Έπρεπε να έρθει η «ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Κούλη» για να σταματήσει ο μέγιστος ευτελισμός του Αγίου Φωτός. Η εκκοσμίκευση του μυστικισμού που εκπέμπει και της μυσταγωγίας που θα έπρεπε να το περιβάλλει, με το να τυγχάνει υποδοχής με παράτες αρχηγού κράτους, παρουσιάσεις όπλων, ευζώνους, κόκκινα χαλιά, και επισήμους!
Και σε αρκετούς στην Εκκλησία δεν άρεσε η χυδαία εκκοσμίκευση. Όπως π.χ. του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεου, που έχει γράψει: «Δεν είναι ορθό να θεωρείται αρχηγός κράτους το άγιον φως γιατί τότε παραθεωρείται η αποφατικότητα του γεγονότος και το μυστηριακό στοιχείο του».
Από φέτος η υποδοχή θα γίνει «με την προσήκουσα ταπεινότητα» κατά τους κυβερνητικούς – αρκεί βέβαια, λέμε εμείς, αυτός ο τύπος να καθιερωθεί και για το μέλλον, και να μην είναι λύση ανάγκης λόγω συγκυρίας κορονοϊού.
Άλλωστε δεν αποτελεί παράδοση η υποδοχή του ως αρχηγού κράτους. Το Άγιο φως ερχόταν με πλοίο και με καθυστέρηση μιας εβδομάδας. Το 1988, με πρωτοβουλία ιδιοκτήτη ταξιδιωτικού πρακτορείου που εξειδικευόταν στον θρησκευτικό τουρισμό, μεταφέρθηκε για πρώτη φορά αυθημερόν στην Αθήνα με αεροπλάνο της Ολυμπιακής. Το 2002 το πρακτορείο δήλωσε αδυναμία να συνεχίσει, και ανέλαβε ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ -παραδόξως υπό τον Κώστα Σημίτη- να το συνεχίσει το κράτος.
Θα περίμενε κανείς αυτό το ευτελιστικό θέατρο να το σταματήσει ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ. Είχε προϊδεάσει άλλωστε. Ένα χρόνο πριν αναλάβει την εξουσία ο Νίκος Παππάς έγραφε στο twitter: «Έμαθα ότι το Άγιο φως θα έρθει με τιμές αρχηγού κράτους. Με ρώτησε η γυναίκα μου, αν θα κάνει και δηλώσεις».
Δηλώσεις… δεν έκανε εκείνη τη χρονιά το Άγιο Φως, αλλά ούτε και την επόμενη που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, αλλά το Άγιο Φως συνέχισε να έρχεται με τιμές αρχηγού κράτους! Ήταν αφενός η εξάρτηση από τον Καμμένο, αφετέρου ο εγγενής συριζαικός λαϊκισμός. Υπήρξε δε άκρα του τάφου σιωπή από τα στελέχη του και τους διαχρονικά πικρόχολους οπαδούς του στα social media.
Μοναδική φωνή ήταν αυτή του Νίκου Φίλη, ο οποίος είχε δηλώσει με δηκτικότητα το 2015: «Δυο αρχηγοί κράτους επισκέφθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα. Το Αγιο Φως και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας»!
Το πανάρχαιο ιερόν πυρ
Παρότι ο γράφων δεν εντάσσει εαυτόν στους πιστούς, τρέφει σεβασμό στη θρησκευτική μυθολογία των λαών, η οποία χάνεται στη σκόνη των χιλιετηρίδων.
Το Άγιο Φως μπορεί να μην «κατέρχεται ουρανόθεν στον Άγιο Τάφο», αλλά είχε άδικο η πεζότητα του Αδαμάντιου Κοραή, που τον 19ο αιώνα εξέφραζε την πεποίθηση ότι το περιβόητο «θαύμα» (της ανάφλεξης με θεϊκή παρέμβαση) δεν ήταν παρά μία μηχανορραφία του Πατριαρχείου που αποσκοπούσε σε οικονομικά οφέλη.
Η Εκκλησία ενσωμάτωσε απ΄ αρχής της, θρησκευτικούς μύθους που δημιουργήθηκαν προ αυτής και ερήμην της. Ήδη από τον 4ο αιώνα υπάρχει αναφορά στο Άγιο Φως, στο «οδοιπορικό της Αιθερίας», μια περιήγηση μοναχής στους Αγίους Τόπους. Στον 9ο αι. παρουσιάζεται από προσκυνητές ως θαύμα, κατά τις αναφορές του κληρικού Νικήτα Βασιλικού, του Γάλλου μισιονάριου Βερνάρδου (αποδίδει σε άγγελο τη μετάδοση του φωτός), του Γάλλου χρονικογράφου της 1ης Σταυροφορίας Φουσέ της Σαρτρ, του Γάλλου Μοναχού Γκιζέ ντε Νοζάν, του Φιλίππου της Φλάνδρας, του Χρύσανθου Προύσσης, ακόμη και του Ιωάννη Κατακουζηνού, και άλλων, χριστιανών, Ισραηλιτών και μουσουλμάνων περιηγητών.
Το Άγιο Φως είναι στο διάβα των αιώνων, η καθαρτήρια φωτιά που συναπαντάται στη θρησκευτική λατρεία πολλών αρχέγονων πολιτισμών. Από την προϊστορία έχει θεϊκή εκπόρευση. Είναι το ιερό καθαρτήριο πυρ του Ζωροαστρισμού, ή της αρχαίας Ελλάδας, πολύ πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού.
Στην αρχαία Ελλάδα προσωποποιήθηκε από τη Θεά της φωτιάς, την Εστία. Ήταν η φλόγα που έκαιγε στο κέντρο της οικείας, αλλά και στο κέντρο της κάθε πόλης όπου υπήρχε ο βωμός. Επίσης, στον Παρθενώνα μπροστά στο άγαλμα της Αθηνάς έκαιγε λυχνία άσβεστη, κατά τον Παυσανία. Στη Δήλο και τους Δελφούς υπήρχε ειδικός μυσταγωγός για να διατηρεί την ιερή φλόγα. Άλλωστε και η πασχαλινή λαμπάδα είναι η συνέχεια των πυρσών κατά τις πανάρχαιες ιερές τελετές, και συμβολίζει τον ζωοδότη Θεό ήλιο και την αναγέννηση της φύσης.
Εξ αυτής της μυσταγωγικής παράδοσης και η Ολυμπιακή Φλόγα ανάβει στις μέρες μας με κάτοπτρα, κατευθείαν από το αγνό φως του ήλιου.
Οι παραδόσεις πρέπει να τηρούνται, είναι το πολιτισμικό μας νήμα με το παρελθόν. Είναι άλλο όμως να διατηρούνται ως αναπαραστάσεις εκδήλωσης σεβασμού, και άλλο να ενσωματώνονται ψηφοθηρικά στις τεχνικές της εξουσίας.
