Έτσι αντιμετώπισαν οι προεδρικοί τον Ευκλείδη Τσακαλώτο όταν θέλησε να διαμαρτυρηθεί για μια διαδικαστική λαθροχειρία με ουσιαστικό όμως αντίκτυπο. Ήταν μια από τις πολλές στιγμές έντασης στο 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, δείγμα του τεταμένου κλίματος που υπάρχει στο εσωτερικό του. Βέβαια, ανέκαθεν αυτός ο χώρος διακρινόταν για μια οξύτητα στις συνδιασκέψεις και στα συνέδρια από τη δεκαετία του '70 ακόμα. Σε αντίθεση με την ομοφωνία νεκροταφείου που επικρατεί στα Συνέδρια του ΚΚΕ, η Ριζοσπαστική Αριστερά διατηρεί μια ζωντάνια. Πολλές φορές βέβαια, παραλυτική.
Όμως τα όσα διαδραματίζονται στο 3ο Συνέδριο αντικατοπτρίζουν τη νοοτροπία του ιστορικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, τον πυρήνα του 4%. Όλες οι αρχικές τάσεις και οι συνιστώσες ξιφουλκούν εναντίον αλλήλων, αναπαράγοντας αντιπαλότητες που δεν αρμόζουν σε ένα κόμμα που θέλει να διεκδικήσει την εξουσία. Οι διαπληκτισμοί συνέδρων με το προεδρείο ή και αναμεταξύ τους, οι επιθέσεις των προεδρικών στην ομάδα των 53 και αντιστρόφως, αποδεικνύουν πως ο ιστορικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν απέβαλε τη νοοτροπία της γκρούπας.
Θα μου πείτε πως και στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996 έγιναν κι εκεί έκτροπα, παρατηρήθηκαν κι εκεί εντάσεις. Ποιος δε θυμάται βουλευτή να αποκαλεί τον Κ. Σημίτη, πρωθυπουργό όντα, «νάνο».
Υπάρχουν όμως ανάμεσα στα δύο Συνέδρια δύο ουσιαστικές διαφορές :
Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν κυβέρνηση. Υπήρχε η συγκολλητική ουσία της εξουσίας που ένωνε όλες της τάσεις. Γνώριζαν άπαντες πως στο Συνέδριο η διακύβευση δεν ήταν η αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, αλλά η εξουσία. Και ψήφισαν με αυτό το κριτήριο και δικαιώθηκαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1996. Τις κέρδισαν με τον Σημίτη αρχηγό.
Δεύτερον, όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ηγετικά και μεσαία, είχαν τη νοοτροπία κόμματος εξουσίας. Γνώριζαν πώς παίζεται αυτό το παιχνίδι, τους κανόνες του, και δεν επέτρεψαν τις εσωκομματικές αντιπαλότητες να υπονομεύσουν την παραμονή τους στην εξουσία.
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται στην εξουσία και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πολύ δύσκολα θα επιστρέψει. Αυτό επιτείνει την γκρίνια, οξύνει τις υπαρκτές διαφορές και φέρνει στην επιφάνεια αντιπαραθέσεις από το παρελθόν. Είναι ενδεικτικό πως δε μπορεί να συμφωνήσουν ούτε για το πώς κυβέρνησαν, τι λάθη έκανα, επιρρίπτοντας τις ευθύνες για την ήττα οι μεν στους δε.
Είθισται τα Συνέδρια των μεγάλων κομμάτων να επιβεβαιώνουν την πορεία τους προς την εξουσία, τονώνοντας το ηθικό των μελών τους. Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής φαίνεται πως κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση, ώστε φίλος να γράψει στο διαδίκτυο πως «η Νέα Δημοκρατία θα βγει ωφελημένη από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, πιο πολύ από ότι από το δικό της Συνέδριο.»
