Ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύει ότι είναι ένας αμετάγνωστος πολιτικός και επικυρώνει αμετάκλητα την αντίληψη στην κοινωνία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια εθνική εξαίρεση. Ο κ. Τσίπρας εκστομίζει τα διάτρητα mea culpa για την αποτυχία της στρατηγικής της απλής αναλογικής με την οποία «έδεσε» τη χώρα στον ιδεοληπτικό κάβο της αστάθειας.
Δεν επιδεικνύει το ίδιο πολιτικό θάρρος για αποδοκιμάσει το ανθελληνικό φάλτσο του βουλευτή Νίκου Φίλη. Τολμάει να κάνει κηρύγματα πολιτικής ευθύνης και μαθήματα πατριωτισμού ενώ ένα στρατόπεδο στο κόμμα του με το οποίο συντάχθηκε και ο ίδιος αρχικά δια της σιωπής και πλέον με την ανεύθυνη παρέμβαση του, παίζει ανοιχτά τη γραμμή της Άγκυρας.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να γοητεύεται από την πρωτοσέλιδη αποθέωση που γνωρίζουν οι θέσεις του κόμματος του στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Θέσεις που ευθυγραμμίζονται ευθέως με την προώθηση των τουρκικών απόψεων για το καθεστώς στη Θράκη. Οι ποταποί συμψηφισμοί στους οποίους κατέφυγε δεν ήταν αρκετοί για να δημιουργήσουν τα επικοινωνιακά αντίβαρα. Ο Αλέξης Τσίπρας αποπειράθηκε να κάνει μια φαιδρή ρελάνς για την ωμή παρέμβαση του τουρκικού προξενείου στις ελληνικές εκλογές με την πριμοδότηση των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη και στην Ξάνθη. Οχυρώθηκε πίσω από τα ιδεολογικά φληναφήματα και τις φανφάρες περί του αυτοπροσδιορισμού αλλά απέφυγε να θίξει την ουσία.
Η πολιτική αλλεργία του ΣΥΡΙΖΑ καθ’όλη τη διάρκεια της τετραετίας σε οτιδήποτε ωφέλιμο για την θωράκιση της πατρίδας, αποκαλύπτεται ότι είχε ως υπόβαθρο την εθνικά, επιζήμια σύνδεση των μικροκομματικών συμφερόντων της Κουμουνδούρου με τους βασικούς εκφραστές της επικίνδυνης διείσδυσης του τουρκικού αναθεωρητισμού στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης. Η κρίση όμως του Αλέξη Τσίπρα διαθέτει διαφορετικό βάθος πολιτικού πεδίου καίτοι είναι τα δικά του στελέχη που ζήτησαν τη διαγραφή του Νίκου Φίλη. Είναι οι σύντροφοι του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του υποψήφιου βουλευτή, που καταδίκασαν την ωμή παρέμβαση του τουρκικού προξενείου.
Είναι τα ίδια πρόσωπα που έσπασαν την κομματική ομερτά και χωρίς περιστροφές ανέδειξαν τους ισχυρούς δεσμούς του Φερχάτ Οζγκιούρ με τους σκοτεινούς μηχανισμούς του τουρκικού παρακράτους που έχουν παρεισφρήσει στη μειονότητα. Ο κ. Τσίπρας δεν κάλυψε απλώς τα φαντάσματα της ΚΥΠ και των ασφαλιτών και τις άλλες, αριστερές παραζάλες που ο Νίκος Φίλης χρησιμοποιήσει ως ασπίδα για να αντικρούσει την κατηγορία ότι η νίκη στη Ροδόπη δεν ήταν ούτε αριστερή, ούτε προοδευτική, αλλά ενορχηστρωμένη από το βαθύ κράτος της Άγκυρας. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τον εκλεκτό του τουρκικού προξενείου και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την αναλυτική ενημέρωση που έχει λάβει για τις σκοτεινές διαδρομές στις οποίες εμπλέκεται το πουλέν του ΣΥΡΙΖΑ από τη μειονότητα.
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει πληροφορηθεί άραγε ότι στο προφίλ του υποψηφίου που διατήρησε στα ψηφοδέλτια, χρεώνονται και οι ισχυρές διασυνδέσεις πρώην γραμματέα του τουρκικού Προξενείου στη Ρόδο ο οποίος καταδικάστηκε και εκτίει ποινή για κατασκοπία, κατά τη διάρκεια της ελληνοτουρκικής κρίσης του 2020; Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει καλά ότι μετά την εξιχνίαση της υπόθεσης απεδείχθη από τις ελληνικές αρχές ότι ο πρώην υπάλληλος του προξενείου, μαζί με ακόμη ένα πρόσωπο που στρατολόγησε, κατόπτευαν τις θέσεις των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού και μέσω κρυπτογραφημένης εφαρμογής προωθούνταν στις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Όλα αυτά βέβαια φαίνεται να υποσκελίζονται από τον πόθο της πέμπτης φάλαγγας του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι άλλος από τις Πρέσπες του Αιγαίου. Το έχει ομολογήσει δημόσια ο Νίκος Φϊλης. Αλλά ένας Φίλης δεν μπορεί να φέρει την τουρκική άνοιξη στο Αιγαίο.
