Σήμερα συμπληρώνονται πέντε χρόνια από την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος που σε καμία δημοκρατική χώρα η οποία σέβεται τους θεσμούς της, δεν υπήρχε περίπτωση να διεξαχθεί.
Μέσα σε μια εβδομάδα οι πολίτες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα ανύπαρκτο ερώτημα. Ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουμε το αντικείμενο του δημοψηφίσματος.
Πέντε χρόνια μετά, γνωρίζουμε πως αυτό το δημοψήφισμα ήταν μια τακτική κίνηση της ηγετικής ομάδας γύρω από τον Α.Τσίπρα για να βγουν από το αδιέξοδο στο οποίο είχαν περιέλθει, λόγω της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.
Αν οι πολίτες υπερψήφιζαν το ΝΑΙ, ο τότε πρωθυπουργός, επικαλούμενος την λαϊκή εντολή, θα συμβιβαζόταν με τους δανειστές. Αν υπερψήφιζαν το ΟΧΙ, θα ακολουθούσαν την γνωστή πολιτική του «βλέπουμε και κάνουμε». Οι αγορές μπορεί να πανικοβάλλονταν και οι δανειστές να προσέτρεχαν ικέτες στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτό ήταν το τέλειο σενάριο.
Και νίκη στο δημοψήφισμα και επιτυχής κατάληξη των διαπραγματεύσεων.
Αν όμως οι αγορές δεν αντιδρούσαν φοβικά, τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα στάθμιζε την κατάσταση και θα αποφάσιζε αναλόγως. Το τι έγινε είναι γνωστό.
Τότε, σε πρώτο χρόνο, πίστεψαν πως όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αυτοί θα ήταν κερδισμένοι. Και οφείλω να το ομολογήσω, δικαιώθηκαν.
Και το δημοψήφισμα κέρδισαν και παγίδευσαν την ευρωπαϊκή αντιπολίτευση στην υπερψήφιση του τρίτου και αχρείαστου μνημονίου και το κόμμα τους ξεκαθάρισαν από τους λαφαζανικούς και, το κυριότερο, κέρδισαν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Με όρους πολιτικής τακτικής, το δημοψήφισμα ήταν μια επιτυχημένη κίνηση για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δικαιώθηκαν εκ των αποτελεσμάτων.
Οι Έλληνες πολίτες, με σχετική πλειοψηφία, ανέθεσαν στον Α.Τσίπρα και στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την εφαρμογή των μέτρων του αριστερού μνημονίου. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε.
Όμως, αν ξεφύγουμε από την οπτική των δέντρων και δούμε το δάσος, δούμε δηλαδή την μεγάλη εικόνα, θα διαπιστώσουμε πως η τετραετία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μπορεί βραχυπρόθεσμα να ήταν καταστροφική για τον τόπο, μακροπρόθεσμα όμως κατεδάφισε πλήρως, εκτός από το αντιμνημονιακό αφήγημα, και όλους τους μύθους που ύφαινε η Αριστερά στην Ελλάδα από τον Εμφύλιο και μετά.
Σήμερα, η πλειοψηφία των πολιτών αναγνωρίζει πως άλλος δρόμος από αυτόν που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Σαμαρά και Παπαδήμου δεν υπήρχε.
Και αυτό είναι έργο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα η πλειοψηφία των πολιτών έχει αντιληφθεί πως το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, με το οποίο είχαν γαλουχηθεί σχεδόν τέσσερις γενιές Ελλήνων, ήταν μια απάτη.
Και αυτό είναι έργο ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλές φορές στην Ιστορία η μεγάλη εικόνα, αυτή που βλέπει τις εξελίξεις στο βάθος του χρόνου, είναι διαφορετική από την εικόνα του σήμερα. Την εικόνα όπως διαμορφώνεται από την τρέχουσα καθημερινότητα.
Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, όλοι εμείς που αγωνιστήκαμε για το ΝΑΙ βρίσκουμε την δικαίωση μας μέσα από την ήττα μας. Αποδείχθηκε πως ήμασταν οι ηττημένοι νικητές.
Ο αντίπαλος που νίκησε, υποχρεώθηκε να ακολουθήσει τις πολιτικές μας, με πολύ βαρύτερους όρους. Και το κυριότερο, να υποστεί, μετά από τέσσερα χρόνια, διαδοχικές συντριπτικές εκλογικές ήττες.
Οι δύσμοιροι οπαδοί του ΟΧΙ, όπως δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν, έτσι δεν γνώριζαν και τι πανηγύριζαν εκείνη την Κυριακή το βράδυ. Μέσα στην πλάνη τους δεν άκουγαν «την μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων».
Τελικά γελά, όποιος γελάει τελευταίος!
