Δημοσιογράφος με την συνεργασία ειδικού στην πολιτική επικοινωνία, αποφάσισε να κάνει δημοσκόπηση πρόθεσης ψήφου στο twitter. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το 40% των «ψήφων». Πάλι καλά. Σε αντίστοιχο poll Βαγγέλη Αντώναρου είχε πάρει 75% και η ΝΔ… 5%!
Σαφώς δεν είναι αντιπροσωπευτικά της λαϊκής ψήφου και δεν αντιστρατεύονται τις επαγγελματικές δημοσκοπήσεις που δημοσιεύουν τα Μέσα Ενημέρωσης. Ωστόσο αποτελούν αποτέλεσμα επιλογών των χρηστών του συγκεκριμένου διαδικτυακού Μέσου, και καταδεικνύουν την έντονη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στα social media και δη στο twitter.
Τα social media δεν είναι η κοινωνία αλλά παρεμβαίνουν σε αυτή. Την επηρεάζουν δημιουργώντας πολιτικά γεγονότα. Και μπορεί να είναι αστείο να χαίρεται η Αυγή γράφοντας ότι «ο Πρωθυπουργός εξακολουθεί να μην παίρνει likes», και να γεμίζουν οι αναρτήσεις του Πρωθυπουργού στο Facebook με θυμωμένες φατσούλες, που επέδραμαν κατ΄ εντολήν ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια όμως τροφοδοτούν δημοσιεύματα περί «οργής και αποδοκιμασίας στα social media του λαού» για το «διχαστικό» διάγγελμα Μητσοτάκη.
Αυτά δεν είναι χωρίς αποτύπωμα. Συχνά, παρότι αφήνουν αδιάφορη τη μεγάλη μάζα, διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα και αναγκάζουν την κυβέρνηση να τρέχει πίσω τους. Την ίδια στιγμή διαμορφώνουν πολιτική συνείδηση, και συνήθως στρεβλή αντίληψη των γεγονότων στις νέες γενιές.
Έτσι ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν περί το 15% να υπερτερεί η κυβέρνηση στον γενικό πληθυσμό, αλλά ακόμη και σε αυτές, στα νεανικά κοινά υπερέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό δεν μας αφορά, είναι πρόβλημα της κυβέρνησης να το λύσει, ως πολίτες όμως μας αφορά η διαστρέβλωση των εννοιών, των αξιών, και των όρων κοινής συμβίωσης εντός της συντεταγμένης Πολιτείας.
Είναι προβληματικό στην χώρα που έγιναν πάνω από 630 πορείες σε 50 ημέρες, οι νέοι να πείθονται ότι έχουμε αστυνομοκρατία, και κεκαλυμμένη, δηλαδή… απλώς κοινοβουλευτική, χούντα.
Στην Ελλάδα έχουμε καλές ή κακές κυβερνήσεις. Από το '74 χούντες δεν έχουμε, και δεν είναι θεμιτό να μένουν αναπάντητες τέτοιες στρεβλώσεις αντίληψης που εμπεδώνονται και γίνονται στρεβλώσεις συνείδησης. Αυτοί που φώναζαν «η χούντα δεν τελείωσε το 73», μπήκαν στα social media και ειδικά στο twitter που ευνοεί την ανωνυμία, να αλλοιώσουν στοιχειώδεις έννοιες, να καθιστούν κυρίαρχες τις μειοψηφικές απαιτήσεις, να σαμποτάρουν κοινούς στόχους, όπως είναι στον παρόντα χρόνο η δημόσια υγεία.
Με κάποια δόση υπερβολής, θα λέγαμε ότι πριν ο Κουφοντίνας κάνει την κωλοτούμπα, όσο υπήρχε η «αγωνιώδης» φιλολογία πως «η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή», δεν θα ήταν απίθανο σε δημοσκόπηση του twitter να έβγαινε πιο επαναστάτης και από… τον Κολοκοτρώνη, μια και ο φονιάς ήταν αριστερός και «αγωνιζόταν» για την ισότητα των ανθρώπων.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτά δεν είναι αυθόρμητα. Είναι οργανωμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχαν ξαφνική παρόρμηση, επικοινωνία σκέψης, ούτε ήρθε ξαφνική επιφοίτηση σε 20 χιλιάδες ανθρώπους, να κατακλύσουν μέσα σε ένα απόγευμα τον λογαριασμό της Προέδρου της Δημοκρατίας, και να της ζητούν να παρέμβει υπέρ του Κουφοντίνα - κάτι που ήταν πέραν των αρμοδιοτήτων της, την καλούσαν δηλαδή σε αντιθεσμική, άρα αντιδημοκρατική, παρέμβαση.
Και όλοι να επικαλούνται την παρέμβασή της χάριν του «κράτους δικαίου», ευτελίζοντας με την απαιτητική άγνοιά τους και τον ίδιο τον όρο. Κράτος δικαίου υπήρξε κατά τη δίκη της οργάνωσης, καθώς εξασφάλισε τα δικονομικά δικαιώματα των μελών της.
Η ορθολογική φωνή μεμονωμένων πολιτών υπάρχει, εμφανίζεται, αλλά δεν μπορεί να εισακουσθεί μέσα σε αυτό το τσουνάμι εκπεμπόμενου μίσους, εχθροπαθούς, διχαστικού και αλλοιωτικού λόγου.
Μόνο μια κομματική δύναμη ισάξιας ισχύος μπορεί να σταθεί απέναντι στο φαινόμενο με ορθολογική αντιμετώπιση. Και δεν είναι άλλη από τη ΝΔ, λόγω μεγέθους. Το ΚΙΝΑΛ δεν έχει τις οργανωτικές δυνατότητες, παρότι θα ήταν μια φωνή εξορθολογισμού στον δημόσιο λόγο, άσχετα με τις κατά καιρούς δηλώσεις Γεννηματά που θυμίζουν... ΣΥΡΙΖΑ.
Θα συνέφερε και την ίδια τη ΝΔ με στενά κομματικά κριτήρια, να επενδύσει εκλογικά και στη νέα γενιά, αλλά κυρίως θα ήταν θετικό για την κοινωνία. Απέναντι στην ανορθολογική μονοκρατορία και την αλλοίωση θεσμικών και πολιτικών εννοιών που διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να υπήρχε η αντίθετη άποψη, ή έστω μια άλλη άποψη.
