικαιοσύνη, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη ρήση Τσίπρα περί αρμών της εξουσίας και να δικαιώσουν την τοποθέτηση Μητσοτάκη σύμφωνα με την οποία «μακάρι να έκαναν Συνέδριο κάθε χρόνο για να μας θυμίζουν από τι γλυτώσαμε, ένα αφόρητο μείγμα τοξικότητας, χυδαιολογίας, λαϊκισμού και εντάσεων που δεν αρμόζει σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης».
