Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιλέξει την αντιπολιτευτική τακτική του πεζοδρομίου. Οι τελευταίες ομιλίες του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης το αποδεικνύουν, μέσα από τους χαρακτηρισμούς που επιλέγει για το πρόσωπο του Πρωθυπουργού αλλά και το θεματολόγιο που έχει επιλέξει. Ένα δριμύ, ατελείωτο, κατηγορώ με έναν λόγο βγαλμένο από ένα παρελθόν που η χώρα θέλει να ξεχάσει, χωρίς καμία θετική πρόταση πέραν των υποσχέσεων που παραπέμπουν στο πολυθρύλητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του 2014. Οι δρόμοι του ΣΥΡΙΖΑ και της κοινωνίας είναι αντίθετοι...
Η εμμονή του Τσίπρα στο να φύγει η κυβέρνηση και να έρθουν ο ίδιος και οι συνεργάτες του για να σώσουν «ζωές» όπως διαρκώς τονίζει το τελευταίο διάστημα αποδεικνύουν πως αλλού βρίσκεται η κοινωνία και αλλού ο ίδιος. Η προσπάθεια να «τρομοκρατηθούν» τα ΜΜΕ και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων που αναδεικνύουν τον προβληματικό λόγο και ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης απλά επιβεβαιώνει την αδυναμία της Κουμουνδούρου να επιτελέσει το καθήκον της έναντι της χώρα και των πολιτών.
Η εξεταστική επιτροπή ψηφίσθηκε και θα πραγματοποιηθεί. Τι όμως αφορά και για ποιο λόγο ζητήθηκε; Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει θέμα «χειραγώγησης της κοινής γνώμης» μέσα από χρηματοδοτήσεις ΜΜΕ και εμμέσως στημένων δημοσκοπήσεων. Ουσιαστικά υποστηρίζει πως οι πολίτες χειραγωγούνται από τα Μέσα Ενημέρωσης και δεν διαθέτουν βούληση και σκέψη για να αναγνωρίσουν τι ακριβώς συμβαίνει.
Όπως ακριβώς το είχε περιγράψει δηλαδή ο μέντορας του Αλέξη Τσίπρα, ο Αλέκος Φλαμπουράρης λέγοντας πως οι πολίτες δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν σε μια προσπάθεια να αποδώσει τις ευθύνες των διαδοχικών ηττών του ΣΥΡΙΖΑ στη διαπλοκή και τα από τότε πληρωμένα Μέσα που χειραγώγησαν ουσιαστικά την ψήφο της πλειοψηφίας που επέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Πέραν του ότι πρόκειται για ένα είδος μπούλινγκ προς Μέσα, Δημοσιογράφους και όσους επικρίνουν και αναδεινύουν την ένδεια του ΣΥΡΙΖΑ και μιας προσπάθειας να πειστούν οι πολίτες πως οι δημοσκοπήσεις «κρύβουν» την αλήθεια, η κατάσταση που διαμορφώνει η πρακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης τείνει να γίνει άκρως προβληματική.
Ρίχνοντας διαρκώς τις ευθύνες στους άλλους ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να βελτιωθεί. Να αναλάβει το ρόλο που του ανέθεσαν οι πολίτες και να διαμορφώσει συνθήκες εκ νέου διεκδίκησης της εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι και σήμερα δεν έχει κάνει την παραμικρή αυτοκριτική, και αποδίδει σε μια αόρατη διαπλοκή ότι δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα ποσοστά που καταγράφονται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων. Ακόμη και αυτών που δημοσιεύονται σε φίλα προσκείμενα Μέσα Ενημέρωσης.
Μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταθέσει μια πρόταση που να δύναται να αξιοποιηθεί. Να θεωρηθεί έστω από την πλειοψηφία των πολιτών πως δημιουργεί συνθήκες για ένα διαφορετικό αύριο. Κολλημένος στη λογική που τον έφερε στην εξουσία αναζητεί έναν θυμό και μια δυσαρέσκεια προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες και να φύγει η σημερινή κυβέρνηση.
Το λέει ευθέως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς να θέτει θέμα εκλογών. Ζητά απλά να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ και να τα κάνει όλα καλύτερα. Κυρίως να σώσει ζωές και να διαγράψει με έναν νόμο και ένα άρθρο την ακρίβεια και τα προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία, οι νεκροί της οποίας αποτελούν το νέο όπλο στην φαρέτρα της διχαστικής ρητορικής του.
Ακόμη και το κλείσιμο του ματιού στους ανεμβολίαστους κινείται στην ίδια λογική. Μόνο που το ακροατήριο και σε αυτή την περίπτωση μικραίνει διαρκώς και στο τέλος θα μείνουν οι ψεκασμένοι που δυσανασχετούν και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχούν μη τυχόν και πάνε προς την... ακροδεξιά.
Σε μια κοινωνία που αναζητεί το φως σε ένα δυστοπικό παρόν όπως αυτό διαμορφώθηκε με την επέλαση μιας πανδημίας που έπληξε όλο τον κόσμο η προσπάθεια αξιοποίησης μιας λογικής δυσαρέσκειας και μετατροπής της σε οργή, δεν φαντάζει πλέον ως λύση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2011 και μέχρι την ανάληψη της εξουσίας πήγε με το κύμα που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ελέω μνημονίων και καλλιεργήθηκε από κοινού με την ακροδεξιά στις πλατείες που συναντήθηκαν. Σήμερα προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ανάλογο κύμα ώστε να ανέβει πάνω και να φτάσει στα σκαλιά της εξουσίας. Μόνο που η κοινωνία είναι αλλού. Έχει γυρίσει την πλάτη σε λογικές που ακολούθησε στο παρελθόν και αποδείχθηκαν χειρότερες από τους εφιάλτες που επιχείρησαν να ξορκίσουν. Αναζητεί λύσεις στα προβλήματα που δεν δύναται να δοθούν μέσα από διλήμματα περί «δεξιάς–αριστεράς» ούτε με προσχήματα περί προοδευτικών διακυβερνήσεων και λοιπών συνθημάτων.
Άλλωστε, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, το τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό αποτυπώνεται με έργα και παρεμβάσεις και όχι με λόγια που παραπέμπουν σε ένα κληρονομικό χάρισμα ανάλογο με αυτό του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος.
