Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Και όμως υπάρχει και η άλλη όψη. Μία άλλη εικόνα από εκείνη που επιχειρούν κάποιοι να δημιουργήσουν για το πως λειτουργεί η τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας. Φαίνεται λοιπόν πως φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων δεν είναι μόνο εκείνοι που επιζητούν τις κλειστές πανεπιστημιακές σχολές.
Υπάρχουν και αυτοί που εκφράζουν από την μία την αγωνία τους για τον κίνδυνο να χαθεί η χρονιά εξαιτίας των καταλήψεων και από την άλλη την αντίθεση τους σε πρακτικές που επιστρατεύουν κάποιες φορές οι ισχνές μειοψηφίες. Είναι εκείνοι που τροφοδοτούν συνειδητά ή ασυνείδητα ουσιαστικά ένα νέο φοιτητικό κίνημα με βασικό αίτημα τα «ανοικτά πανεπιστήμια».
Σε αντίθεση με όλα αυτά που ορισμένοι προσπαθούν να περάσουν επικοινωνιακά ως πραγματικότητα στα πανεπιστήμιά μας, μια σειρά από γεγονότα τον τελευταίο καιρό αποδεικνύει πως συντελείται μια αλλαγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η σιωπηρή πλειοψηφία των φοιτητών που τόσα χρόνια δεν μιλούσε, κάτω από την κυριαρχία, η οποία έφτανε κάποιες φορές και στα όρια της «τρομοκρατίας», που ασκούσαν αριστερίστικες φοιτητικές οργανώσεις και όχι μόνο, δείχνει πλέον έτοιμη να πάρει θέση.
Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της κυοφορούμενης αλλαγής:
- Στη γενική συνέλευση των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ την Τετάρτη, αποφασίστηκε να μη συνεχιστεί η κατάληψη, ενώ οι φοιτητές ψήφισαν και υπέρ της καθιέρωσης της ηλεκτρονικής πλατφόρμας μέσω της οποίας θα μπορούν να ψηφίζουν στις συνελεύσεις.
- Πριν από μερικές μέρες 513 φοιτητές της Νομικής έστειλαν ανοικτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό όπου κατήγγειλαν περιστατικά αντιδημοκρατικών και βίαιων συμπεριφορών σε γενικές συνελεύσεις φοιτητών, με σκοπό να ληφθούν αποφάσεις για καταλήψεις από μειοψηφίες.
- Ενδεικτική της εικόνας του κινήματος που δείχνει να αναπτύσσεται είναι και η επιστολή στο υπουργείο Παιδείας που έστειλε φοιτητής του ΕΜΠ πριν λίγες ημέρες: «Διακόπτουν την ροή των σπουδών (στα μεταπτυχιακά προγράμματα, οι ώρες και οι ημέρες είναι πολύ συγκεκριμένες λόγω του ότι κάποιοι σπουδάζουν παράλληλα με την εργασία τους) και αποφασίζουν με το έτσι θέλω να κάνουν κατάληψη για λόγους άσχετους πλήρως με τη σχολή» έγραψε μεταξύ άλλων.
Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν παραδείγματα ιδρυμάτων που παρέμειναν ανοιχτά, παρά τις απειλές. Αξιοσημείωτη περίπτωση αποτελεί το Πανεπιστήμιο Πειραιώς όπου η σύντομη κατάληψη που αποφασίστηκε από συνέλευση που δεν είχε συγκληθεί νόμιμα, έληξε σε επόμενη ανοιχτή διαδικασία. Αντίστοιχα στο σύλλογο φοιτητών Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η σχολή έμεινε ανοικτή μετά από διαδοχικές γενικές συνελεύσεις.
Στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και στη Νομική της Κομοτηνής, οι φοιτητές υπερψήφισαν υπέρ της ανοικτής σχολής, ενώ το ίδιο συνέβη στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και στη Μυτιλήνη. Τέλος, ενδεικτικό είναι και το παράδειγμα στο Πολυτεχνείο της Κρήτης και συγκεκριμένα στα Χανιά, όπου έπειτα από γενική συνέλευση οι φοιτητές στήριξαν την πρόταση για το άνοιγμα της σχολής που τελούσε υπό κατάληψη.
Είναι ξεκάθαρο ότι η περίοδος που είτε από φόβο είτε από αποστροφή στις διαδικασίες με τις οποίες λαμβάνονταν οι αποφάσεις για καταλήψεις, οι φοιτητές αυτοί επέλεγαν τη σιωπή έχει περάσει . Το αν τελικώς αυτή η νέα αντίληψη θα αποτυπωθεί σε ένα νέο «κίνημα» εντός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μένει να αποδειχθεί όμως οι πρώτες ενδείξεις τείνουν προς αυτή την κατεύθυνση.
